Wie gelooft deze mensen nog?

Aanvankelijk een gevleugelde uitspraak van Yves Leterme (CD&V) in 2007 over Guy Verhofstadt en de Open VLD en later overgenomen door Kris Peeters (CD&V) in 2014 om Bart De Wever en de N-VA in het verdomhoekje te duwen.
Ik wil die uitspraak toepassen op het gros van de politici, ongeacht de partij of het beleidsniveau.
Laat ons een kat een kat noemen en starten met een mooi verhaal met een bittere nasmaak, maar o zo herkenbaar in een electorale periode. Het zal bij sommigen een glimlach en bij anderen een grimlach ontlokken.
(De herkomst van dit verhaal is mij helaas totaal onbekend.)

Op een dag wordt de leider van een bekende politieke partij helaas op straat door een vrachtauto aangereden en hij overlijdt ter plekke. Zijn ziel komt aan bij de hemelpoort (naar men aanneemt per ongeluk) en hij ontmoet daar de heilige Petrus zelf.
“Welkom in de hemel,” zegt Petrus. “Voordat je definitief hier komt geloof ik dat we eerst een probleem moeten oplossen. Het komt namelijk maar zelden voor dat wij hier een politicus van zo’n hoge rang binnen krijgen en we weten niet zo precies wat we met je aan moeten. We zullen daarom het volgende doen: eerst ga je een dag kijken in de hel, en daarna een dag in de hemel. Na die twee dagen kies je zelf waar je dan voor alle eeuwigheid wilt blijven”.

En daarmee brengt Petrus de politicus naar de lift en gaan ze omlaag, lager, en nog lager, tot ze bij de hel aan komen.
De deuren gaan open en ze staan midden op een schitterend groene golfbaan. In de verte is een clubgebouw te zien. Daar ziet hij een hele hoop vrienden, die samen met hem in de politiek gezeten hadden. Ze zien er uitstekend gekleed en heel tevreden uit. Als ze hem in het oog krijgen komen ze aangelopen om hem te begroeten en al gauw worden herinneringen opgehaald over de tijden dat ze zich aan de belastingbetalers verrijkten. Eerst spelen ze samen een partijtje golf en ‘s avonds gaan ze gezellig in het clubhuis heerlijke kreeft eten. De nacht brengen ze door met prachtige vrouwen die al hun wensen vervullen. Satan zelf is er die avond ook en het blijkt dat hij eigenijk heel aardig is. Er wordt gedanst, moppen verteld en gedronken. De politicus amuseert zich zo goed dat het weer tijd is om te gaan voor hij er erg in heeft. Iedereen neemt hartelijk afscheid en hij stapt weer in de lift.

De lift gaat omhoog, hoger, en nog hoger, tot aan de hemelpoort waar Petrus op hem wacht.
“Nu is het moment aangebroken om met de hemel kennis te maken” zegt Petrus.
Dus de volgende 24 uur zweeft de politicus van wolk naar wolk, daarbij op een harp spelend en zingend.

Voor hij er erg in heeft zijn de 24 uur om en Petrus komt hem weer opzoeken.
“Zo” zegt hij, “je hebt nu 24 uur in de hel en 24 uur in de hemel beleefd. Nu moet je kiezen in welke van de twee je tot in alle eeuwigheid wilt blijven”.
De man denkt even na en zegt: “Ik moet zeggen dat ik de hemel heel schitterend vond, maar ik geloof dat de hel me beter bevalt”.
“OK, je hebt dus gekozen” zegt Petrus en brengt hem naar de lift en hij gaat weer omlaag, lager, en nog lager, tot aan de poort van de hel.

Als de liftdeur open gaat, staat hij ineens midden in een troosteloze woestijn. De grond is bedekt met afval en uitwerpselen. Hij ziet zijn oude vrienden lopen, maar nu gekleed in vodden. Ze zijn bezig het vuilnis in te zamelen en in grote plastic zakken te doen. De duivel komt er aan en pakt hem in zijn nekvel.
“Ik snap er niks van” stottert de politicus. “Gisteren stond ik hier met mooie vrouwen te praten, er was een schitterende golfbaan, we aten kreeft en we dansten … en … en … nu is er alleen nog maar een troosteloze woestijn vol afval en mijn vrienden zien er verschrikkelijk uit”.
De duivel kijkt hem aan, grijnst breed en zegt: ”Gisteren voerden we nog campagne, vandaag … heb je voor ons gekozen.”

De regering heeft het volk dat ze verdient.
Het volk heeft de regering die het verdient.

Onderstaand verhaal toont aan dat echt staatsleiderschap een zeldzaamheid is …
(Ook de herkomst van dit verhaal is mij helaas totaal onbekend.)

