Een groepje trouwlustigen heeft de bruidegom de lucht in gestoken. Bestaat er iets meer natuurlijk-menselijk? Iets dat meer noodzakelijk is? Is er Gedrag denkbaar dat beter diepe emoties inzet om natuur en geschiedenis samen te smelten? Het gebeurde op de A12, of whatever naam die autobaan draagt. Het was frontpagina nieuws. De waarde landgenoten, zij kunnen daar bijna geen van allen bij. “Niet normal!!!” roepen (nieuwe) Belgen in geschreven taal op Facebook. Luitjes die het verschil tussen explosie, exponentieel, exotisch, context en sereen ongetwijfeld niet kennen. Die nooit hebben stilgestaan bij het begrip na -denken. Die nauwelijks enige taal onder de knie hebben, ook niet die van hun moeder en vader. “Rijbewijs afpakke!”… Sommige dagen walg ik van een groot deel van de bewoners hier, in elk geval zoals zij zich tonen op de sociale media. Het lijken jammerlijke laaglanders. Er is een andere visie mogelijk. Er bestaan meer menselijke werelden. In het gebeurde gaat een zeer positieve dynamiek schuil.
Bijgewerkt op 8 maart.
Bij dit Feest op de grootste weg die er te vinden is, gebruik ik andere woorden dan ‘niet normaal’.
Begrippen zoals Enthousiast. Dat betekent etymologisch “God zien in mensen en situaties”. En-theios. In de lijn van de woordcombinatie in de naam Theo(fiel): de man die God graag ziet.
Zoals Avontuur. Zwaar zal het volk het te verduren krijgen, dat elke zin voor avontuur verloor.Onverschilligheid is dan je collectieve lot. En dat leidt naar dood en vernietsing ; niet alleen via allerlei geestelijke (“mysterieuze”) ziekten en het populaire euthanasie of de verwante ‘keuze’ voor zelfmoord. België is bij de paar koplopers wat dat laatste betreft, wereldwijd. Mind the Gap! De kloof kan gevaarlijk worden, deze tussen onze nog vaak onbenoemde hedendaagse economistische ideologie enerzijds en Leven Gevende Woorden, Perspectieven en Gedachten.
Zoals Offer. Deze mensen met stamboom die wortelt in dorre streken weten nog wat het betekent een offer te brengen. In dit geval een offer voor de God van de Liefde, ten koste van de af-god van de Veiligheid!
Afrika als bron van een beter leven
De essentie van een rite, een inwijdingsritueel, is dat de mens voor het gebeuren en erna, een ander mens is. Voorbereid voor een nieuwe taak, een nieuw leven. Daarbij is de intensiteit van de emoties van doorslaggevend belang; hoe intenser de emoties, hoe beter de omvorming werkt. Denk daarbij aan de strenge begeleiding bij initiatieriten van meisje tot vrouw of van jongen tot man in de brousse in traditioneel Afrika. Maar evengoed aan de diepere zin van de traditie van de ‘studentendopen’ aan de Europese universiteiten. Het gooien van de rijst, het spannende moment van het uitwisselen van de ring, de aanwezigheid van de grotere familie en vriendenkring, het loslaten van duifjes, het feestmaal… dat alles wil die rol vervullen in onze eigen traditie. Wie die goede oude rite links laat liggen, en ze door niets gelijkaardigs vervangt, loopt veel kans dat zijn huwelijk of partnerschap minder lang standhoudt. De alomtegenwoordige “verzakelijking” heeft een prijs. Alles van Efficiëntie verwachten, dat is niet zo wijs. – Zelfs de sprookjes van Grimm blijven van grote betekenis voor de mens, ook in een informaticamaatschappij van stedelijke consumenten, om nog een sprekend voorbeeld te bieden.
In dezelfde lijn laat dit gebeuren rond een exotische bruiloft op vaderlandse grond, mij ook toe een quote te brengen die ik al zowat dertig jaar in petto houdt. Het gaat om een speelse wijsheid die in een deel van het maatschappelijk debat gangbaar was een decennium na mei ’68, wanneer dat poëtische gedachtegoed doorsijpelde, en meer en meer de essentie boven kwam drijven.
