Sinds het aantreden van de NVA-regering is niks nog betaalbaar of dat laat men ons toch geloven. De pensioenen zijn te duur en we moeten allen langer werken voor minder pensioen. De brugpensioenen zijn onbetaalbaar en werden zo goed als afgeschaft. Tienduizenden werkzoekenden werden geschorst want het zijn toch maar profiteurs. De toegang tot de inschakelingsuitkeringen werd voor veel jongeren onmogelijk gemaakt en gekoppeld aan een diploma. Tienduizenden kwamen in de armoede terecht. Tevens werden ze beperkt in de tijd. De ziekte-uitkeringen swingen de pan uit dus daar moest zwaar in worden bezuinigd. 15000 zieken werden zonder pardon en zonder opzegvergoeding ontslagen. Dat noemt deze regering re-integratie.
Het tijdkrediet werd afgeschaft want te duur voor al die profiteurs die er toch maar wereldreizen mee maken. De toegangsvoorwaarden tot een landingsbaan werden zodanig verstrengd dat ze de facto niet meer bestaan. Er werd zwaar bezuinigd op de tijdelijke werkloosheid want als je tijdelijk werkloos wordt is dat toch je eigen schuld, nietwaar? Daar heeft je baas niks mee te maken. Maar ook de deeltijds werkenden moesten er aan geloven. Als straf voor hun luiheid verloren ze een groot deel van hun inkomensgarantie-uitkering. De overstappremie werd afgeschaft. Dat is een premie voor mensen die door ziekte vrijwillig overstappen naar minder belastend werk. Re-integratie. Me hoela.
Maar hoeveel kosten al deze uitkeringen in werkelijkheid in procent van onze nationale welvaart? De werkloosheidsuitkeringen, inschakelingsuitkeringen, uitkeringen in het kader van loopbaanonderbreking, tijdkrediet en thematische verloven, overbruggingsuitkeringen, uitkeringen in het kader van de landingsbanen, brugpensioenen, inkomensgarantie-uitkeringen, kosten voor opleidingen, subsidies aan patroons i.h.k.v. tewerkstellingsmaatregelen etc. Dit alles samen kostte in 2017 1,7% van het BBP. Uit het jaarverslag van de RVA van 2017 leren we dat daar meer dan anderhalf miljoen mensen geheel of gedeeltelijk van moesten leven. Een andere belangrijke uitgavenpost zijn de uitkeringen i.h.k.v. ziekte en arbeidsongevallen. Die kostten in 2017 2% van het BBP. De werkdruk, stress, burn-out en steeds langer en flexibeler moeten werken dreef honderdduizenden naar langdurige ziekte. Die twee grote uitgavenposten vertegenwoordigen samen 3,7% van het BBP.
Is dat veel? Jawel, een pak miljarden. Toch leeft het gros van de werklozen en langdurig zieken in armoede. Er moeten dan ook miljoenen mensen leven van de karige uitkeringen die veelal onder de Europese armoedegrens liggen.
Maar hoeveel subsidies krijgt het patronaat? In 2017 kostten de subsidies aan het patronaat ons 3,4% van onze welvaart of bijna exact evenveel als alle bovenstaande uitkeringen samen. Daarmee stegen die subsidies van 1,3% in 1999 tot 3,4% (+260%) in 2017. Bart de Wever had dus meer dan gelijk toen hij zei dat VOKA zijn echte baas is. De regering ziet het dus als zijn taak om zoveel mogelijk belasting- en sociaal zekerheidsgeld over te hevelen naar zijn baas VOKA en dat voor een belangrijk deel op kosten van de zwaksten in de samenleving. Maar ook de middenklasse ontspringt de dans niet. De energierekening heeft de vorm aangenomen van een extra belastingbrief, het onderwijs werd duurder, de openbare diensten werden tegelijk duurder en minder kwaliteitsvol (de slechte werking van De Lijn is maar één sprekend voorbeeld). De enigen die gerust gelaten worden zijn de miljonairs. Er kwamen er 5% bij in 2017, de bedrijven die ongezien profiteerden van de gulheid van deze regering (weliswaar met ons geld) en natuurlijk de fraudeurs. Met Van Overtveld (NVA) aan het roer van financiën zijn de controles op fraude met 80% gedaald en de opbrengsten van de fraude bestrijding zijn gedaald van 1 miljard naar 120 miljoen. De geschatte fraude bedraagt 30 miljard. De Minister recupereert dus 0,4% van de geschatte fraude. Champagne bij VOKA natuurlijk want het is niet de fabrieksarbeider of bankbediende die miljardenfraudes pleegt.
