Het Amnesty-rapport Struggling to Survive: Refugees from Syria in Turkey beschrijft de precaire toestand waarin ruim 1,6 miljoen Syriërs in
Turkse opvangkampen zich op dit moment bevinden. Het document
benadrukt ook “de betreurenswaardige tegenzin van de
internationale gemeenschap om deze vluchtelingen financieel te
helpen”.
Volgens
Amnesty heeft Turkije moeite om zelfs in de basisbehoeften van de
vluchtelingen te voorzien. “Veel mensen die over de grens
vluchten, leiden nu een armzalig leven”, vertelt
Amnesty-onderzoeker Andrew Gardner.
Op
dit moment draagt Turkije volgens Amnesty de zwaarste lasten. Het
land vangt bijna de helft van de 3,2 miljoen Syrische vluchtelingen
op en heeft daarvoor al bijna 3,2 miljard euro uitgegeven.
Tegelijkertijd hebben de VN dit jaar maar 110 miljoen euro subsidies
kunnen vrijmaken, terwijl er oorspronkelijk 396 miljoen euro was
beloofd door internationale geldschieters. “De weigering van de
rijke landen om meer hulp te bieden is afschuwelijk”, zegt
Gardner.
Beschietingen
Alhoewel
Turkije officieel de grenzen heeft geopend voor Syrische
vluchtelingen, zijn er op de 900 kilometer lange grens maar twee
grensposten. Wie zich daar aanmeldt zonder paspoort wordt vaak
teruggestuurd, tenzij er sprake is van een medisch of humanitair
noodgeval. Sommige vluchtelingen nemen daarom hun toevlucht tot
smokkelroutes, maar daar worden ze regelmatig slachtoffer van
beschietingen door grenswachters.
Anderen
worden teruggejaagd naar de Syrische conflictzones, waar ook
voortdurend geschoten wordt. Volgens Amnesty zijn in de eerste helft
van dit jaar zeventien vluchtelingen omgekomen door geschut van
grenswachten. Vele anderen zijn het slachtoffer geworden van
mishandeling en zijn teruggestuurd naar Syrië.
“Elke
natie is verplicht om oorlogsvluchtelingen te beschermen. Het is
weerzinwekkend dat men op deze mensen schiet. Dit is een duidelijke
schending van het internationale humanitair recht en moet streng
worden bestraft”, benadrukt Gardner.
Vluchtelingenkampen
Van
de 1,6 miljoen Syrische vluchtelingen die zich in Turkije bevinden,
zijn 220.000 mensen opgevangen in goed uitgeruste
vluchtelingenkampen. Volgens bronnen bij de Turkse overheid ontvangt maar 15 procent van de vluchtelingen buiten de opvangkampen hulp van
mensenrechtenorganisaties. Sommige families zetten zelfs hun kinderen
aan het werk om genoeg geld te ontvangen voor basisbehoeften als
onderdak en voedsel.
Amnesty
citeert het geval van de tienjarige Ibrahim (een schuilnaam), die twee
jaar geleden vanuit Aleppo vluchtte voor het geweld. Hij leeft nu met
zijn familie in een cementen bunker nabij de Turks-Syrische grens. De
jongen werkt van ‘s ochtends vroeg tot de vroege avond om plastiek
afval te verzamelen, waarvoor hij 70 eurocent per kilo krijgt. Soms
heeft hij tijd voor een les bij de plaatselijke imam, maar de rest
van zijn acht broertjes en zussen gaan niet naar school.
“De
realiteit is dat veel Syrische vluchtelingen momenteel in een
hopeloze situatie zitten. Ze zijn in de steek gelaten door de
internationale gemeenschap, die tot nu toe weinig heeft gedaan voor
hen”, besluit Amnesty-onderzoeker Gardner.
Bronnen:
Border abuses and destitution aggravating plight of Syria refugees
