Ik had vandaag een schrijfgesprek met een jeugdvriend die is uitgeweken naar het buitenland sinds meer dan twee decennia. Bij die gelegenheid zette ik eens mijn visie op Leuven uiteen. Dit beeld leek mij de moeite om hier te delen.

Leuven, waar ik onafgebroken heb gewoond en met de bewoners ben omgegaan van hoog tot laag sinds ik er werd geboren in 1962, is veranderd.

Het is geen goedkope stad om te wonen, dat blijft. Voor de armste groep mensen is de vernedering en de ontbering tastbaar en lastig, overal ter wereld, ook in Vlaanderen of in Leuven, dat besef ik terdege.

Er is naar mijn mening echter intussen veel drastisch en merkbaar verbeterd. (Weinig of niets lijkt achteruit gegaan, of het moest een bepaalde gezapige stijl van leven zijn, de zekerheden en zorgeloosheid van een andere en minder complexe tijd.)

Dit alles ook doordat het stadsbestuur sterk is verjongd, vervrouwelijkt, vergroend, geprofessionaliseerd en gemoderniseerd. Met dat laatste bedoel ik o.a. de openheid van politici, de mate waarin zij dicht bij de bevolking staan, het professionalisme, de ingezette intelligentie, deskundigheid en empathie van de burgemeester, de schepenen en de administratie.

Heel onlangs nam ik deel aan een fietstocht geleid door Lies Corneille, schepen voor woonbeleid, en mijn vele indrukken en de vele vragen en opmerkingen die de tien deelnemers stelden en de antwoorden die van de schepen kwamen, rechtvaardigen nog maar eens die positieve conclusie.

Vanmorgen kwam op het De Somerplein een andere schepen voorbij toen ik aan de lunch zat. Wij werkten geregeld al samen in specifieke dossiers. Hij stopte om te praten en had lof over een recent stuk dat ik met hem deelde; hij beloofde mij een boek te bezorgen over het onderwerp waarover ik ging.

Er gebeurt heel wat op cultureel vlak, ook al mag het wat minder zijn dan in Brussel of Antwerpen.  In de winkels vindt je bijna alles; het aanbod vintage kleding en meubelen is rijk te noemen. Dit alles in een stad op mensenmaat, die overzichtelijk blijft.

Leuven is meer dan ooit mijn thuisstad, mijn stad geworden.

Ik zie nog wel wat dingen die mij niet direct aanstaan, maar dat zijn meer kenmerken die heel Vlaanderen betreffen. Zoals de adoratie voor de (dure) auto, het soms felle individualisme, de anonimiteit, het nog redelijk beperkte openheid naar elkaar. De kleinmenselijke kanten bij burgers van diverse standen en sommige leden van administraties en teams. Dat komt natuurlijk overal ter wereld voor, zou ik vermoeden.

De minder begoeden kunnen rekenen op steun van buurtwerkingen, CAW, jongerenwerking, kinderopvang, diverse vrijwilligerswerking en OCMW. Het budget van die laatste dienst blijft te beperkt, maar daar kan de stad niet veel aan doen, dat is Vlaamse en Nationale materie.

Zoveel is mij echter danig genietbaar geworden sinds wij hier opgroeiden in de sixties en seventies . Zoals de soepele regelingen en het grote aanbod in de stedelijke bibliotheek Tweebronnen. Of de propere autobussen van De Lijn met hun vrolijke geeltoetsen, vrij stipte verschijning, en betaalbare dienstverlening. Ook al rijden de chauffeurs veel sportiever en sneller dan destijds, wat wel eens schokken meebrengt voor de (oudere) passagiers.

Of het treinstation dat mooi en practisch is geworden met zijn elegante overkapping en vrij gezellige, sterk verbrede en goed verlichte tunnel met ticket-automaten, goede actuele informatie over de treinen, geldautomaten, eetstalletjes en meer.

Het centrum is heel wat leefbaarder geworden met veel minder autoverkeer en overenkomstig meer zuivere lucht en een grotere ervaring van rust en veiligheid.

De tunnel voor het doorgaand ringverkeer aan het Station is een groot succes; het martelarenplein is een genietersplein geworden.

Vervallen gebouwen zijn vervangen door aangename wijken of zijn in die zin gepland.

De hoeveelheid groen en parken blijft nog beperkt, maar gaat in stijgende lijn mede dankzij het beleid.

De Kruidtuin is een parel en een heerlijke plek. De tropische serre is nu ook buiten de zondagen te betreden, een mysterieuze oase met wondere fauna en flora, met computergestuurde klimaatregeling.

Natuurlijk speelt bij de beoordeling van een stad het persoonlijke standpunt een rol. Voor mij houdt dit o.a. in dat ik de afgelopen 34 jaar sinds mijn afstuderen zo vaak mogelijk mee heb gewerkt aan de leefbaarheid, orde, fatsoen, dienstbaarheid en verantwoordelijkheidszin vanwege de overheden en de schoonheid. Dit als academicus, burger en vrijwilliger, door concrete acties, informatie te delen over concrete noden, en soms met opbouwende kritieken via mails, met inschakelen van de geschreven en audiovisuele pers en via persoonlijke gesprekken of schriftelijke contacten met beleidsmensen en gezagsdragers. Met politici m/v, buurtwerkingen, jongerenwerking en ook met politie, reinigingsdienst, groendienst enzomeer.

En zo voel ik mij betrokken, gehoord en goed thuis in Leuven. Voor mij gaat de droom in vervulling die volgens onze oudprofessor middeleeuwse toponimie Erik Vanmingroot al eeuwen vervat zit in de naam van deze stad: de plaats waar het goed Leven is.

___________<< >>____________