Wanneer Sosa bij een nachtelijk ongeval de jonge dokteres Luján ontmoet, is er onmiddellijk sprake van wederzijdse aantrekking. Hun respectievelijke jobs vormen echter een struikelsteen.
Aasgier
Sosa – geschorst als advocaat – werkt voor een verzekeringsmaatschappij die in feite slechts uit is op de verzekeringspremie van verkeersslachtoffers. Nacht na nacht is hij via inside-informatie en spoeddiensten op zoek naar wanhopige slachtoffers om hen snel zijn naamkaartje toe te stoppen.
Luján werkt als spoedarts en denkt alleen maar aan het redden van levens. De prille relatie lijkt gedoemd te mislukken, al is Sosa vastbesloten zijn leven te beteren.
Pablo Trapero, boegbeeld van de Nuevo Cine Argentino, focust in zijn qua genres gevarieerd oeuvre vaak op documentaire wijze op maatschappelijke wantoestanden waarmee gewone mensen in hun dagdagelijkse leven worden geconfronteerd, zoals werkloosheid in Mundo grúa (1998), corruptie in El Bonaerense (2002) en het gevangeniswezen in Nacido y criado (2006). Ook zijn zesde langspeler toont een minder fraaie (keer)zijde van de Argentijnse samenleving.
De titel ‘Carancho’ is Spaans voor aasgier, een verwijzing naar zij die geld verdienen op de kap van verkeersslachtoffers. Een recente wet in Argentinië die dit soort juridische praktijken aan banden wil leggen werd overigens ‘anti-caranchowet’ genoemd.
De cijfers zijn hallucinant. In Argentinië sterven jaarlijks meer dan 8000 mensen in het verkeer, gemiddeld 22 per dag. 120.000 mensen geraken gewond. Het laatste decennium stierven 100.000 mensen in een ongeval. De hoogoplopende medische en gerechtelijke kosten creëren een gigantische markt voor niet altijd even bonafide verzekeringsmaatschappijen die via kleine lettertjes wetten trachten te omzeilen om zo met schadeclaims te gaan lopen.
Tegen deze achtergrond situeert Trapero de tragische relatie tussen een vrouw, een idealistische arts die levens probeert te redden en een man, een louche heerschap, dat er geld aan probeert over te houden. ‘Carancho’ is echter niet alleen een melodrama over een onmogelijke liefde, maar vooral het portret van een tragische (anti-)held die leeft van dag tot dag, en na het ontmoeten van een vrouw besluit een beter leven te gaan leiden om zo zijn lot trachten te ontlopen.
Struggle to survive
Visueel benadert Trapero de stijl van de film noir uit de jaren 40. De setting in het nachtelijke van de buitenwijken van Buenos Aires, als een stedelijke jungle en zijn struggle to survive, fungeert als symbool van het lege stadsleven vol gevaren en duistere praktijken. Vooral de ontmenselijking van de gezondheidszorg, de corruptie van politie en gerecht en natuurlijk van de maffia, die slechts gedijen bij het leed van Jan Modaal.
‘Carancho’ is een bij momenten explosieve en harde maar inhoudelijk pertinente en visueel overweldigende film. Gedragen door intense spanning en een perfect evenwicht tussen actie en emotie.
sociaal drama / reg. & pro. Pablo Trapero / sce. Pablo Trapero, Martín Mauregui, Alejandro Fadel & Santiago Mitre / fot. Julián Apezteguía / mon. Ezequiel Borovinsky & Pablo Trapero / muz. Federico Esquerro / act. Martina Gusmán (Luján), Ricardo Darín (Sosa), Carlos Weber, José Luis Arias, Fabio Ronzano / AR–FR–CL-KR / 2010 / 107’ / dis. BrunBro
RELEASE 31 AUGUSTUS
