Meer en meer poetshulpen worden richting armoede geduwd. Met gemiddeld 11,50 euro bruto per uur behoren de 145.000 dienstenchequewerknemers tot de laagstbetaalden van ons land.  Een situatie die wij als vakbond al langer aankaarten en die nu ook bestuurder van dienstenchequebedrijf Zita Cleaning, Dries Verhaeghe, in zijn pen deed kruipen (DS 11 februari).

We moeten hem wel herinneringen aan het feit dat hij de touwtjes in handen heeft en kan vermijden dat zijn werknemers in armoede vervallen. Zijn bedrijf maakt immers jaar na jaar grote winst. In 2019 heeft zijn bedrijf maar liefst een winst van 268 927 € geboekt. Eind 2019 had zijn bedrijf slechts 18 voltijds werknemers in dienst en maar liefst 145 deeltijdsen. Aan een loonsopslag en – voor wie wil – een vast contracten zullen zijn werknemers allicht meer waarde hechten dan aan een opiniestuk waarin hij met verwijten richting vakbonden smijt. 

Laten we terug gaan naar de sectorale onderhandelingen in 2019 en 2020. Meer dan een jaar hebben wij actiegevoerd voor loonsopslag. De 1,1% zoals voorzien in het centraal loonakkoord hebben we niet eens gehaald in deze sector. Poetshulpen moesten het stellen met een schamele 0,8% opslag, een verhoging van 9 cent per uur.

Daarna kwam de klap van de  coronacrisis. De meeste poetshulpen vielen terug op tijdelijke werkloosheid en zagen hun beperkte inkomen verder inkrimpen. Voor de uitbetaling van hun uitkering, konden ze terecht bij de vakbond. Onze medewerkers verzetten hemel en aarde om de premies zo snel mogelijk uit te betalen. Wij zijn ons immers zeer bewust dat deze werknemers de premies nodig hebben om de eindjes aan elkaar te knopen.

Er zijn simpelweg geen snode plannen te vinden in de reden waarom wij er – in tegenstelling tot de Hulpkas – wel in slaagden om de uitkeringen snel uit te betalen. Ook bij ons brak het angstzweet uit toen het werk door de epidemie plots meer dan verdriedubbelde.

De besparingen van de overheid bij de Hulpkas en bij de uitbetalingsinstellingen van de vakbonden zorgden ervoor dat ook onze motor soms sputterde. De uiterst complexe werkloosheidsregelgeving, geïnspireerd door een  fundamenteel maar onterecht  wantrouwen in mensen en sociale zekerheid, maakt het ook niet makkelijker. Het probleem is nu in ieder geval duidelijk gesteld door De Standaard. Ik hoop dat bij de verantwoordelijke minister nu ook de alarmbellen zijn afgegaan. En dat er meer middelen worden vrijgemaakt om meer mensen te kunnen inzetten voor deze levensnoodzakelijke dienstverlening. Dat er werk wordt gemaakt van een vereenvoudiging van regels en procedures.

Nu dhr. Verhaeghe zijn bezorgdheid heeft geuit over de financiële situatie van de dienstenchequewerknemers, kan hij mee op de barricades staan in onze strijd tegen de armzalige loonnorm van 0,4%. Want daar strijden wij dagelijks voor, een waardig loon voor alle werknemers in dit land.

 Pia Stalpaert is voorzitter van ACV Voeding en Diensten