We moeten ons inzetten om van de sociale zekerheid het thema te maken voor de verkiezingen van mei 19.

Als migratie het thema wordt kennen we de winnaar.

Moeten we dan zwijgen over de schrijnende toestanden van de vluchteling? Een moeilijke oefening.

Vandaag zie ik dat de idee om kampen op te richten ten zuiden van de middellandse zee of in Albanië aan voorstanders wint, zelfs binnen de socialistische en christendemocratische families. Dit stemt me ongelukkig . Dit doet me denken aan het koloniale verleden. Wij westerlingen zeggen wat ginds moet.

Mensen verplaatsen zich op de aardbol omdat ze uit oorlogsgebieden komen (waar wij westerlingen de lont brandend houden en geen kansen geven aan dialoog en overleg) of omdat ze er economisch willen op vooruit gaan. Dit zijn legitieme redenen. Grenzen tussen natiestaten of volkeren zijn relatief en worden bepaald door de drang om economisch te overleven. Niemand bezit de aardbol zei Marx destijds het is gemeenschappelijk bezit. We mogen er mijns inziens vrij in bewegen.

We willen vandaag onze rijkdom verworven door onze arbeid en ondernemingszin beschermen. Hebben we die rijkdom niet voor een deel verworven uit het kolonialisme en de diefstal van grondstoffen die we pleegden in het Zuiden?

Wat bescheidenheid verplicht ons te zeggen: De wereld is van iedereen.