Het vermeende slachtoffer van Strauss-Kahn was lid van de New York Hotel Workers’ Union. Daardoor had ze recht op een degelijk loon, op compensatie voor overuren, op gezondheidszorg en na tien jaar dienst mocht ze zelfs uitkijken naar een vrije dag op kerstmis.

Maar belangrijker nog in dit geval: ze geniet extra bescherming tegen ontslag, zo schrijft de Amerikaanse econoom Dean Baker in de Guardian. Een werkgever mag officieel geen werknemer ontslaan die klacht heeft ingediend na een aanranding. Maar hij kan dat wel makkelijk doen om gelijk welke andere reden. Het ontslagrecht in de VS is vrijwel absoluut.

Zonder die ontslagbescherming die ze genoot dankzij haar vakbondscontract is het zeer onzeker dat ze het had aangedurfd een rijke klant van haar werkgever aan te klagen.

Kamermeisjes en huispersoneel worden vaak het slachtoffer van aanrandingen. De burgerrechtenorganisatie ACLU telde in 2007 63 gevallen van misbruik door diplomaten. Veel hotels hebben zelfs personeel in dienst dat moeten waken over de veiligheid van de kamermeisjes.

In Amerikaanse kranten stonden na de zaak-Strauss-Kahn heel wat verhalen van kamermeisjes die tijdens hun job te maken kregen met handtastelijke hotelgasten. The New York Times omschreef seksuele agressie als een ‘hotel hazard’ (risico van hotels). Andria Babbington, een voormalig kamermeisje dat nu voor de vakbond werkt, kreeg in haar 17-jarige loopbaan 5 keer af te rekenen met opdringerige gasten.

Het feit dat het slachtoffer van Strauss-Kahn lid was van een vakbond, noemt Dean Baker ironisch. Het IMF pleit al lang voor een beperking van werknemersrechten. Vooral wetten die beschermen tegen ontslag zijn de IMF-economen een doorn in het oog.