Muziekkeuze en criminaliteit dus: luisteren alle criminelen naar Hip hop of worden alle Hip Hoppers crimineel? Maar er kunnen natuurlijk nog andere factoren meespelen die men dient te neutraliseren wil men oorzakelijke uitspraken doen. Dat kan door deze andere factoren in evenredige orde aanwezig te stellen, bv. werkloze hip-hoppers, werkloze gevangenen van hetzelfde opleidingsniveau, dezelfde kleur van de ogen en dezelfde voorkeur voor kleur van de kousen (hoed u voor personen die bruine kousen dragen).
Als men de muziekkeuze van werkloze hip-hoppers vergelijkt met deze van werkloze criminelen, dan kan blijken dat er een ‘samen voorkomen’ is van ‘Hip Hop luisteren’ en criminaliteit, ook al is iedereen in dezelfde mate werkloos. Maar is het dan zo dat criminelen naar Hip Hop luisteren of dat de Hip Hoppers meer crimineel zijn dan werklozen met andere muziekvoorkeuren. Maar dan moet natuurlijk kunnen aangetoond worden dat het niet zó is, dat de muziekkeuze Hip hop en het crimineel gedrag juist meer voorkomen bij werklozen, want dan kan het zijn dat het de werkloosheid is die een grotere kans geeft om Hip Hop te luisteren of in de criminaliteit te belanden, zonder dat Hip Hop of welke andere muziekkeuze daar iets mee te maken heeft. Dat moet men dus opnieuw controleren door na te gaan of werkenden met dezelfde muziekkeuze (Hip Hop bv.) en werkenden die in de criminaliteit belanden even sterk vertegenwoordigd zijn als de werklozen; ook nagaan of werklozen en werkenden evenzeer naar Hip Hop luisteren en of werklozen eerder in de criminaliteit belanden.
De conclusie van zulk een onderzoek en analyse kan dan zijn dat werkenden minder in de criminaliteit belanden, ongeacht hun muziekkeuze en dat evengoed de sociale zekerheid en bestaanszekerheid een buffer vormen tegen criminaliteit, zelfs al is de muziekkeuze Hip Hop. Het kan dan zijn dat het juist diegenen zijn die de sociale zekerheid en bestaanszekerheidssystemen willen aanpakken, de werkloosheidsuitkering verminderen en ouderen tegen hun wil langer willen laten werken, die crimineel gedrag stimuleren en jongeren tot muziekkeuzen brengen, die juist hun bestaanszekerheid en maatschappelijk engagement versterken.
Wie de macht ambieert of deel is van de macht zal minder achten of minachten wat deze machtspositie in het gedrang kan brengen. Welk is de muziekkeuze van diegenen die macht willen verwerven, ten koste van de deprivatie van grote delen van de bevolking en van de cultuur waarin en waarlangs zij zich uitdrukken. Discussie, debat en tegensprekelijke meningen zijn daarom essentieel in een democratische samenleving. Een ‘Hip Hop Hoera’ dus voor De Wever, tot meerdere eer en bewustzijn van de bevolking en tot oneer van wie haar wil bevoogden.
Jan Hertogen
