Het was dan ook een affiche die gezien mocht worden. Christoff presenteerde op een schitterende manier de dag en avond. Later op de avond won hij, samen met zus Lindsay de Zilverpop-award.
Ook op de happening: Dana Winner, De Romeo’s, Rob de Nijs, Will Tura en Natalia. Ook Laura Lynn kwamen we tegen, maar dan als bezoeker. De Romeo’s staken als eerste echt ‘t vuur aan in de massa. Hun gekende hits nodigen direct uit tot meezingers.
Rob De Nijs putte uit zijn repertoire de gekendste hits op: Bo, Johnny soldaat, Banger Hart. Will Tura en zijn band verbaasden de hele weide. Deze man is geen 70, veeleer 35. Rock ‘n roll en ijzersterk. Hoop doet leven, meezingers zoals Barbara, Het Kan Niet Zijn, Ik Mis Je Zo, kortom, Will Tura, een grote mijnheer.
En Natalia als afsluiter was de kers op de taart van een meer dan geslaagd festival. Enkele minpuntjes of suggesties voor de toekomst: veel te strenge security voor mensen van 50 jaar en ouder. Daar neem je geen flesje cola meer van af als ze willen buiten gaan. Dat kostte twee bonnetjes of 2,5 euro. Als je dan verplicht wordt een half leeg flesje in een vuilnisbak te deponeren, vraag je om problemen.
En je drumt ook geen honderden mensen achter een lintje met een stoel om ze dan vervolgens met veel machtsvertoon en politie samen te drijven naar een centrale weide waar enkel stoeltjes gezet mochten worden.
Natuurlijk is er dan meer zittend dan staand publiek. Voorts niets dan lof over een meer dan geslaagd festival. Hopelijk volgend jaar weer rendez-vous in Hemiksem voor Zilverpop 2011.