“De Franse filosoof René Descartes (1596 – 1650) heeft al te lang denken en doen van onze samenleving bepaalt, met een leer die samengevat klinkt als “Je pense donc je suis!”. Wat we nu best als handvest kiezen is eerder dit:
Je danse, donc je suis”
Inderdaad, is het niet zo dat een bepaald cultuur- en beschavingsmodel van de voorvaderen, met al zijn geloof in rationaliteit vandaag meer en meer op zijn grenzen stuit? Ook juist in de vierhonderd duizend mensen die niet meer mee kunnen in het arbeidsbestel met zijn geloof in documenten en uurroosters nine to five, en chronisch ziek zijn als gevolg van deze rationele en “daadkrachtige” mentaliteit. In zijn vele tienduizenden die chronisch vermoeid, diagnose CVS, uitvallen. Of die bij het raam zitten, en leegte en pijn voelen in het hart, de zin van het bestaan niet meer ontdekken en soms nog als enige houvast het label hebben dat de medische wereld hen in opdracht opkleefde “ik ben depressief”… In de psychiatrie in de jaren tachtig, toen ik haar verkend heb, waren danstherapie, bewegen op muziek, massage, eutonie, bio-energetica… allemaal therapeutische ijzers in het vuur waarmee menswetenschapper trachtten vastgelopen geesten weer vlot te krijgen. Dat lijkt een slimme en wijze aanpak.
Het lijkt daarom evident dat Turken, Koerden, Iranezen, Somaliërs, Congolezen en vele andere rassen en culturen ons op dat vlak een handje kunnen reiken. Dat wij die mensen niet af te wijzen hebben, maar dat hén beluisteren juist ons heil kan brengen.
Landen waar nog bij vele gelegenheden in een sociaal gerespecteerd kader gedanst wordt. Waar mensen daarbij zelf muziek maken, niet alleen professionele plaatjes en ipods beluisteren. Waar emotioneel doorvoeld leven geen thema is in bladen voor verloren lezers als Happinez, Libelle en Nest maar een gewone dagelijkse praktijk, ook al gaat ze er samen met een stevig portie monotone handenarbeid, veel stappen en zelf uitgevoerde huiselijke klussen.
Dan nog een woordje over die sluipende afgodendienst aan Veiligheid, die in Vlaanderen zo enthousiast & vanzelfzwijgend wordt bedreven.
Luister, de Britten hebben de uitdrukking “Safety First” gemunt, en dat is een mooi en waar woord. Maar je moet dat goed in context begrijpen.
Niet in absolute zin, zoals Vlamingen graag wetten en regels omarmen, (zie daarover mijn blog “Vlaming, geef jezelf de ruimte om te bestaan” die verwijst naar inzichten van de reiziger onder de nadenkende Vlamingen, Rik Torfs). De Britten, die riskeerden intussen wel hun leven, zetten alles op het spel om een wereld omspannend Koloniaal Rijk (the Commonwealth) op te zetten. Iets waarin ze honderd jaar lang geslaagd zijn, de vruchten hebben van geplukt en andere naties hebben laten voor lijden… maar hen toch tegelijk ook hebben hefbomen bezorgd om zich te verheffen.
Diezelfde uitvinders van het Woord” Veligheid voor alles”, die hebben verder toch maar Alles op het spel gezet om zichzelf maar ook ons, laaglanders, van de razende geest van Adolf Hitler en zijn nazi’s te bevrijden… met inzet van de levens van miljoenen mannen aan het front en in de intelligentiediensten.
– En nog een doordenkertje: als je geen begrip kan opbrengen voor dit soort ritueel gedrag van immigranten: ga dan eens naar de wetenschappelijke archieven, of doe wat interviews en vergelijk de duurzaamheidscijfers van de huwelijken in beide populaties. Wat is de houdbaarheidsdatum en de succes rate van huwelijken also know as langdurige (seksuele) partnerrelaties?
De groep mensen die wij als “vreemdelingen” categoriseren, die heeft vaak nog besef van de waarde van een Ritueel. Zoals een groots huwelijksfeest, of even goed een twee dagen durend samen komen, praten en samen eten als er iemand sterft. “Wij rouwen nog, mijnheer” is dan de juiste uitleg, als blanke buren komen uitleg vragen. Die oergebeurens mogen en moeten voor hen met grote en grootste emoties samengaan. Dat soort gedrag smeedt op die manier een hechte band tussen levenspartners en hele families. En leg er dan de cijfers bij betreffende een Vlaamse Gemeenschap die heel andere waarden naholt, vaak zonder na-denken en zonder gevoel voor de waarde van tradities.Laat staan dat ze nog gevoel heeft voor de waarde van religieuze praktijken en inzichten. Arme drommels.
