NASA-satellieten meten al jarenlang het bladerdek van het Amazonewoud door middel van microgolfstraling. Uit de analyse van die gegevens blijkt dat de droogte van 2005 veel grotere schade heeft toegebracht aan het woud dan tot nog toe werd aangenomen. De impact van de droogte duurde tot 2010, toen het gebied opnieuw werd getroffen.

Het woud kon zich tussen die twee droogtes niet voldoende herstellen, besluiten de wetenschappers. Uit de satellietfoto’s blijkt dat vooral oudere, grotere bomen kwetsbaar zijn voor de droogte. Als die bomen afsterven, verdwijnt een natuurlijke bescherming voor veel andere soorten vegetatie. Op die manier is 700.000 vierkante kilometer woud getroffen.

Traag herstel

“De grootste verrassing voor ons was dat de effecten zich bleken door te zetten tot jaren na de droogte van 2005”, zegt Yadvinder Malhi van de University of Oxford, een van de auteurs van de studie. “We hadden verwacht dat het bladerdek zich binnen het jaar zou herstellen, maar de schade zette zich door tot de droogte in 2010.”

Volgens de NASA maakt het woud de ergste droogte in meer dan een eeuw mee. Ook in de jaren voor 2005 daalde het beschikbare water meer dan tien jaar lang, waardoor de bomen kwetsbaarder werden. Tussen 2005 en 2010 bleven lokaal droogtes voor problemen zorgen.

Volgens hoofdauteur Sassan Saatchi kunnen de megadroogtes een effect op lange termijn hebben op het regenwoud. “Uit onze resultaten blijkt dat, als de droogtes met intervallen van vijf of tien jaar aanhouden, grote delen van het Amazonegebied effecten op lange termijn zullen tonen”, zegt hij. “Dit kan de structuur en de functie van de ecoystemen inhet Amazonewoud ingrijpend veranderen.”