De strijd loont.

Met de dubbele wet van 24 mei 1921 kwam een (te laat) einde aan een decennialange repressie van de syndicale vrijheid en van de werkstaking. Honderden arbeiders hadden hun vrijheid en hun leven veil gehad voor het recht zich vrij te kunnen organiseren in vakorganisaties en vrij actie te kunnen voeren tegen de sociale onderdrukking, waartoe het kapitalisme hen had veroordeeld.

De erkenning van de syndicale vrijheid heeft de evolutie van de samenleving blijvend beïnvloed door de democratische inslag ervan aanzienlijk te verstevigen en door de weg te effenen naar meer sociale rechtvaardigheid. De syndicale vrijheid zette het democratische karakter van de maatschappelijke verhoudingen kracht bij door toe te laten dat de arbeidersbeweging zich ongeremd kon ontplooien tot een sociale tegenmacht, die de stem van de arbeidersklasse kon laten horen in een marktgestuurd liberaal parlementair systeem.

100 jaar syndicale vrijheid.

De syndicale vrijheid en de sociale beweging, die ze voortbracht, bezielden ook de uitbouw van een beduidend arbeidsrecht, sociaal zekerheidsrecht en sociale bijstand. De arbeidersbeweging en zijn politieke actie leidde eveneens tot een stelsel van sociale dialoog, dat model zou staan voor de emancipatie van talrijke andere groepen van onderdrukte minderheden en uiteindelijk de wetgever zou inspireren bij de omslag naar een meer participatieve democratie.

De honderdste verjaardag van de wet op de syndicale vrijheid is uiteraard een reden om zich te verheugen over de talrijke verwezenlijkingen, die de arbeidersbewegingen hebben kunnen afdwingen. Maar het is vooral een moment dat ons moet doen beseffen dat de syndicale en sociale strijd een permanente inzet vergen, wil men de verdrukkende werking van het kapitalisme en van zijn neoliberale ideologie binnen leefbare perken houden.

Tous ensemble.

De strijd tegen een geglobaliseerd kapitalisme kan enkel met succes worden aangebonden door op alle nuttige niveaus  tegenmacht te ontwikkelen en door ernaar te streven dat sociale bewegingen zouden samenwerken. In de broodnodige overgang van een op winstbejag en winstmaximalisatie gericht kapitalisme naar een meer duurzame en solidaire samenleving, heeft de syndicale vrijheid nog steeds een belangrijke rol te spelen, door nieuwe allianties van sociaal onderdrukten een structurele steun aan te reiken.

Als we een samenleving wensen aan te houden met een minimale democratische inslag, met een elementair respect voor de menselijke waardigheid en met een uitzicht op een rechtvaardiger verdeling van de rijkdom over de bevolking, mag de strijd om de syndicale vrijheid nimmer verloren worden.

Gisteren, vandaag en morgen. 

Om die redenen achtte het Masereelfonds het zijn morele plicht de honderdste verjaardag van de wet op de syndicale vrijheid niet geruisloos te laten voorbijgaan.

Het Masereelfonds wil de honderdste verjaardag van de wet op de syndicale vrijheid niet geruisloos laten voorbijgaan. Masereelfonds Associatie Universiteit Antwerpen organiseert daarom dit najaar enkele activiteiten rond het thema van syndicale vrijheid. Raadpleeg: www.masereelfonds.be

Marc Rigaux                                                                                 Karim Zahidi

Arbeidsjurist en medeoprichter ISUA                                     Voorzitter MF nationaal