Enkele weken geleden viel IS het
achttienduizend Palestijnse vluchtelingen tellende kamp Yarmouk
binnen. Inmiddels zou het overgenomen zijn door de extremistische
groepering al-Nusra. De vluchtelingen in het kamp hebben geen
voedsel, water en basisdiensten.

De omstandigheden zijn – volgens
Christopher Gunness van het VN-bureau voor Palestijnse Vluchtelingen
– “erger dan inhumaan”. De aanval herinnert ons er
nogmaals aan dat aan het lijden van Syrië alleen een einde kan komen
door gecoördineerde internationale actie.

Toen de protesten tegen het autoritaire
regime van president Bashar al-Assad uitbraken in 2011, konden maar
weinigen zich voorstellen welke catastrofe zou volgen. De oorlog
heeft meer dan tweehonderdduizend levens gekost en sociale en
economische structuren verwoest.

Dit conflict heeft geleid tot
wreedheden aan alle zijden, inclusief massa-executies, ontvoeringen,
marteling, het gebruik van chemische wapens en vatenbommen. Ongeveer
twaalf miljoen mensen zijn hun huis ontvlucht. Velen onder hen hebben
het land verlaten en vormen een zware last voor buurlanden zoals
Libanon en Jordanië. Meer dan 3 miljoen kinderen gaan niet meer naar
school.

Politieke wil

De internationale gemeenschap is niet
in staat gebleken – en tot op zekere hoogte onwillig – om de
oorlog te stoppen en een einde te maken aan het Syrische lijden. De
voormalige VN-secretaris-generaal Kofi Annan en ik hebben de crisis
uit de eerste hand ervaren. We hebben allebei geprobeerd de
strijdende partijen aan de onderhandelingstafel te krijgen en het
moorden te stoppen. Allebei faalden we daarin.

In de tussentijd heeft het veel te lang
geduurd voordat de wereld wakker werd geschud over het gevaar van IS.
Er is meer nodig dan de huidige bombardementen om een einde te maken
aan de wreedheden van deze groepering in Syrië en Irak. Een
alomvattende oplossing van het conflict is dringend noodzakelijk.

Dat is mogelijk als regionale spelers –
Iran, Jordanië, Qatar, Saoedi-Arabië en Turkije – samenwerken met
de internationale gemeenschap om de politieke wil op te wekken om te
handelen. Helaas wijst er nog maar weinig op dat zo’n samenwerking op
korte termijn zal ontstaan.

Hachelijk

De verantwoordelijkheid voor ons
collectieve falen en de inactiviteit beperkt zich niet tot
internationale diplomaten en beleidsmakers; die wordt gedeeld door
ons allen. Te veel mensen worden verdoofd en raken apathisch door dergelijk
lijden. Het is belangrijk dat we niet eenvoudigweg de andere kant op
kijken of de bladzijde omslaan, hoe grimmig en triest de situatie ook
wordt in Syrië.

Dit is nergens meer zichtbaar dan in
het vreselijke schouwspel rond duizenden Syrische vluchtelingen,
samengepakt op gammele bootjes, die proberen de Middellandse Zee over
te steken. In het afgelopen jaar verloren zo’n vierduizend mannen,
vrouwen en kinderen hun leven bij deze hachelijke oversteek. Dat
weerhoudt duizenden anderen er echter niet van dezelfde reis te
ondernemen en hun leven in handen te leggen van mensensmokkelaars en
criminele bendes.

Het antwoord van de Europese Unie op de
verdronken mensen in de Middellandse Zee, was het verlagen van het
budget voor de eenheden die patrouilleren op zee en drenkelingen
redden. Dat is niet alleen immoreel, het werkt ook contraproductief.

De huidige focus op grensbewaking heeft geresulteerd in inadequaat,
ongecoördineerd en slecht uitgewerkt beleid dat migranten ertoe
aanzet illegale en gevaarlijke kanalen te kiezen. Toch blijken
nationale regeringen in de EU te bang of te gevoelig voor sentimenten
bij hun electoraat om normale menselijkheid te tonen aan
vluchtelingen.

Beulen

In een conflict zo bitter, langdurig en
complex als in Syrië is het al te gemakkelijk om overweldigd te
worden door wanhoop. Sommige internationale tv-zenders hebben zelfs
ontdekt dat de kijkcijfers dalen als ze berichten over het conflict.
Het kan moeilijk zijn voor gewone burgers om hoop te houden als
regeringen en internationale instituten niet in staat blijken de
oorlog te stoppen en weigeren vluchtelingen te beschermen.

De in Algerije geboren Franse auteur
Albert Camus schreef: “In deze wereld met conflicten,
slachtoffers en beulen, is het de taak van denkende mensen niet de
kant van de beulen te kiezen.” In deze geest wil ik de mensen in
de wereld oproepen om hun regeringen aan te sporen om beleid aan te
nemen om Syrische oorlogsvluchtelingen op te vangen en te beschermen.

Zorgen voor mensen die ontheemd zijn
geraakt door de oorlog, is het minste wat we kunnen doen. Het is in
het belang van de hele wereld om het Syrische volk niet te vergeten.

Lakhdar Brahimi is voormalig minister
van Buitenlandse Zaken van Algerije en voormalige speciaal gezant
voor Syrië van de VN en de Arabische Liga. Momenteel
is hij lid van The Elders, een groep onafhankelijke
leiders die wereldwijd werken aan vrede en mensenrechten.