Ik weet het, de titel “dood door politieke onwil?”, klinkt heel hard en beschuldigend. Ik heb er lang over nagedacht, overdrijf ik niet? Laat ik me misschien meeslepen door mijn emotie? Maar ik kan niet anders dan deze harde titel te behouden, want mijn hart bloedt en mijn bloed kookt bij alle verhalen die ik hoor en lees van de werknemers in de WZC! Schaam u Vlaamse regering (N-VA, CD&V en Open Vld) en Federale volmachtenregering (CD&V, Open Vld en MR) want uw beleid faalt op het meest belangrijke van de mens: de gezondheid!
Want het gaat al jaren niet goed in de ouderenzorg. De oorzaak is evenredig aan het maatschappijbeeld dat onze politici hebben en meer bepaald het beeld dat ze hebben over onze ouderen. Ouderen, en dus ook de bewoners van wzc’s, zijn niet meer rendabel. Ze brengen niets meer op, in tegendeel, ze kosten veel geld aan de maatschappij. Als je vanuit deze gedachte vertrekt (de economie centraal in plaats van de mens) vormt dat je beeld over hoe je ouderen hun laatste levensfase wil laten doorbrengen. Dat beeld bepaalt hoe er in deze corona-tijd omgesprongen wordt met onze ouderen, met alle gevolgen van dien: heel veel overlijdens, met te weinig (overwerkt) personeel, werken in onveilige situaties, … .
In maart worden de wzc’s hermetisch afgesloten. Bewoners krijgen geen bezoek meer. Helaas vergeten (sic) de politieke verantwoordelijken in dit land dat de helden van vandaag (het personeel) nog wel in en uit het wzc lopen. Beschermingsmateriaal is dan ook van cruciaal belang. Ook hier, helaas, wordt niet aan gedacht. Er zijn 5 ministers in dit land bevoegd voor onder andere de mondmaskers. En toch zien we in de Pano-uitzending van 22 april dat het personeel in de wzc’s maskers en schorten van elkaar moeten dragen. Kunnen deze 5 ministers nu nog ongehinderd in de spiegel kijken?
Er worden tests beloofd maar die komen erg laat en het zijn er te weinig, veel te weinig. De federale regering belooft op 24/4 aan elke inwoner van België één gratis mondmasker tegen 4 mei. De dag nadien is het al duidelijk dat dat niet gaat lukken en op 27/4 slaagt minister De Block er in al de vragen hierover op het journaal te omzeilen. Hoe kan het dat in ons welvarend land de regeringen er niet in slagen tijdig, veilig en voldoende beschermingsmateriaal te voorzien? Politieke onwil of onkunde?
Wat mij enorm geraakt heeft in de Pano-uitzending van 22 april was het verhaal over de zuurstofcilinder. Er was er maar één voor heel de afdeling, dus moest het om beurt. Wat als jouw moeder of vader uren naar adem moet happen, omdat er te weinig zuurstofcilinders zijn, mijnheer en mevrouw de minister? Politieke onkunde of onwil?
Het moet en kan echt anders! Ik deel de visie van Beno Schraepen (lector en onderzoeker aan AP Hogeschool). “Terwijl het instellingsmodel als samenwoonvorm de ideale broeihaard is voor een virus, werden personeel en bewoners in zorginstellingen aanvankelijk gewoon vergeten. De kwaliteit van zorg, eigenlijk de belangrijkste bestaansreden, is er niet meer gegarandeerd.
Het zijn integendeel de kleinschalige, nabije en meer inclusieve zorginitiatieven, in een huis in het dorp of de wijk, in verbinding met de buurt, met maximale ondersteuning, die vandaag meer recht doen aan de persoon én meer bescherming blijken te bieden op vlak van zorg en gezondheid van bewoners en personeel”. (DeWereldMorgen.be, 23 april 2020)
Het moet anders. Gezondheid is het belangrijkste in het leven en dus moet de economie ten dienste staan van de mens en zijn/haar gezondheid. En niet omgekeerd, zoals vandaag gebeurt. Dagelijks nog bijna 200 doden maar de economie moet weer draaien. Elke werknemer die vandaag sterft aan corona omdat hij/zij moet werken is één dode te veel.
Kristien Merckx is voormalig ABVV-BBTK vakbondssecretaris in Antwerpen, verantwoordelijk voor o.a. ouderzorg.
