Vandaag hadden op dit podium Palestijnen moeten staan met hun getuigenissen over de onmenselijke tragische agressie die in Gaza aan de gang is. We hebben verschillende Palestijnse vrienden aangesproken om hier vandaag het woord te nemen maar door de toestand durven velen niet meer spreken. Er heerst angst bij de Palestijnse bevolking in ons land om achteraf bestempeld te worden als terrorist, aanhangers van Hamas of antisemiet. Zover is het gekomen, mensen durven het woord niet meer te nemen.
Vandaar dat ik tracht dit voor hen te doen. Wat ik hier zal vertellen zijn de woorden en belevenissen van Palestijnse vrienden waarmee ik dagelijks contact heb.
Het internationaal strafhof heeft mogelijk een paar jaar nodig om een definitieve uitspraak te doen of er nu wel of niet een genocide aan de gang is Gaza. Ook politieke partijen en de regeringen in ons land en in Europa durven nog steeds niet toegeven dat er een genocide bezig is. En dit terwijl alle Palestijnen ter wereld en wij hier vandaag aanwezig al heel lang weten dat de genocide een feit is. Een genocide gekoppeld aan een apartheidssysteem dat al 75 jaar duurt door de Zionisten georkestreerd. Daar hebben wij geen jaren voor nodig om dit vast te stellen.
De Palestijnse bevolking zat maar op één uitspraak te wachten van het internationaal strafhof, namelijk een onmiddellijk en onvoorwaardelijk staakt het vuren. Maar deze is er jammer genoeg niet gekomen.
Het niet opleggen van een onmiddellijk en onvoorwaardelijk staakt het vuren komt erop neer dat het ICJ de oorlog en de genocide defacto goedkeurt. Het ICJ legt wel een aantal andere maatregelen op maar heeft geen instrumenten om deze af te dwingen. Wat is dus de waarde van deze beslissing? Niks, nihil, nada.
Mijn dagelijkse contacten met Palestijnse vrienden leren mij dat zij al heel lang geen vertrouwen meer hebben in de internationale instanties en zij hebben wederom gelijk gekregen. Al 75 jaar zijn geen veroordelingen, laat staan maatregelen, gekomen tegen het apartheidsregime, de bezettingen en de vele moorden op Palestijnse burgers door Israël en hun Zionistische aanhang.
En ondertussen gaat de genocide verder, worden mensen brutaal vermoord en is het leven ondraaglijk voor de Palestijnse burgers. Sinds de uitspraak van het ICJ zijn weeral honderden slachtoffers gevallen, worden huizen, scholen, ziekenhuizen gebombardeerd maar wie maalt daar nog om?
Bovendien heeft de Israëlische eerste minister en zijn ultrarechtse regering eerder aangekondigd dat ze geen rekening zouden houden met de maatregelen van het ICJ. Als dit op voorhand geweten was kon het ICJ alleen maar een onmiddellijk en onvoorwaardelijk staakt het vuren opleggen. En dit heeft het netjes niet gedaan. Een kaakslag voor het internationale recht, voor alle Palestijnse burgers, alle internationale en nationale vredesorganisaties en alle burgers die al op straat kwamen voor een staakt het vuren.
In Noord-Gaza is de toestand ondertussen totaal uitzichtloos. Burgers sterven er een gedwongen hongerdood omdat Israël zo goed als geen voedseltansporten toelaat. Burgers drinken ondrinkbaar water waardoor veel ziektes de kop opsteken en er is geen gezondheidszorg om dit op te vangen.
Kinderen en jongeren kunnen niet meer naar school of universiteit omdat de infrastructuur gebombardeerd is. Deze kinderen en jongeren lopen een schoolse achterstand op die niet meer in te halen is. Om nog maar te zwijgen van de trauma’s die deze kinderen en jongeren oplopen.
Ook voor ouderen zijn er geen voorzieningen meer om hun de nodige zorg te geven. Ouderen sterven omdat er geen medicatie of medische verzorging is en dit allemaal boven op de slachtoffers van de aanhoudende bombardementen en beschietingen.
En ondertussen blijven Israëlische leden van de regering en de Israëlische president plannen maken om Palestijnen te dwingen hun eigen land te moeten verlaten en gedeporteerd te worden naar de Sinaï woestijn in Egypte, om Israëlische nederzettingen te bouwen in Gaza en nog meer Zionisten in te voeren om dorpen te bezetten en nieuwe nederzettingen te bouwen in de Westbank.
Er is ondertussen weer een nieuwe gruweldaad aan de gang. De Amerikaanse regering beweerde dat er op 7 oktober een aantal UNRWA-medewerkers betrokken waren en dit op basis van een rapport van de Israëlische agressor. Tot op vandaag is er geen enkel bewijs dat dit zou gebeurd zijn. Maar ondertussen zijn er al heel wat landen die hun financiële steun aan de UNRWRA tijdelijk hebben opgeschort. Met alle gevolgen van dien voor de internationale hulp voor Gaza.
En wat doet België en Europa ondertussen? Ze kijken toe en doen braafjes wat de Verenigde staten hen opleggen. België zou als tijdelijk voorzitter van de Europese Raad het initiatief kunnen nemen om een onmiddellijke en onvoorwaardelijke staakt het vuren ter bespreking voor te leggen. Maar nee, we kunnen onze zogenoemde bondgenoten toch geen schop tegen de schenen geven.
Het internationaal strafhof heeft de kans laten liggen om deze gruwelijke agressie, deze genocide onmiddellijk stop te zetten. Maar dit heeft het niet gedaan. Het speelt hiermee in de kaart van de Zionisten die Palestina volledig willen verwoesten en alzo via een nieuwe Nakba alle Palestijnen te laten verdwijnen uit hun eigen land.
De Palestijnse bevolking heeft de vrees dat de Veiligheidsraad, in het bijzonder de VS, tegen elke stem voor een permanent staakt-het-vuren zal stemmen, zoals ze al vele malen eerder hebben gedaan, waardoor het internationaal recht en de internationale organisaties in dit geval betekenisloos en nutteloos worden.
En ondertussen lees ik in de media alleen maar euforische berichten over de beslissing van het internationaal strafhof. Het lijkt wel of de uitspraak van het ICJ een overwinning is. Niets is echter minder waar. Er is geen enkele reden om euforisch te zijn. Er zullen nog duizenden onschuldige Palestijnen slachtoffers vallen waarvan de helft kinderen. En elke slachtoffer is er een teveel.
Er is maar één oplossing en dat is een onmiddellijk en onvoorwaardelijk staakt het vuren.
Ceasefire now, Ceasefire now, Ceasefire now.
Dank u wel.
Steun voor een nieuwe website
We hebben uw hulp nodig voor een essentiële opfrissing van de website. Om die interactiever, sneller en gebruiksvriendelijker te maken hebben we 30.000 euro nodig. Elke bijdrage, groot of klein, helpt. Met uw donatie ondersteunt u onafhankelijke journalistiek die de verhalen blijft brengen die er echt toe doen. Laat uw hart spreken.
