Reeds jaren geleden heeft de ziekelijke compromisbereidheid, en de steeds verdergaande negatie van haar reden van bestaan, door de zichzelf nog steeds schaamteloos socialistisch noemende sociaaldemocraten, mij, althans op sociaaleconomisch gebied, naar de radicaal linkse hoek gedreven. Voor wat de ethiek en de samenlevingsproblematiek betreft heeft, mijn extraverte introvertheid getrouw, mijn vermogen tot aanpassing aan omstandigheden en personen er voor gezorgd dat ik mij desbetreffende best thuis voel in de rechtse regio van het centrum. Men zou mij dus kunnen bestempelen als een ietwat gespleten politiek-maatschappelijke persoonlijkheid. Sinds geruime tijd hebben de ontwikkelingen met betrekking op migratie en de vluchtelingencrisis (die voor een groot deel tot economische migratie is geëvolueerd) de spagaat in mijn gespleten gedachtegoed steeds groter gemaakt, en evolueerden mijn inzichten inzake migratie, integratie, en de zogenaamde multicultuur, vanuit de centrumlinkse hoek steeds meer naar de centrumrechtse kant.
Maar sinds enkele dagen , heb ik het gehad, en wordt het mij echt iets té veel. De berichtgeving, zowel over aanslagen, als over al dan niet asielgerechtigde vluchtelingen, de daaraan gelinkte gebeurtenissen en evoluties, de reacties en uitspraken van overheidswege, gerecht, politiek, en allerhande organisaties, drijven mij steeds verder in de radicaal rechtse richting, al is dat voorlopig nog steeds mijlenver van diegenen die menen dat al wie zich niet op een lange West-Europese etniciteit kan bogen, op de lange transport moet worden gezet.
Kranten- en nieuwsberichten die het hebben over politiekorpsen en Oscar-uitreikingen die ‘te blank’ zijn, en Zwarte Pieten die ‘te wit’ zijn, evenals de jeugdhulp en de hele Vlaamse cultuursector die ‘te blank’ zou zijn, de onderwijssector en de modecampagnes die niet ‘divers’ genoeg zijn, de literatuur, Rock Werchter, en de musea die onvoldoende ‘multiculti’ zijn… In zowat elk deel van de Vlaamse samenleving schijnen er te veel ‘blanken’ te zijn en is er een ononderbroken klaagzang dat bruin in al zijn schakeringen, tot en met zwart, ‘ondervertegenwoordigd’ is. ‘Progressieve multiculturele radicalisering’ noem ik dat…Om het ‘heen en weer’ van te krijgen.
En dan is er dat nieuwe modewoord ‘Gender’. De tijd dat er enkel mannen en vrouwen waren die hetero, bi- of homoseksueel waren, is blijkbaar achterhaald. Er zijn nu ook ‘transgenders’ in al zijn variëteiten, anders-voelenden, ‘omgebouwden’, en zelfs gender-neutralen die zich noch man noch vrouw voelen en die waarschijnlijk nazaten zijn van eertijds gelande vermeende aliens… En die moeten allemaal ‘ontzien’ ‘gerespecteerd, ja, zelfs positief gediscrimineerd te worden. Toespraken tot een groep mensen mogen niet meer met het geijkte ‘dames en heren’ beginnen, allochtonen mogen niet meer als dusdanig benoemd worden, begrippen als ‘wij’ en ‘zij’ zijn ‘verdelend’, kritiek op religies is uit den boze, en moorddadige en discriminerende teksten uit Koran en Bijbel dienen in hun tijdskader en ‘context’ geplaatst te worden. Bovendien dienen bemerkingen of kritiek op alle andere onzin die in de zogenaamde ‘heilige boeken’ voorkomt, als discriminerend, schofferend en racistisch te worden beschouwd, en ja, zelfs bestraf te worden.
De verdragsrechtelijke mensenrechten en grondwettelijk waarborgen m.b.t. vrijheid van mening, onderwijs, en godsdienstbeleving zijn zodanig ‘algemeen’ en ruim interpreteerbaar,dat niet de door het volk afgevaardigde wetgever zelf, maar het de niet gekozen (meestal wereldvreemde) rechters zijn die deze naar eigen persoonlijk oordeel interpreteren en de draagwijdte en bedoeling ervan bepalen. De gevolgen zijn dat de rechtszekerheid de facto onbestaande is geworden voord e brave burger, omdat vrijwel elke wet dienaangaande kan gebruikt of misbruikten worden, al naargelang men er de financiële mogelijkheden en voldoende geldverslindende gespecialiseerde advocaten voor heeft.
Democratie met zijn tientallen verschillende systemen, behoort samen met ‘rechtvaardigheid’ tot de meest en vergaand verkrachte begrippen in de wereld, en is in feite niets meer dan een middel om de eeuwenoude gewelddadige dictatuur op een vreedzame wijze door het onwetende gemanipuleerde ‘volk’ te laten ‘verkiezen’, en hen daardoor in de waan te laten dat zij ‘soeverein’ zijn. Politici zijn de waterdragers en de zetbazen van de werkelijke dominante machthebbers, nl de financieel-economische elite, en ‘het volk’ zijn de slaven die hen gedwongen ten dienste staan. En waar het vroeger enkel om ging op ‘de lijfeigenen’ in leven en goede conditie te houden, is dat sinds de negentiende eeuw vervangen door een ‘arbeidssysteem’ dat hen onder mekaar laat concurreren ten einde zoveel mogelijk van de ‘van de tafel vallende kruimels’ en toegeworpen vissen te bemachtigen.
Door de globalisering van de handel, de financiële wereld, en de politiek; samen met de groeiende wereldbevolking op een aardkloot waar wijzelf zorgen voor een steeds kleiner wordende habitat, welke we daarenboven schaamteloos vervuilen en vergiftigen, kan een zinnig mens geen hoopvolle toekomst meer ontwaren. Daarentegen beliegen, bedriegen, èn bedreigen we mekar des te meer.
Alle intellect, wetenschap, en goodwill ten spijt, is de mensheid, althans in zijn huidige vorm en aantal, gedoemd om ten onder te gaan, te verdwijnen. Nog deze eeuw? Wie weet. Maar veel langer kan het niet duren…
Diegenen die nu wegens mijn hierboven geproduceerd negativisme, pessimisme en azijnpisserij, zich enigszins teneergeslagen voelen, kunnen nog een sprankje hoop putten uit de feitelijkheid van mijn gebrek aan ‘hooggeschooldheid’, welke het, volgens menigeen onweerlegbaar vermoeden zou kunnen opborrelen dat ik maar wat ‘uit mijn nek zit te lullen’. En gezien ‘hoop doet leven’…
Dus, ga allen gerust uw gang!
