In de nota Di Rupo die gisteren, 4 juli, gepresenteerd werd stelt de formateur letterlijk “De groei in de kredieten voor de ontwikkelingssamenwerking wordt tijdelijk beperkt tot de inflatie.” Een verrassende passage, vooral omdat de de Belgische overheid zich in 2002 expliciet en bij wet engageerde om ten laatste tegen 2010 ten minste 0,7 procent van zijn BNP toe te wijzen aan ontwikkelingshulp. Dit engagement werd nog eens bevestigd in het akkoord tussen de minister van ontwikkelingssamenwerking en de ngo’s van mei 2009 over de verbetering van de Belgische hulp.

De doelstelling werd niet gehaald in 2010, maar desondanks was er wel een stijging tot 0,64 procent. Die was vooral te danken aan de inbreng van een schuldherschikking voor Congo, een operatie die dit jaar niet herhaald kan worden. Resultaat: in 2011 zal het budget op 0,57% van het BNP uitkomen.

Centrale vraag bij het lezen van de paragraaf in de nota van de formateur is dan ook welk referentiejaar hij zal gebruiken. Neemt hij 2011, dan is het onmogelijk de 0,7 doelstelling te halen en wordt de wetgeving dus expliciet opzij gezet.

Hoewel 11.11.11 en CNDC begrip hebben voor de moeilijke financiële context, vragen beide organisaties toch een duidelijke herbevestiging van de 0,7 procent aan de formateur. Daarnaast moeten ook de beloofde extra fondsen die het Zuiden moeten helpen de gevolgen van de klimaatsverandering op te vangen letterlijk extra fondsen blijven en mogen zij dus niet gebruikt worden om het gat op te vullen.