Er was eens een koning die wilde gaan vissen. Hij ontbood de koninklijke? weervoorspeller om het weer voor de volgende dagen te voorspellen.?? De weerman verzekerde hem dat er zeker geen regen zou vallen.??
Dus gingen de koning en de koningin vissen. Onderweg ontmoetten ze een boer? met zijn ezel. De boer zei: “Uwe Hoogheid, u zou beter terugkeren naar uw? paleis want dra zal er een aanzienlijke hoeveelheid regen vallen.”
??De koning was beleefd en terughoudend en antwoordde: “Ik heb een zeer? gewaardeerde paleisvoorspeller die hoog opgeleid is en bovendien jarenlange ?ervaring heeft.?? Ik betaal hem een hoog loon. Hij gaf me een zéér verschillende voorspelling. ?Ik vertrouw hem en dus zal ik niet terugkeren.”

En dus ging de koning verder ?naar het meer.??
Maar een korte tijd later viel er een verschrikkelijke hoeveelheid regen. De ?koning en de koningin waren doorweekt en hun gevolg gniffelde om hen in zo’n? beschamende toestand te zien.
??Woedend keerde de koning terug naar het paleis en beval de koninklijke ?weervoorspeller te ontslaan. Dan vorderde hij de boer naar zijn paleis en ?bood hem de prestigieuze en vet betaalde baan van weervoorspeller aan.??
De boer zei: “Uwe Hoogheid, ik weet niets over weer voorspellen. Ik krijg? mijn informatie van mijn ezel. Hoe meer de oren van mijn ezel hangen, hoe? harder het gaat regenen.”??
Dus gaf de koning de baan van weervoorspeller aan de ezel.??
Vanaf toen begon men bij de overheid ezels aan te stellen en hen de hoogste ?en invloedrijkste posities te doen bekleden.
?En tot nog toe wordt deze traditie in stand gehouden ….

Bovenstaande titeluitspraak lijkt een schijnbaar perfecte evenwichtige symmetrie, maar is dat wel zo?

• Het volk kan de regering naar huis sturen en datzelfde volk kan indien het wil een betere leiding vormen en installeren. Daarvoor moet het enkel wat meer ‘wij’ zijn i.p.v. ‘ik’ want dat ‘ik’ is een heel precies kwantificeerbaar deel van ‘wij’ zowel in de kosten als de baten.
  Alhoewel de evolutie het tegenovergestelde zinvol acht, is momenteel het individu beter beschermd dan de maatschappij.
• Via onwaarheden, manipulatie en corruptie smeren politici ons de gratis-gedachte aan en proberen ons te doen geloven dat wij alleen profiteren en de anderen het gelag betalen.
  En binnen die egotripperij is er dan nog deze vaststelling: alle Belgen zijn gelijk voor de wet, maar de ene wat meer dan de andere …
  Zo komt men tot de mentaliteit: après nous le déluge!
  

Van Madame de Pompadour zou de historische uitspraak Après nous le déluge! (= Na ons de zondvloed!) zijn. Woorden die zij tegen Lodewijk XV gezegd zou hebben, toen deze zich na de nederlaag tegen de Pruisische koning Frederik de Grote in de slag bij Rossbach (1757) buitengewoon ongerust toonde.
Il ne faut point s’affliger. Vous tomberiez malade. Après nous le déluge!.
Het betekent zoveel als: trek het u niet aan, de problemen zijn voor wie na ons komt.

En ja, deze uitspraak is eveneens toepasbaar op wat nu nog steeds gebeurt. De mannen en vrouwen aan de top geven weinig of niets om het algemeen welzijn, enkel om hun eigen voordeel en dat van hun familieclan en/of ‘petit comité’. Het zal hun tijd wel duren …
En ‘mannen en vrouwen aan de top’ moet hier breed geïnterpreteerd worden: het gaat zowel over politieke, maatschappelijke, religieuze, financiële kopstukken én leiders van grote bedrijven. Het zijn veelal in het beste geval machtswellustellingen en in het ergste geval dictators.

Kiezersbedrog

Politicoloog Johan Ackaert (UHasselt) beweert dat in zeven op de tien Vlaamse gemeenten er een voorakkoord klaar ligt voor de verkiezingen in oktober 2018. De politicoloog verricht hierover al sedert 1994 onderzoek naar.
< Verkiezingen: ‘In zeven op de tien gemeenten ligt voorakkoord klaar’ .- Belga .- 25/08/2018 >

Het probleem is niet dat er afspraken gemaakt worden tussen politieke partijen, maar wel dat men zoiets ontkent voor de verkiezingen. Dat komt omdat politici maar al te goed beseffen dat voorakkoorden in feite kiezersbedrog en postjespakkerij zijn.

Wat wel een goede trend is, zijn de specifieke lijsten die in sommige gemeenten samengesteld worden en waarin politici uit diverse stromingen er samen voor gaan. Hier weet de kiezer tenminste meteen wie waarvoor staat! En dat postjespakken hier waarschijnlijk nog meespeelt is zeker, maar van kiezersbedrog kan je alvast niet meer spreken.