België staat nu aan de absolute wereldtop als het gaat om het pamperen van bedrijven én fiscale fraude maar nog is het voor VOKA niet genoeg. Ook de opbrengst van de Tax shift eigenen ze zich toe met een ongeziene belastingverlaging (voor hen althans). De begroting zal daardoor een extra gat van 5 miljard euro vertonen. Het is nu al duidelijk dat het weer de sociaal verzekerden en de middenklasse zullen zijn die dit mogen ophoesten. VOKA heeft zich sinds het aantreden van deze regering omgevormd van een ondernemersvereniging naar een subsidie-junkie en die verslaving moet betaald worden door Jan met de Pet. Doet VOKA daar iets voor terug? Jawel. Vaste contracten worden vervangen door interim contracten en flexijobs. De bedrijven die het meeste subsidies kregen hebben ook het meeste mensen ontslagen. De subsidies werden dan gebruikt om arbeidsvernietigende investeringen te doen of delocalisaties te financieren met nog meer winst als gevolg. Doet onze economie het dan beter door al dat gepamper van het patronaat? Ja en nee. Er is inderdaad een economische groei maar veel minder dan die in andere Europese landen waar het patronaat minder aan het subsidie-infuus ligt. Nederland kende in 2017 een groei van 3,3%. België moest het doen met 1,7%. De Belgen dienden immers de steeds hoger oplopende rekeningen van deze factuurregering te betalen en kregen daar bovenop nog een loonstop en een indexsprong op hun dak. Het gevolg was dat de binnenlandse vraag instortte waardoor België ondanks de laagste rentes ooit en de wereldwijd hernemende economie aan de Europese staart bengelt als het gaat om economische groei. Wanneer de rentelast stijgt en dat kan niet anders zal het land opnieuw voor een nooit geziene bezuinigingsoperatie staan. Want ook onze schuld is veel groter dan de Nederlandse nl. 105,7% van het BNP in 2016 tegenover 61,8% voor Nederland. Ook groeit onze schuld veel vlugger dan de Nederlandse nl. met € 557,00 per seconde tegenover € 335,00 per seconde voor de Nederlanders.
België is ook het enige land in de EU waar de werknemers in 2017 koopkracht verloren en er dus op achteruit gingen. De enigen die profiteerden waren de aandeelhouders en de politici zelf. Terwijl de burgers steeds langer moeten werken voor steeds minder pensioen kunnen onze politici na 20 jaar pluche zitten € 6.000,00 maand pensioen opstrijken. Gouverneurs zelfs na 12 jaar. Wij proleten moeten 45 jaar werken voor een gemiddeld pensioen van € 1195,00/maand (€ 1803 in Nederland, € 1679 in Frankrijk, € 1171 in Luxemburg en € 1300 in Duitsland).
Maar alle politici verdienen een dikke boterham zult u denken. Nog even vergelijken met onze Nederlandse buren. Premier Rutte verdient € 157.000/jaar. Premier Michel € 291.000 of 85% meer. En in België hebben we 6 parlementen, in Nederland 1. Zelfs een tweederangspoliticus zoals Sigfried ‘boemerang’ Bracke verdient meer dan Angela Merkel, de baas van de grootste economie in Europa. En ook een simpele schepen zoals Koen Kennis in Antwerpen rijft meer binnen de meeste Europese premiers. Er is geen enkel land ter wereld waar meer geld uitgegeven wordt aan politici dan in België. Maar goed. België is een rijk land zul je denken. Terug naar onze Nederlandse vrienden. Hun BBP bedroeg in 2017 $ 738.419 miljoen tegenover $ 454.683 miljoen of bijna 39% minder. Maar wel een dubbele wedde voor Michel. Ook de Nederlandse werkloosheid én armoede ligt significant lager dan de Belgische terwijl de koopkracht van de Nederlandse consument 13% hoger ligt dan die van de Belgische. Ook spendeerde de Nederlandse overheid in 2017 per Nederlander 27,79% meer aan gezondheidszorg waardoor deze voor de Nederlandse patiënt minder dan de helft aan remgeld kost. Ook leefden de Nederlanders in 2017 gemiddeld 1,2 jaar langer dan de Belgen.
Maar niet getreurd. Door het onttrekken van al deze miljarden aan de samenleving zal de bevolking ook bij een volgende regering blijven bloeden. De regering heeft er met de Tax shift immers voor gezorgd dat ook de inkomsten van de toekomst nu al worden overgeheveld naar het patronaat. En dat legt een zware hypotheek op de samenleving, wie er ook aan de macht is in een volgende regering. Al deze maatregelen werden genomen door de federale regering. Dat is de democratie zul je denken maar door ons perverse kiessysteem dat door de grote partijen werd uitgedokterd om zichzelf te bevoordelen hadden de partijen die de federale regering vormen genoeg aan 38% van de stemmen van het kiespubliek. Democratisch?
Ook de pers laar zich niet van zijn mooiste kant zien. Het is toch verwonderlijk dat er sinds het aantreden van deze rechtse regering door de main stream pers geen enkele aandacht wordt besteed aan de miljardentransfer van de belastingen en sociale zekerheid naar het patronaat. Integendeel. Ze spelen het spelletje enthousiast mee met er constant op te drukken dat de pensioenen onbetaalbaar zouden zijn terwijl we de helft minder pensioenen uitbetalen dan bvb. Oostenrijk en onze pensioenen tot de laagste in Europa behoren. Ook Frankrijk, Nederland en zowat de rest van Europa geven veel meer uit aan pensioenen. Een rusthuis is nu al onbetaalbaar voor een gepensioneerde zonder dat de familie bijspringt. Dat zal in de toekomst alleen nog verergeren.
Dat is de kracht van verandering die de NVA ons voor de verkiezingen beloofde.
