Eén van de drie slachtoffers van de brutale moordpartij is Sakine Cansiz, één van de oprichters van de Koerdische Arbeiderspartij (PKK), die tientallen jaren gevangen heeft gezeten in Turkije. De andere twee slachtoffers zijn de 32-jarige Fidan Dogan, de vertegenwoordigster in Parijs van het Koerdisch Nationaal Congres (KNK), dat gevestigd is in Brussel, en Leyla Soylemez, een jonge politieke activiste.

De lichamen van de drie vrouwen werden in de nacht van woensdag op donderdag gevonden door vrienden, die ongerust waren geworden nadat ze hen tevergeefs telefonisch hadden proberen bereiken.

Omstreeks 13 uur woensdagmiddag 9 januari werd Fidan Dogan opgebeld en toen zei ze dat ze in het Informatiecentrum was en ’s avonds naar huis zou gaan. Nadat ze niets meer van zich lieten horen, gingen ongeruste vrienden langs het centrum. “Toen ze sporen van bloed zagen onder de deur, hebben ze de deur ingetrapt en hebben ze de lichamen van de drie geëxecuteerde vrouwen gevonden”, zei Mehmet Ulker, voorzitter van de Federatie van Koerdische verenigingen in Frankrijk FEYKA.

Volgens de politie zijn de vrouwen waarschijnlijk woensdagnamiddag 9 januari rond drie uur vermoord met geluidsdempers. De buren hebben niets gehoord. Twee van de slachtoffers werden door het hoofd geschoten, de derde vrouw overleed door een schot in haar buik.

De Franse minister van Binnenlandse Zaken, Manuel Valls, die de plaats van de misdaad bezocht, noemt de moorden “onaanvaardbaar” en hoopt dat “het onderzoek snel opheldering zal bieden over de juiste omstandigheden van het drama”.

De aanval komt er op het moment dat de Turkse regering rechtstreeks aan het onderhandelen is met de Koerdische leider Abdullah Öcalan, die sinds 1999 in volledige isolatie gevangen wordt gehouden op het eiland Imrali.

“Het is zonder twijfel een politieke moord”, verklaarde Remzi Kartal, voorzitter van het Volkscongres van Koerdistan. “Öcalan en de Turkse regering onderhandelen momenteel over vrede, maar je hebt partijen die tegen een oplossing zijn en die het vredesproces willen ondermijnen.”

In een korte persverklaring roept FEYKA alle Koerden in Europa op om naar Parijs te komen voor een betoging om de moorden te veroordelen.

Enkele bedenkingen

De Turkse media weten blijkbaar onmiddellijk wie de daders zijn en wat het motief voor de moord is! Ze hebben de moord meteen beschreven als een “interne afrekening” binnen de PKK en dat terwijl de lijken nog niet eens onderzocht waren door de Franse politie en de autopsiediensten!

De Europese media, o.a. de Vlaamse, volgt die redenering en dat is onverstaanbaar

Voor de Koerden valt deze versie van de feiten niet te aanvaarden. Het jongste slachtoffer is niet zo  bekend bij de Koerdische gemeenschap, maar de twee anderen zijn zeer geliefd en er is geen enkele reden om te denken dat het om een ‘interne afrekening’ zou gaan. Sakine Cansiz was het meest bekende, enige in leven gebleven, vrouwelijke stichtend lid van de PKK.  Ze zat tientallen jaren in de Turkse gevangenissen en was bekend omwille van haar grote incasseringsvermogen tijdens folteringen.

De straat waar de aanslag gebeurde, is een drukke straat en deze wordt goed gecontroleerd door de Franse veiligheidsdiensten. Volgens Koerdische bronnen werd het Koerdisch Informatiecentrum voortdurend in het oog gehouden. Dat is gebleken na de aanhouding van verschillende Koerdische politieke activisten in Parijs.

Het gaat hier niet om zomaar een moordaanslag. Het gaat om een goed geplande en uitgevoerde daad

Waarom een dergelijke aanslag op drie Koerdische activisten?

Is het normaal dat de Turkse premier enkele weken geleden zei: “We zullen jullie vinden, waar jullie je ook bevinden”? Onmiddellijk na die verklaring werden tien PKK-guerrilla’s vermoord in de omgeving van Lice en nu dit.

Het is niet de eerste keer dat Koerdische politici en politieke activisten vermoord worden door moordenaars in dienst van de staat.

In de jaren zeventig werd een aanslag gepleegd op dokter Ismet Cherif Wanly, de vertegenwoordiger van de PDK-Irak in Europa. De man werd door zijn hoofd geschoten door Iraakse moordenaars, maar overleefde de aanslag.

In 1989 werden vier leiders van de PDK-Iran, waaronder dokter Qasimlo A., vermoord door Iraanse doodseskaders in Wenen. Deze moordaanslag gebeurde aan de onderhandelingstafel waar de PDK-Iran en Iraanse diplomaten de toekomst van Iran bespraken!

In 1992 werd dokter Sadegh Sharafkandi, de secretaris-generaal van de PDK-Iran samen met zijn drie medewerkers doodgeschoten in Berlijn. Deze moordaanslag werd eveneens gepleegd door Iraanse moordenaars. 

Bestaat er, hiertegenover, een moordaanslag van een Koerd op politici van de dictatoriale regimes van Turkije, Iran, Irak en Syrië?

Verdienen de Koerden op de lijst van terroristen te staan, terwijl ze zelf steeds weer opnieuw slachtoffers zijn, ook hier in Europa?

Het Koerdisch Instituut te Brussel betuigt zijn innige deelneming met de nabestaanden van de slachtoffers. We zijn geschokt door deze brutale moorden, we kunnen niet begrijpen waarom dit gebeurd is en we hopen dat de Franse politie deze afschuwelijke misdaad zo snel mogelijk zal weten op te lossen.

Derwich M. Ferho

Derwich M. Ferho is voorzitter van het Koerdisch Instituut Brussel.