De actiedag op 5 maart is opgezet om een sociale vuist te maken tegen de omzetting in de wet van het ‘Accord National Interprofessionnel‘ (ANI). Dit is een sociaal akkoord tussen de Franse regering, werkgeversorganisatie Medef en drie vakbonden CFDT, CFTC en CFE-CGC.
Op woensdag 6 maart zal het akkoord in de raad van ministers worden gepresenteerd, met de bedoeling om het uiteindelijk tegen begin mei in de wet verwerkt te hebben en toe te passen, aldus Michel Sapin, de Franse minister van werkgelegenheid.
Hoewel drie vakbonden CFDT, CFTC en CFE-CGC het akkoord wel tekenden, zijn de vakbonden CGT en FO er faliekant tegen. Om die reden organiseren zij, samen met een aantal kleinere organisaties, op dinsdag 5 maart een landelijke actiedag waarop meer dan 170 demonstraties gepland zijn in verschillende Franse steden.
De actiedag zal ook gepaard gaan met (gedeeltelijke) stakingen in een aantal sectoren, zoals op scholen en in het transport.
Sociale aftakeling
De ondertekening van het “akkoord voor het behoud van werkgelegenheid” door de werkgeversorganisatie Medef en de vakbonden CFDT, CFTC en CFE-CGC dateert van 11 januari.
André Chassaigne van de linkse coalitie Front de gauche noemt het een aftakeling van de Franse republiek dat er, in naam van de sociale dialoog, een wet doorgedrukt wordt die in feite gedicteerd is door werkgeversorganisatie Medef.
Bovendien is het ook nog eens een minderheidsakkoord, omdat de vakbonden die tekenden slechts 38 procent van de werknemers vertegenwoordigen.
Dankzij het akkoord wordt ontslag makkelijker gemaakt, zogenaamd om de competitiviteit te verbeteren. “Er wordt mobiliteit en flexibiliteit geëist van alle werknemers, als zij hier niet in mee gaan kan dat leiden tot ontslag. Verlaging van de salarissen en langere werktijden worden aan de werknemers opgelegd, en dat zonder een reële garantie op werkgelegenheid”, zegt Chassaigne.
Als het wetsontwerp dat het akkoord in de Franse wet moet verwerken naar de Assemblée gaat voor discussie, zal het Front de gauche het beetje bij beetje ontrafelen tot het voor de parlementariërs en alle Fransen duidelijk is hoe schadelijk het zal zijn, belooft Chassaigne.
Het Front de gauche werkt aan een alternatief voor het wetsontwerp, dat massaontslagen aan banden moet leggen en échte inspraak wil geven aan werknemers, niet alleen voor de vorm maar ook ten gronde.
“Voor het eerst sinds Hollande het voor het zeggen heeft in Frankrijk, zullen de strijd vanuit het middenveld en de strijd in het parlement zich bij elkaar aansluiten. Kijkend naar het onderwerp en de inzet, is dit de ‘moeder’ van de sociale strijd”.
Gebroken beloften
Bernard Thibault van CGT vindt het onmogelijk dat de regering een wet wil aannemen die ontslagprocedures vergemakkelijkt en tegelijkertijd zogezegd de economie wil stimuleren.
De actiedag heeft als doel om het regeringsbeleid te keren: een regeringsbeleid dat ingefluisterd is door werkgeversorganisatie Medef en dat de rug keert naar de beloften die tijdens de verkiezingscampagne van Hollande aan de Fransen zijn gemaakt.
De kwestie rond het akkoord en de omzetting in de wet ervan heeft de reeds bestaande spanningen tussen vakbonden CFDT (die het akkoord wel tekende) en CGT (die mordicus tegen het akkoord is) opgedreven: zo noemde CGT de drie vakbonden die tekenden licht denigrerend de “minderheden”.
Maar ook binnen twee van de drie vakbonden die tekenden (CFDT en CFE-CGC) doen zich spanningen voor tussen de regionale afdelingen en de confederatie: zelfs met vertrek van regionale secretaris-generaals wegens onvrede met de beslissingen van hun vakbond tot gevolg.