Onze bevolking ís Divers. Niemand maakt zich nog illusies medemensen die nog geen stamboom hebben van voorouders die een paar honderd jaar “hier” “bij ons” hebben gewoond, weer weg te sturen. De voorbeelden van volledige integratie en heilzame vermenging, bevruchting met etnisch lichtjes anders gewortelde mensen, zij worden met de dag dan ook talrijker.
Mijn krant lees ik in het Treinstation van mijn geboortestad Leuven. Ik houd van de sfeer van Reizen. Het verbreedt je horizon zoals niets anders dat kan. Mijn koffie komt uit Ethiopië, wat hem niet belet lekker te smaken.
Het prachtige meisje achter de koffiebar van ‘Madmum’ komt uit Vietnam of daaromtrent. Ik heb het haar ooit gevraagd, maar ik ben het vergeten. Ouderdoms-vergeetachtigheid wellicht. Zij heeft regelmatig gevormde trekken, een fijne zwarte paardenstaart, een bronskleurige, of noem het goudbruine huid, en een fantastische glimlach. Meteen als haar blik op mij valt, zwaaien wij naar elkaar. We hebben in de loop van twee jaar al misschien twintig keer fijn gepraat, in de marge van dit restauratiegebeuren. Zij is, zoals honderden reizigers wanneer wij de trein nemen, dol op onze hond Fellow. Een soort reuze versie van de Duitse Dachshund, zo ros en zo lang als een vos, op kortere poten, inclusief pluimstaart. Met zelfs nog mooiere ogen.
Fellow is een verschijning overal waar wij komen trekt hij meteen de aandacht en hij is zeer aanhalig, vriendelijk, is dol op aaitjes en knuffels. Vandaag is hij thuis gebleven. Ik kan hem niet meenemen met de fiets; “hond loopt naast fiets”: dat is verboden. Misschien ook maar goed zo.
Bezorgd vraagt de dienster hoe het met Fellow gaat. Ik kan haar geruststellen, “oud maar tevreden! 😊
Het uitwisselen van oogcontact, glimlach en andere uitdrukkingen op het gezicht, in de minuut dat ik mijn drankje kies, betaal en bestel bij een dienster met eerder Chinees uiterlijk, een jonge vrouw die ik mij niet van vroeger herinner, doet ons beiden duidelijk medemenselijk-deugd. Goede kennissen zijn vandaag de dag soms even betekenisvol als verre of afstandelijke familie of vrienden. In geschriften beschreef ik al geregeld dat veel personen tegenwoordig iets gaan consumeren of aankopen, het huis uit gaan, om met de verkopers of diensters even een menselijke “échange” – een vriendelijke uitwisseling te ervaren.
Onlangs heeft een ervaren, oude, wijze politicus, de broer van Herman van Rompuy , deze observatie ook gemaakt in een medium dat meer lezers, meer zichtbaarheid krijgt dan mijn blog. Dat rake, leerzame artikel was getiteld ‘Ageism’ en verscheen in Ampersant, het contactblad voor leden van de christendemocratische partij. In menige krant is dit weekend de vraag hoe om te gaan met wat oudere mensen een thema.
Intussen kijk ik in mijn De Standaard van vandaag, de dikke weekendkrant. In DSLetteren valt mijn oog dadelijk op een recensie op pagina 3. Een boek getiteld “De verworpenen der aarde” krijgt een review met als titel “De strijd voor een nieuwe mens”. Van de auteur had ik nog niet gehoord: Frantz Fanon, wel een oorwurm, die blijft vast hangen. Het voorwoord van oude uitgave was van Sartre. Het doet plezier dat in het stuk iets negatiefs wordt gezegd erover, deze filosoof is een intellectuele sparringpartner, een tegenstander. Wat vooral mijn aandacht trekt, en mij hier aan het schrijven zet op Facebook, is de naam van de recensent: Sibo Kanobana
De tijd dat alleen iemand met naam Vandewiele of Peeters tot “onze bevolking” behoorde, is voorbij.
Dat kan je nostalgisch-droef maken, maar dat is ook een evolutie die vol kansen zit. Kansen op mentale rijkdom, ontmoetende verrijking en geluk. Op professionele kwaliteit. Op een lichtjes outsider- blik die elk team beter kan laten presteren. Van koffiebar tot redactie of Raad van Bestuur van een mega-bedrijf.
PS. De eerlijkheid en volledigheid gebiedt mij te vermelden dat mijn stemming ook goed is bij het begin van dit weekeinde, na onlangs in familie een reisje te maken en na vanmorgen bij het ontbijt een lang fijn gesprek te voeren met de partner; een fijne vrouw die in Limburg woont en waarvan de voorouders daar sinds generaties werken en leven.
Steun voor een nieuwe website
We hebben uw hulp nodig voor een essentiële opfrissing van de website. Om die interactiever, sneller en gebruiksvriendelijker te maken hebben we 30.000 euro nodig. Elke bijdrage, groot of klein, helpt. Met uw donatie ondersteunt u onafhankelijke journalistiek die de verhalen blijft brengen die er echt toe doen. Laat uw hart spreken.