En ook, ik geef de raad gratis mee, volgende keer dat u moord en brand schreeuwt over “abnormaal gedrag” bij “vreemdelingen”, misschien toch eerst eens raad vragen over de betekenis, (on)zin en (on)waarde van het concept “normaal”.
Even terzijde een vraagje: hebt u de film “Highlander” gezien?
Hebt u dan destijds goed begrepen hoe in dit verhaal met personage gespeeld door Mel Gibson het Goede Leven juist verband houdt met waarden als Soberheid-die-grenst-aan-armoede, maar ook Heroïek en allerlei andere grootse emoties?
Deze kwestie doet me ten slotte denken aan een diepzinnige uitspraak in het Frans. Zij is de onderstreping van de enige juiste houding, die van aandacht en eerbied, en zeker ook van leergierigheid die wij dienen te cultiveren naar “de andere”, de vreemde mensen. Zoals Margot Vanderstraeten dat op sublieme en nederige manier heeft gedaan met de Schneiders, wat het waargebeurde verhaal Mazzel Tov opleverde. Een boek dat intussen bijna iedereen kent of las (meer dan 35.000 exemplaren verkocht, meer dan honderd duizend keer gelezen).
“Il faut du tout pour faire un monde”
“Een wereld die goed draait
heeft nood aan alle soorten creaturen,
die (in voldoende vrijheid)
naast elkaar bestaan”.
Wie vraagt naar de meerwaarde van de immigrant, zoals de historicus-Antwerpenaar die burgemeester werd en partijvoorzitter van een ‘alliantie’, die heeft daarin overschot van gelijk. Want…
De vreemdeling is drager van de geheimen die je huwelijk en je leven kunnen redden.
Niets nieuws onder de zon; de culturen die de onbetwistbare wortels van de onze uitmaken zoals de Antieke Grieken, die waren al uiterst gastvrij. Lees er meesterwerken als de Odyssee op na. Die geheimen moet je wel eerst kunnen ontcijferen, dat is waar, en dat is niet simpel. Daartoe kan je wel terecht. Niet zo vaak bij mensen die in de politiek gaan, maar wel bij sommige gewone geleerden. Antropologie is een vak als een ander. Antropologen, zowel goede dilettanten en vakmensen, zij verdienen dat je ze leest en hen je vragen stelt.
Historici met veel volksgevoel alleen zullen niet volstaan. Hoe meer zij inzetten op snelle macht, hoe minder.
SHS
Leestips
1. Mijn recensie van Mazzel tov is gratis te lezen via deze site, of via de site van de schrijfster.
2. De mensengenezer. Koen PEETERS.
Een leerzame eye-opener in roman vorm, geschreven door een antropoloog ‘van bij ons’, en dus ook in onze (rijke) moedertaal. De wijsheid erin gaat ook juist terug op een aantal fascinerende inzichten van de gewone hoogleraar Sociale & Culturele antropologie René Devisch. De auteur en ikzelf volgden onder anderen “World Etnography I & II” bij die professor, een bijwijlen verbijsterende reeks colleges die geheimen van inheemse volkeren in context plaatsen en zo voor Vlamingen zonder exotische genen of -culturen tot Inspiratiebron maakt. Prachtige Geheimen zoals dat hoe indianen in Zuid Amerika eeuwenlang aan anticonceptie deden door op de juiste dagen een dansfeest te houden, en zich te onthouden van vrijen. De clou van dit gebruik bestond erin dat de hormoonhuishouding van de mens er vrij was van invloed van kunstlicht, zodat de maan als “lamp aan de hemel” (Genesis) volop kon meespelen. Technologie heeft ons wel veel gebracht, maar heeft de mens op sluipende manier een fascinerende wereld van harmonie afgenomen. Of leer hoe onze Congolese broeders doeltreffend en traditioneel iemand opvangen die aan depressie lijdt, zonder moderne medicatie of interventie van de psychotherapeut. Dit soort inzichten is verwerkt in dit verhaal dat de ECI -boekenprijs won.
Creative Commons respecteren.
Doneer deze week je fair share aan de progressieve, maatschappijkritische nieuwssite De Wereld Morgen.
(141 keer bekeken in twee maanden tijds)
