De mars stond al een langere tijd aangekondigd. Solidariteit, een witte mars maar stiekem ook een rouwmars. Zo wilden onze politici het toch. Maar dan had ze niet gerekend op PVDA+ en de vakbonden. “Belofte maakt schuld!”, “Verspreid de productie” en “wij willen werken” waren naast “Odell naar de hel” de meest gescandeerde slogans. De borden en banners stonden vol met oproepen tot het behoud van jobs. De mars is een begin!
Op kop van de stoet wilden de politici lopen. Geen politieke kleuren, sereen en vooral in beeld. Het vakbondsblok stond echter ruim op tijd klaar om dat toneeltje niet te laten doorgaan. De avond ervoor was er echter een informatieve avond georganiseerd door PVDA+ Genk waarbij enkele sprekers duidelijk lieten verstaan dat de mars een signaal kon zijn. De vakbondsmilitanten besloten daarop zelf de kop van de stoet te trekken. En niet onder het fatalistische idee dat Ford zal sluiten and that’s that.
Natuurlijk zag je her en der verenigingen en organisaties die zich richtten op solidariteit en dat is een schone gedachte. Maar voor de arbeiders van Ford Genk ging het gisteren om strijdbaarheid. De drie syndicale kleuren langs elkaar, samen sterk. En in het kielzog van de vakbonden zag je allerlei sympathie.
Kleine linkse organisaties en partijen passeerden de revue. De Vrije Bond, NPA, mouvement communiste, LSP, Rood!, … Een ander belangrijk punt was de internationale belangstelling. Zo was er een blok uit Frankrijk, Duitsland, Spanje en zelfs Turkije. Tussendoor vond je dan solidariteitsbetuigingen van organisaties als Oxfam, 11.11.11, … Natuurlijk waren er ook andere bedrijven aanwezig. PSA-Peugeot, Audi, enzoverder. Bedrijven die zelf bedreigd zijn geweest, die weten wat voor een sociaal bloedbad dit is. Na de syndicale blokken was het grootste blok dat van de PVDA+. Peter Mertens, de voorzitter en Harrie De Witte, Genks gemeenteraadslid voor PVDA+, trokken deze blok. Het signaal was duidelijk en hun signaal werd doorheen de gehele stoet overgenomen.
We laten niet met ons sollen. Belofte maakt schuld en er zijn mogelijkheden. 11 November 2012 was geen rouwmars, het was het begin van een strijd. Met de arrestatie van Gaby Colebunders nog vers in het geheugen en de solidariteit en informatieve acties van PVDA+ is de rouwmars omgetoverd in een strijdmars, een signaal tegen het overwoekerende kapitalisme.
