Deze sancties zijn in 2011 door de Europese Unie, de Verenigde Staten, Canada, Australië, Zwitserland en de Arabische Liga opgelegd om de Syrische regering te straffen voor zijn onderdrukking van burgers tijdens de burgeroorlog van 2011.
Bedenk hierbij dat de Verenigde Staten Syrië reeds in 1979 op de lijst van staten die terrorisme sponsoren hebben geplaatst en dat ze Damascus reeds in 2004 sancties hebben opgelegd, officieel wegens het bezit van massavernietigingswapens. Het gaat meer bepaald om een embargo op olie, een bevriezing van Syrische staatsactiva in het buitenland en een verbod op de uitvoer van goederen en diensten naar Syrië.
De gevolgen van die sancties zijn bijzonder zwaar voor het Syrische volk: frequente vervoersproblemen als gevolg van het brandstofembargo, gebrek aan geneesmiddelen, waardoor de ziekenhuizen niet naar behoren kunnen werken …
VN-rapporteur: “Syrië is het toneel van een humanitaire ramp en de economische sancties zijn een belangrijke factor”.
In november 2022 oordeelde de speciale VN-rapporteur voor Syrië over deze sancties: “Syrië is het toneel van een humanitaire ramp en de economische sancties zijn een belangrijke factor”. De Canadese krant Le Devoir beschrijft de concrete gevolgen van de sancties:
“In tegenstelling tot wat de woordvoerders van de mogendheden die deze sancties opleggen beweren, en in tegenstelling tot de naïeve garanties dat er overal humanitaire hulp komt, ontbreekt het de Syrische burgermaatschappij vandaag aan alle instrumenten waarmee ze zich kan voeden, huisvesten, vernielde huizen herstellen, elektriciteit en drinkwater aanleggen en rioolwaterzuiveringsinstallaties laten draaien.
Er is ook een tekort aan landbouwtractoren, ambulances, voertuigen voor het vervoer van voedsel en aan medicijnen, bussen en natuurlijk de zorg voor de hele samenleving, met name voor ouderen en gehandicapten.”
Naast deze gevolgen voor de bevolking ontnemen de economische sancties de Syrische overheid de inkomsten uit de gas- en olievoorraden in de door de Verenigde Staten en de Koerdische milities gecontroleerde gebieden.
Deze brandstof, die het Syrische volk hard nodig heeft, wordt verkocht en onder militaire escorte vervoerd naar Iraaks Koerdistan. De groteske situatie van een gas- en olieproducerend land met een tekort aan brandstof is dus alleen te wijten aan een schaamteloze plundering, gemaskeerd door een discours van strijd tegen de zogenaamde ‘as van het kwaad’.
De sancties waren al schandelijk vóór de aardbeving, vandaag worden ze extreem misdadig. De klassieke rampen na de aardbeving, namelijk epidemieën en besmettelijke ziekten, zijn al te verwachten. Reeds vóór de aardbeving veroorzaakten de moeilijkheden bij de toegang tot drinkwater door de economische sancties in september 2022 een begin van een cholera-epidemie in het noordwesten van het land.
De sancties waren al schandelijk vóór de aardbeving, vandaag worden ze extreem misdadig.
De voormalige directeur van het Bureau van de Verenigde Naties voor de coördinatie van humanitaire zaken, Reena Ghelani, schat dat er tussen augustus en oktober 2022 24.000 gevallen van cholera waren in deze regio, die nu door de aardbeving is getroffen.
De Raad van Kerken in het Midden-Oosten verwijst naar deze gevaren en roept de op tot een onmiddellijke en volledige opheffing van de sancties: “Wij roepen op tot onmiddellijke opheffing van de sancties tegen Syrië en toegang tot alle middelen, zodat de sancties niet uitmonden in een misdaad tegen de menselijkheid”.
In tegenstelling tot het officiële discours van de Westerse mogendheden, treffen de sancties vooral het Syrische volk. Ze zijn dus gewoon misdadig. De mobilisatie voor hun stopzetting is een politieke en humanitaire noodsituatie.
Dit is de vertaling door Frans De Maegd van het tweede deel van een videoboodschap in de reeks ‘De wereld van onderuit’ op Investig’action.
Om meer te weten:
– Kamal Karazivan, Pour que la Syrie ne se meure pas une deuxième fois, Le Devoir.
– Marina Droujinina, Syrie : les chefs des Églises appellent à la levée des sanctions économiques, Zenit.
