Als uitstekende leerling in het lager onderwijs leek een fijne leerlingentijd in het college voor me weggelegd.

Niks was minder waar.

Op advies van de dorpsnotabelen stuurden mijn ouders, gewone werkmensen, me naar het Sint Pieterscollege te Leuven.

Midden de jaren 60, een eerder elitaire middelbare school. Een papa die bediende was bij de Boerenbond was zowat het minimale niveau.

Mijn eerder zwakke aanleg voor talen en het niet thuis voelen in deze schoolomgeving waren mijns inziens de oorzaken van mijn brokkenparcours aldaar. De uitspraak van een leraar die zei dat we ons op straat in de stad goed moesten gedragen want dat de mensen anders zouden denken dat we van de SPAS waren ( de populaire naam voor het technisch middelaar te Leuven) blijft me tot op vandaag nazinderen. In de hoofden van het college waren technici in spe duidelijk de lagere klasse, het uitschot.

Na mijn gesukkel tot het lager middelbaar kwam ik in de SPAS terecht. De eerste dagen voelde ik dat aan als een degradatie. Maar hoe meer de tijd vorderde ervaarde ik, dat ik er op mijn plaats zat.

Ik was geen handige Harry en moest mijn punten halen op de theoretische vakken. Wat talen betrof teerde ik wat op mijn collegetijd want daar ik toch een zekere bagage meegekregen. Gelukkig waren er voor mij wiskunde en technische vakken die in wezen toegepaste wiskunde waren, mechanica, elektriciteit, elektronica , meetkundig tekenen , laboratoriumproeven enz…. Naar mate de jaren vorderden werden mijn cijfers steeds beter tot ik zelf primus van de klas werd. Oorspronkelijk vond men de industriële wetenschappen met 6 uur wiskunde wat hoog gegrepen want die studies waren een springplank naar technisch ingenieur van het lange type ( 4 jaar) nu Industrieel ingenieur.

Op het einde van mijn middelbaar kreeg ik van mijn ouders de kans om verder te studeren.

Mijn wiskundebagage was te beperkt slechts drie uren in de laatste drie jaar. De SPAS die toen nog een sterke link had met de industriële hogeschool, GROEP T, organiseerde de wiskunde-vakantie-cursus tijdens de maand augustus . Vijf weken vijf uur per dag wiskunde met 4 examenzittingen tijdens de maand september . Wie slaagde eind september kon aan de industriële hogeschool GROEP T beginnen.

En dat lukte. Vandaag ben ik een gepensioneerd industrieel ingenieur die kan terugblikken op een mooie loopbaan bij Belgacom/Proximus.

Het feit dat ik in het hoger middelbaar opgegroeid ben tussen gewone leerlingen met een hart voor techniek en ik later bij Belgacom veel contact had met personeel dat de werken en projecten ten uitvoer bracht heeft me in mijn overtuiging gesterkt dat werkmansafkomst en technische beroepen geen stigma mogen zijn . In tegendeel, de werkman met zijn kennis inzicht en vaardigheid creëert de welvaart en de technische school, zoals de SPAS, draagt daar tot op vandaag toe bij. Mijn jarenlang vakbondsengagement is zeker niet vreemd aan deze stellingname.

Ik ben” de SPAS” eeuwig dankbaar.