Beste Jean Pierre,

Ik dacht dat het over zou gaan, maar ik blijf van mijn stoel vallen. De door mij zo bewonderde, erudiete cultuurjournalist, een oudere maat zeg maar, die mij herhaaldelijk betrok in radioprogramma’s, over Walter Benjamin, utopie, messianisme, en mij voluit steunde in mijn verzet tegen de illegale invasie van Irak, gaat bij de N-VA! En niet zomaar bij de N-VA, hij gaat voor de NV-A naar de KVS, om anti-separatistische cultuurevenementen zoals Niet in onze naam te verijdelen, zo lijkt het wel. Dat is toch onvoorstelbaar.

De KVS is al een hele tijd een doorn in het oog voor de N-VA, wegens niet Vlaams en traditioneel genoeg. Je noemt in een interview Niet in onze naam ‘niet meer van deze tijd’. Zou je dit even kunnen uitleggen? Ik dacht dat kaakslagnationalisme niet meer van deze tijd was.  Ik snap er niets van: de man die een hele reeks wijdde aan neoliberalisme, die de onrechtvaardigheden van het neoliberalisme op Klara door grote auteurs week na week liet uitleggen, gaat bij de meest neoliberale partij van België (De Wever liet daar geen twijfel over bestaan: zijn baas is Voka).  Dat is toch niet te geloven.

Mijn vrienden zijn verbaasd dat ik van mijn stoel val, en zeggen mij dat het er toch al een tijdje zat aan te komen: een onafzienbare reeks interviews met rabiate flaminganten als Mathias Storme en Maddens. En je lidmaatschap van de Gravensteengroep, die wilde bewijzen dat men links en nationalistisch tegelijk kon zijn. Overtuigt mij niet. De N-VA bewijst veel overtuigender dat nationalisme een perfecte dekmantel is voor de neoliberalisering van Vlaanderen, wat het programma is van de Warandegroep.

Dus ik ben twee keer geschokt: dat jij bij een rechts liberale, uitgesproken ethisch conservatieve partij gaat en dan nog wel als controleur van een cultuurhuis dat niet in de pas loopt. De Wever heeft na Niet in onze naam expliciet gezegd dat de KVS als het aan hem lag aan banden zou gelegd worden. Het dreigement was duidelijk. Dus toeval is dit niet. Lees ik in de krant van vandaag in een interview met de Finse singer-songwriter Emma Salokoski, dat ze haar land niet meer herkent, dat de Ware Finnen vinden ‘dat alleen “goede cultuur”, subsidies mag krijgen. Volgens hen is alleen nationalistische kunst goed, alles wat postmodern en experimenteel is niet. Alles wat afwijkt van hun visie weigeren ze te steunen. Het doet me denken aan de totalitaire cultuurpolitiek van Stalin.’ (DS 19/4) En dan komt het allemaal terug. Want die gevaarlijke manie om cultuur politiek te willen controleren, waart al een tijdje door Vlaanderen.

Pijnlijk dus dat juist jij zegt dat Niet in onze naam niet meer van deze tijd is. Ik vind dat mensen die op pensioen gaan en nog jong van geest zijn, zeker nieuwe maatschappelijke rollen kunnen en moeten opnemen. Ik had bijvoorbeeld verwacht dat je nu meer zou gaan schrijven. Maar de rol van Watchdog opnemen… nee, echt, dat had ik niet verwacht.

Toegenegen maar verbouwereerd en diep teleurgesteld.

Lieven

Lieven De Cauter is filosoof en voorzitter van het BRussells Tribunal.