Herinner u de EU2020 –strategie waarin de Europese Unie en de Europese landen zich engageerden om samen te werken aan meer werkgelegenheid, een hogere productiviteit en meer sociale samenhang. Tegen 2020 moet het aantal mensen in armoede in de EU met 20 miljoen verminderen. De Belgische federale overheid stelde zichzelf een vermindering van de armoede met 300.000 mensen in het vooruitzicht. Nog iets meer dan drie volle jaren te gaan maar het beoogde doel is meer dan ooit veraf.

Vandaag wordt 14,9 % van de Belgen geconfronteerd met het risico op armoede en sociale uitsluiting. 27,2% van de alleenstaanden, 38,3 % van de eenoudergezinnen en maar liefst 40,5% van de werklozen zijn dit lot beschoren.

De opmaak van de begroting lijkt dan de uitgelezen kans om een en ander recht te trekken? Helaas. De federale regering laat ze liggen. Fiscale rechtvaardigheid blijft onbespreekbaar. Voor wie werkt, is minder loon voor langer en flexibeler werken de toekomst. Wie door ontslag of ziekte niet aan de slag kan wordt via de ingrepen in de welvaartsenveloppe nog maar eens aangepakt.

Deze regering beloofde de welvaartsvastheid voor 100% te respecteren. In werkelijkheid blijkt 100% slechts 58,5% te zijn. Terwijl 12% van de laagste inkomens gezondheidszorgen uitstelt om financie?le redenen, trekt de federale regering de drempel voor de terugbetaling van het remgeld op en zet ze een rem op de toegankelijke en betaalbare eerstelijnszorg van de wijkgezondheidscentra. Begrijpe wie kan.

De federale overheid meent met deze grenzeloze besparingsdrift de economische groei te stimuleren en een evenwicht op de begroting te realiseren. Onderzoek wijst uit dat deze redenering niet klopt.Het IMF onderzocht de resultaten van het besparingsbeleid in de jaren ’80 en ’90. Daaruit blijkt dat de landen die de besparingsaanbevelingen naast zich neerlegden en hun sociale uitgaven verhoogden in plaats van ze te laten krimpen, de ongelijkheid verkleinden en de crisis sneller te boven waren.

We roepen de federale regering op om te investeren en werk te maken van een transparante en rechtvaardige fiscaliteit. Hoe belangrijk een begroting in evenwicht ook mag zijn, wanneer de regering deze realiseert zonder een rechtvaardige verdeling van de lasten, wordt een solidaire samenleving verder ontwricht.