De digitale wereld heeft voor een revolutie in de nieuwsgaring en -verspreiding gezorgd. Het laat toe de macht van monopolies en oligopolies in de mediamarkt te vermijden of te doorbreken. Concurrentie is dus blijkbaar toch een zegen voor de consument, wat door sommigen aan de linkerflank nogal eens wordt ontkend.

Het nu driejarig initiatief van DeWereldMorgen.be is dan ook in principe fors toe te juichen, maar na drie jaar lijkt het toch het zoveelste voorbeeld te worden van een kwaal die in de digitale wereld wel meer voorkomt. Dit soort kanalen wordt doorgaans, op een enkele uitzondering na, een verzamelplaats voor gelijkgestemden – in casu linkse een ultra-linkse stemmen -, waarbij elke vorm van tegenspraak, kritiek of andere observatie onmiddellijk wordt weggezet als “weer een reactie van een N-VA-trol”.

Het grote gevaar is dat op die wijze telkens een echt debat vermeden wordt. Debat en discussie is nochtans de bron van beter begrip en hopelijk ook van betere oplossingen. Nu lees ik door elkaar erg zinnige opmerkingen en observaties, afgewisseld met de grootste onnozelheden, zelfs leugens, die als de ultieme waarheid worden geponeerd. En niemand bevestigt de zinnige dingen en niemand spreekt de leugens tegen.

Als de DeWereldMorgen.be wil vermijden een incestclubje te worden van links, zoals het Pallieterke een incestclubje van rechts is moet ze naar een beter evenwicht zoeken tussen de geleverde bijdragen, tenzij het natuurlijk haar ultieme bedoeling is om een sectarisch groepje van neo-marxisten en cryptocommunisten te worden, die na hun dagelijkse collectieve masturbatie tevreden naar huis gaan omdat ze het weer eens – zonder tegenspraak – mooi hebben kunnen zeggen.

DeWereldMorgen.be verdient beter, maar dan moet ze er ook zelf willen aan werken.