Vorige zondag had ik een discussie met Jean-Jacques De Gucht op radio 1 over het uitverkoopbeleid van zijn collega, minister Gatz. Na de opname gaf ik hem mijn boek cadeau.

Deze zaterdag lees ik zijn reactie op Knack.be: “In tegenstelling tot wat sommige actoren vanuit een enggeestig ideologisch discours beweren, heeft het Witboek voor aanvullende financiering niets te maken met een “uitverkoop” aan de private sector omwille van krimpende overheidsbudgetten.”

Zijn argumenten? Zelfs al waren er genoeg subsidies, dan nog was privaat geld nodig. Want de kunsten hebben baat bij een diversiteit aan financiering. Daardoor beperk je immers de afhankelijkheid van de overheid.

Dit veronderstelt ten eerste dat er vandaag inzake publieke steun risico op onvrijheid is. Kan deze open liberaal daar voorbeelden van geven? Is er dan sprake van censuur? Indien zo, is het dan niet aan deze regering om een onafhankelijke werking voor de sector te garanderen, zoals het een democratie betaamt?

Ten tweede, De Gucht veronderstelt dat er in de huidige situatie geen sprake is van diversiteit. Het omgekeerde is waar: er is vandaag geen enkele kunstvorm meer te vinden die volledig afhankelijk is van de overheid.

De beeldende kunsten hebben hun galeries. De muziekbranche haar optredensbusiness en cd-verkoop. De filmindustrie is bijna volledig commercieel. Er is Studio 100, Hollywood en VTM. Cabaretiers doen het doorgaans zonder subsidies. En ook publieke cultuurhuizen hebben eigen inkomsten, sponsors en privaat-publieke samenwerkingen. Vooruit en Het Toneelhuis draaien bijvoorbeeld bijna voor de helft op niet-publieke middelen.

Ergo: aangezien de gemengde financiering al een feit is en De Gucht een ‘gezonde’ risicospreiding wil, is het Witboek overbodig. Het zou de diverse financiering alleen maar verstoren omdat het de balans doet doorslaan in vermarkting.

Quizvraag: als blijkt dat de argumenten niet kloppen om het uitverkoopbeleid goed te praten, gaat dit Vlaams parlementslid dan het beleid willen bijsturen of eerder zijn communicatie aanpassen?  

(Tip: open liberalen willen geen ‘gezonde’ sector maar private belangen aan zet krijgen en via fiscale hefbomen zoals de tax shelter en een steunbeleid voor crowdfunding flink verdienen op kap van de kunstenaar en de overheid)

Robrecht Vanderbeeken is filosoof en lid van de toekomstgroep van ACOD cultuur. Vorige maand verscheen zijn boek Buy Buy Art. De Vermarkting van kunst en cultuur (EPO).