Het is waarschijnlijk waar dat sommige middenklasse ouders goed voor hun (kleine?) kinderen weten te zorgen. Omdat ze zelf een goed ontwikkelingsniveau hebben en geen geldzorgen. Omdat ze, als kleinkinderen van landgenoten, Master of their Universe zijn, in tegenstelling tot een deel van de immigrantenouders, die nog veel moeten te weten komen over de heersende cultuur en gewoonten, en die meer dan eens geen hogere studie-achtergrond hebben.

Wel meen ik dat historici in de toekomst niet mals gaan zijn voor onze tijd en haar typische middenklasse ouders.

Die ondanks ze zelf – naar eigen zeggen – bijzonder goed in hun vel zitten, mede dankzij een overmaat aan vrijheid en centen, de eerste generatie ooit – dus sinds duizenden jaren – werden die hun kinderen vanaf tien jaar tot zelfdoding brengen. Dat, zo rapporteren kinderartsen mij, hebben ze in hun hele carrière op Spoed nooit eerder gezien…

Tot binge drinken. Tot depressie. Tot naam op lange psychiatrische wachtlijsten. Tot grote innerlijke onzekerheid die zich o.a. uit in woke-weerloosheid in debat met volwassenen.

Heel soms zal het toch wel mis lopen met die kinderen omdat, horresco referens, de ouders meer belang hechtten aan hun beroep en hun persoonlijke interesses, en aan iets als het prestige dat twee mooie grote wagens op de oprit meebrengen. Toch?