De EU-regeringen hebben sinds het ontstaan van de door de bankiers opgezette crisis reeds 2.500 miljard euro in de banken gestoken om ze te ‘redden’ (lees: om hen in staat stellen om op dezelfde manier verder te kunnen speculeren).
Ik hou dan nog geen rekening met het Europese noodfonds dat nog eens 1.000 miljard euro bedraagt (het toetje voor de banken). Na het toetje zullen de banken weer behoefte hebben aan een free meal. Ze hebben immes de ideale manier gevonden om geld te verdienen. Maximale risico’s nemen om maximale opbrengsten te kunnen hebben en als dit slecht afloopt de rekening naar de burgers sturen.
Terzelfder tijd berekende het centrum voor sociaal beleid dat de economische groei die de EU heeft gekend sinds 2000 geen positieve resultaten heeft gehad voor de armen. Ze werden nog armer. Nochtans is het peanuts om de armoede in de EU op te lossen. Om iedereen in de EU 60 procent van het gemiddeld inkomen van zijn land te garanderen is 130 miljard euro nodig. In vergelijking met wat de banken nu cadeau krijgen is dit werkelijk peanuts, het spreken niet waard. Waarom doet men dit dan niet?
De ex-premier van een gevallen regering besliste in één weekend om de Belgen verantwoordelijk te maken voor schulden opgebouwd door private actoren ten aanzien van andere private actoren. Ten gevolge daarvan moet onze sociale zekerheid worden afgebroken, de pensioenleeftijd verhoogd, de ziekenzorg, bejaardenzorg etc. verminderen. De enigen die vrijuit gaan zijn de 1 procent rijksten die de crisis hebben veroorzaakt. De 99 procent anderen mogen de rekening ophoesten.
Dat het ook anders kan bewijst IJsland. In deze democratie die naam waardig hebben de IJslanders er in een referendum wel mogen over stemmen of ze bereid waren de schulden van een ander te betalen en 93 procent stemde nee. Daardoor herwon IJsland zijn souvereiniteit tegenover het EU-grootkapitaal. De EU, Nederland, Engeland, het IMF en andere vazallen van de 1 procent rijksten bedreigden IJsland met sancties, het stopzetten van kredieten etc.
Maar de IJslanders plooiden niet voor zoveel geweld en hielden dapper stand. Zolang het over Kaupting ging was IJsland dagelijks in het nieuws. Nu de IJslanders zich succesvol hebben verzet tegen de EU-dictaten worden ze uit het nieuws geweerd. Indien ook andere landen zouden doen zoals IJsland zou het wel eens kunnen gebeuren dat de macht van de 1 procent rijksten wordt aangetast en die hebben natuurlijk de kranten in handen. Vandaar dat daarover niet geschreven wordt.
Gelukkig heeft Griekenland wel de democratische reflex een referendum te organiseren en hopelijk weigeren de Grieken de 1% rijksten nog rijker te maken. De reacties van de andere EU-leiders (geïrriteerd, verbijsterd etc.) toont nog maar eens aan hoe genegen de democratie hen is. Voor deze leiders is democratie enkel goed wanneer deze ten dienste staat van de 1 procent rijksten. In het andere geval zijn ze ‘verbijsterd’. Goed om weten bij de volgende verkiezingen.
