Twintig jaar al

Wat twintig jaar geleden begon met enkele bands in de Vort’n’Vis, een jeugdhuis in Ieper, is inmiddels uitgegroeid tot een erg internationaal muziekfestival, zowel wat publiek als wat groepen betreft, met voor deze editie 64 bands die drie dagen op één van de twee podia zullen spelen. Meer dan de helft van de groepen komt uit de VS, maar Ieperfest trekt daarnaast ook bands aan uit heel Europa, Australië, Zuid-Afrika, Mexico, Israël en Brazilië.

Een ‘groen’ festival

Voor de tweede keer op rij kregen ze van de Vlaamse Overheid de OVAM-prijs voor meest groene festival van Vlaanderen. Voornaamste reden daarvoor is uiteraard hun ruime aanbod aan uitsluitend veganistische voedingswaren. Daarnaast hebben ze ook een strak en duidelijk afvalbeleid, ecologische toiletten, een eigen waterzuivering, herbruikbaar bestek en ga zo maar door.

In de MTM-tent, met een oppervlakte van 250m² nog groter dan vorig jaar, zijn er tal van standhouders (milieu, dierenrechten, mensenrechten, straight edge, anarchisme, communisme, …), live-interviews, films, presentaties, debatten en een leeshoek.

Diversiteit troef

Voor de jubileum-editie hebben de organisatoren een sterke en diverse affiche weten samen te stellen: Sick Of It All, Agnostic Front (die hun 30-jarig bestaan vieren!), Bolt Thrower, Converge, The Black Dahlia Murder, Eyehategod, 7 seconds, Crowbar, Aborted, … Bovendien werden er nooit meer tickets in voorverkoop verkocht als dit jaar: de organisatie verwacht elke dag zo’n 10.000 bezoekers. In vele opzichten beloofd het dus een memorabele editie te worden.

Eén van de bands die al een aantal keren op Ieperfest stonden en net zoals Ieperfest de Do It Yourself-filiosofie (DIY) hoog in het vaandel dragen is Soul Control, een band uit het Amerikaanse Providence, Rhode Island. Ik had een kort gesprek met zanger Rory Van Grol en bassist Eric Anagnostis over het kunnen sturen van je eigen creatieve proces. DIY, quoi.

Sinds jullie oprichting in 2006 zijn jullie al erg actief geweest, zowel met het toeren als met het uitbrengen van muziek. Wat is daar de reden voor?

Rory: “De laatste tijd doen we het wel wat rustiger aan, maar we toeren gewoon ontzettend graag. We brengen ook liever regelmatig nieuwe dingen uit in plaats van een volledige plaat te maken. Een 7’ of EP uitbrengen zorgt er ook voor dat de energie die op dat moment uit de muziek komt beter tot zijn recht komt. Bovendien kunnen we ons meer focussen op de kwaliteit, in plaats van naast goeie songs een aantal ‘opvullers’ op een plaat te zetten.”

Eric:  ’”n het verleden was het ook wel zo dat we door het vele toeren weinig tijd hadden om muziek te schrijven en op te nemen. Regelmatig een paar liedjes uitbrengen is dan ook zinvoller. Maar tegenwoordig ligt de focus toch meer op het schrijven van nummers, dus wie weet brengen we in de toekomst misschien toch eens een LP uit. Voor ons blijft vrijheid en eigen beslissingen kunnen nemen toch het belangrijkste en dat doen we het liefst zo.’

Julie zitten momenteel bij Bridge Nine, een vrij belangrijk hardcorelabel en voordien bij enkele kleinere labels. Hoe zien jullie dat evolueren?

Eric: “Eigenlijk werken alle labels waar wij bijgezeten hebben op dezelfde manier. Bridge Nine is inderdaad belangrijker, maar dat komt gewoon door de meer bekende bands die ze in hun stal hebben. Bridge Nine steunt onze werkwijze, dat is belangrijk. Het legt wel meer verantwoordelijkheid bij ons, maar daar voelen we ons het beste bij. We staan al verder met Soul Control in vergelijking met mijn vorige bands maar we bekijken het toch liever realistisch en niet te groot. Het plezier van het spelen staat voor ons steeds voorop. Als we dan met grotere bands kunnen toeren, in grotere zalen spelen of grotere festivals aandoen, dan zullen we daar zeker voor gaan maar het is alleszins geen vooropgesteld plan.”

Rory: ‘Het hangt er ook vanaf wat je verwachtingen zijn. Met Soul Control zijn we al op plekken geweest die we anders nooit zouden zien of hebben we al veel geweldige mensen ontmoet. Dat mogen meemaken, daar ben ik al enorm blij mee.’

Zijn er bands die jullie op dat gebied inspireren?

Eric: “Op muzikaal gebied ben ik niet echt een fan van Trash Talk, maar de manier waarop zij de zaken aanpakken, vind ik geweldig. Ze blijven trouw aan zichzelf en bereiken er toch een groot publiek mee. (zaterdag 18/08 spelen ze op Pukkelpop, nvdr.) Ik zie het zelfs als een aanzet tot een grote verandering in de muziekwereld, waarbij personen tussen artiest en publiek minder en minder belangrijk worden.”

Rory: “Ik zie ook een evolutie waarbij een fysieke drager van muziek aan belang zal verliezen, vandaar ook onze eigen opnamestudio. Op termijn willen we ook muziek in eigen beheer uitbrengen, op een digitale manier of in een kleinere oplage. Los van het downloaden van enkele liedjes, luisteren jongeren, wanneer ze nog iets kopen, niet meer naar het volledige album. Hun leven is meer gefragmenteerd, van de hak op de tak, met weinig rust of diepgang. Op zich wel een spijtige evolutie, vind ik. Wij kochten nog een CD en draaiden die volledig grijs en plozen heel het booklet uit!”

Tot slot, hoe gebeurt bij jullie het schrijven van de muziek en de teksten? 

Rory: “Dat evolueert door de jaren heen, vroeger was het meer een gescheiden proces en nu gaat het meer gezamenlijk. Wat uiteindelijk ook logisch is, omdat je beter en beter op mekaar ingespeeld geraakt. De muzikanten proberen enkele zaken uit en werken al bepaalde songs uit. Ik kom nadien met enkele teksten, waar de anderen dan suggesties voor kunnen doen. Op die manier puzzelen we verder om een nummer goed te krijgen. Op gebied van teksten schrijf ik het liefst over zaken die ik rondom mij zie gebeuren en persoonlijke zaken die ik meemaakte.”