Waarin verschilt dit embargo van de eerdere sancties?
Eerdere sancties waren vooral gericht op de vitale oliesector en op het bevriezen van buitenlandse bankrekeningen. Die sancties hadden al een grote impact. Maar het nieuwe decreet bepaalt dat alle Venezolaanse overheidsinstellingen actief in de Verenigde Staten in de toekomst met inbeslagname kunnen worden bedreigd. Zelfs Amerikaanse burgers worden met onteigening bedreigd als de Noord-Amerikaanse autoriteiten concluderen dat zij hun eigendom van de Venezolaanse overheid hebben gekocht.
Ook zal elk bedrijf dat handel drijft met de Venezolaanse regering kunnen vervolgd worden, hoewel er uitzonderen zijn voor transacties van voedsel, landbouwapparatuur, medicijnen, ziekenhuisapparatuur en kleding. Venezolaanse schepen kunnen aan de ketting worden gelegd als ze de Verenigde Staten binnenvaren.
De privé-sector die niet met de regering geassocieerd wordt, wordt expliciet uitgesloten van het decreet en kan dus wel nog handel drijven. Een groot deel van de Venezolaanse oppositie is net actief in deze privé-sector. Maar toch kan ze worden getroffen door haar activiteiten, aangezien de banken niet in staat zullen zijn om te weten wie Maduro wel of niet steunt.
De sancties strekken zich uitdrukkelijk ook uit tot bedrijven van derde landen – die wanneer ze ook VS-kapitaal en/of dochterondernemingen hebben – ook kunnen gesanctioneerd worden als ze handel met Venezuela voeren. Trump plaatst Venezuela nu op dezelfde lijst als Cuba, Noord-Korea, Syrië en Iran.
Waar is het Trump om te doen?
Het is duidelijk dat de VS-regering alle zuurstofkleppen van de Venezolaanse overheid om het land bestuurbaar en overeind te houden, wil afsluiten. Het doel: de bevolking tegen de regering en het leger tegen president Nicolas Maduro keren. Na enkele vruchteloze pogingen, via de ondersteuning van de zelfverklaarde interim-president Juan Guiado, lijkt dit nog altijd niet te lukken.
Het lijkt er ook op dat deze nieuwe sancties van de Verenigde Staten bedoeld zijn om de lopende gesprekken tussen vertegenwoordigers van de regering en de oppositie te boycotten. Die gesprekken vinden sinds begin juli in Barbados plaats, onder bemiddeling van Noorwegen. Beide partijen hebben zich ertoe verbonden een “constitutionele” oplossing voor de Venezolaanse crisis te vinden. Met de aankondiging van de extra Noord-Amerikaanse sancties, legt Trump een bom onder die onderhandelingen. Een reactie bleef dan ook niet uit: de Venezolaanse president Nicolas Maduro heeft uit protest de trip van zijn delegatie geannuleerd die later deze week in Barbados had moeten deelnemen aan de dialoog met de oppositie.
De nieuwe sancties richten zich ook specifiek tot derde landen en daar wordt vooral China en Rusland, maar ook Iran, India en Turkije mee bedoeld. Op een recente internationale conferentie ‘for democracy in Venezuela’ in Lima noemde de Amerikaanse veiligheidsadviseur John Bolton expliciet Rusland en China. De steun van beide landen voor Venezuela was voor hen “onaanvaardbaar”. Daarom kan het decreet ook worden gezien als een waarschuwing naar Rusland en China. Rusland reageerde al meteen strijdbaar, door de nieuwe sancties te omschrijven als “economisch terrorisme”. Ook China verwerpt de “grove inmengingen” van de VS in Venezuela.
Welke impact zullen deze sancties hebben op de Venezolaanse bevolking?
Ook al zijn voedsel, medische apparatuur etc uitgesloten van de sancties, om de schade op de bevolking zogezegd te beperken, toch vreest de Venezolaanse regering terecht dat het embargo een grote impact zal hebben. Bijvoorbeeld de impact op leveranciers van elektriciteit. Die gevolgen zijn rechtstreeks van invloed op gezondheidscentra, scholen en universiteiten, en dus op de bevolking. Sancties zullen ook worden toegepast op ‘remesas’ of geldbedragen die door migranten naar Venezuela worden gestuurd.
Venezolaanse burgers blijven in theorie wel in staat om met Amerikaanse bedrijven te blijven onderhandelen. Maar veel bedrijven zullen zich liever onthouden om het risico niet te lopen gestraft te worden. Handel met Amerikaanse bedrijven is trouwens ook alleen het alleenrecht van de gegoede Venezolaanse klasse, niet van de bewoners van de volkswijken in Caracas.
Conclusie: De Venezolaanse bevolking krijgt het mes nog wat scherper op de keel gedrukt. Een recente uitgebreide studie van economen Marc Weisbrot en Jeffrey Sachs toonde zwart op wit aan dat vorig jaar 40 000 Venezolanen omkwamen door de VS-sancties. Toch krijgt de VS van de internationale gemeenschap een vrijgeleide om de druk nog op te voeren. Sancties zijn ook een vorm van oorlogsvoering, erop gericht om slachtoffers te maken. De impact op de bevolking staat zwart op wit gedocumenteerd, maar daar liggen de Europese leiders niet van wakker. Wel waren ze deze week dinsdag wel massaal present op de conferentie in Lima, om hun blijvende steun uit te drukken voor oppositieleider Juan Guaido om zo “de democratie in Venezuela te blijven beschermen”.
Isabelle Vanbrabant is voorzitster van Cubanismo.be.
