Ondertussen namen Waals parlementsvoorzitter en Luikse PS-kopstuk Jean-Claude Marcourt en het voltallige parlementsbureau ontslag. Onder druk van zijn voorzitter en de publieke opinie weliswaar. Veel mensen kreunen letterlijk en figuurlijk onder de energiecrisis, de moeilijke socio-economische omstandigheden, de oorlog in Oekraïne en de klimaatramp, de (kans)armoede, … en nog altijd zijn er wereldvreemde politici die 20.000 euro voor een reis en verblijf van een paar dagen in Dubai best ok vinden.

De Parti Socialiste kan de schaduw van schandalen maar niet van zich afschudden. En dan heb ik nog niet geschreven over Qatargate in het Europees Parlement. Honderdduizenden euro’s aan omkoopgeld worden gevonden in luxekoffers, een hotel en luxeappartementen van socialistische en sociaaldemocratische (ex-)europarlementsleden (Pier Antonio Panzeri, Eva Kaili,…).  Het schandaal brengt ook de Belgische Parti Socialiste weer in opspraak (Marc Tarabella).  Mijn links kloppend hart bloedt. Hoe is het toch mogelijk dat na Agusta, Dassault, Samusocial, Nethys,… en nu Qatargate, socialistische politici zichzelf en hun familie blijven verrijken ? Het is de hebzucht, zoals Ken Loach ooit zei, die mens en mensheid vernietigt. Noch Elio Di Rupo, noch Paul Magnette, nochtans sterke, integere en charismatische partijvoorzitters, krijgen de stinkende scandalitis en het stuitende parvenugedrag van enkele politiekers niet in de kiem gesmoord.

En dan zijn die linkse partijleiders stomverbaasd dat hun PS stemmen verliest aan de PTB/PVDA? Ik hou mijn hart (en hoofd) vast voor verkiezingsjaar 2024. Indien de politiek in Europa, België, Brussel, Vlaanderen en Wallonië geen betere beurt kan maken, is een machtsname van extreemrechts populisme en racisme in Vlaanderen niet te stuiten en wellicht ook niet meer uit te sluiten. Dus, sorry voor de slogan, maar graag  : meer ethiek in de politiek.

Wouter Hessels doceert over film, media en maatschappij aan het RITCS en het INSAS in Brussel