Gezondheidswerkers overal ter wereld gaven de voorbije maanden het beste van zichzelf om het coronavirus te bestrijden. Vaak in heel moeilijke en bijzonder pijnlijke omstandigheden. Golf na golf. Vaak uitzichtloos en met gevaar voor eigen leven. Vaak miskend ook. Onterecht, het zijn de helden van de 21ste eeuw en verdienen alle respect.
Wat weinig mensen weten is dat Cuba al bijna zestig jaar medische teams uitstuurt naar de rest van de wereld. Bij orkanen, overstromingen, branden en rampen stuurt Cuba haar zonen en dochters uit: de Henry Reeve Internationale Medische Brigade. Ook van bij de aanvang van de coronacrisis vertrok een team van circa vijftig Cubaanse gezondheidswerkers o.a. naar de Europese broeihaard, Italië, om te strijden tegen Covid-19.
Je hoort of leest er quasi nooit iets over in de westerse media, maar Cuba stuurde haar medische teams in het verleden al naar 160 verschillende landen. Ze streden tegen ebola in Afrika, orkaan Stan in Guatemala, overstromingen in Bolivië, aardbevingen in Indonesië, de tsunami in Sri Lanka, om maar enkele voorbeelden te geven. En ook al doen ze dat uit humanitaire overwegingen, het is hoog tijd voor internationale erkenning. Het kan vreemd klinken dat een klein, arm eiland in de Caraïbische zee medische teams stuurt naar rampgebieden all over the world, inclusief kapitalistische landen, maar toch gebeurde het de voorbije zestig jaar zeer frequent.
Dat Lombardije (Italië) tijdens deze wereldwijde pandemie de medische hulp inriep van de Cubaanse gezondheidswerkers (artsen en verpleegkundigen) was geen toeval. De ‘Henry Reeve Internationale Medische Brigade’ is niet aan haar proefstuk toe. Het medische team werd opgericht in 2005, als reactie op orkaan Katrina in New Orleans (VS). Sindsdien bestaat haar opdracht uit het verlenen van humanitaire, medische en gezondheidshulp bij natuurrampen en epidemieën. Het team bestaat vooral uit vrijwilligers, opgeleid in het bestrijden van rampen en het indammen van besmettelijke ziekten. In een mum van tijd staan ze klaar om eender waar in de wereld hulp te bieden. Sinds de oprichting van de brigade in 2005 werden bijna vier miljoen mensen behandeld in 45 verschillende landen. Noem mij één Westers land dat zo’n rapport kan voorleggen?
Sinds de uitbraak van de coronapandemie is de Henry Reeve-brigade al actief in meer dan 20 landen om mee de gezondheidscrisis te bestrijden. Dus niet enkel in Italië. Maar ook in o.a. Andorra, Angola, Haiti, Honduras, Jamaïca, Mexico, Nicaragua, Qatar, Zuid-Afrika en Venezuela. Dat terwijl ook thuisland Cuba geconfronteerd wordt met de coronapandemie. Maar Cuba is beter voorbereid op het coronavirus dan vele andere landen, omwille van haar goed uitgebouwde publieke gezondheidssysteem. Gestoeld op internationalisme, solidariteit en humanisme en met de hulp van dat sterk uitgebouwd systeem van publieke gezondheidszorg biedt Cuba overal ter wereld medische hulp aan. Bovendien worden in de Cubaanse universiteiten ook dokters en gezondheidswerkers opgeleid van over de hele wereld. Uit meer dan honderd landen komen jongeren in Cuba een artsenopleiding volgen, een opleiding die ze in eigen land nooit zouden kunnen betalen.
Solidariteit dus, wereldwijd. Behalve van de kant van grote buurman de Verenigde Staten: al meer dan 60 jaar is het socialistische Cuba onderworpen aan een financiële en ecomomische blokkade vanuit de VS. Deze blokkade heeft een grote impact op het leven van de Cubaan. Zeker nu: broodnodige medische hulp geraakt vaak het land niet in. Een grote levering mondmaskers, medische kits voor sneltesten en beschermingsmateriaal bijvoorbeeld kan Cuba niet bereiken. De reden? Het transportbedrijf, een Noord-Amerikaase onderneming, zegde op het laatste moment zijn opdracht op omdat de VS-blokkadewetten beletten om de levering naar Cuba uit te voeren. De blokkade werd de voorbije jaren onder Trump nog verstrengd. De aanstelling van Biden tot nieuwe president van de VS geeft hoop: heeft hij de moed om de blokkade na zestig jaar op te heffen?
Cuba is een ontwikkelingsland, maar wel eentje met een ongeziene solidariteit naar de rest van de wereld toe. Norma Goicochea Estenoz, de Cubaanse Ambassadrice voor de Benelux verwoordde het zo: ‘Cuba geeft niet weg wat het te veel heeft, het deelt wat het heeft. Hoog tijd dat de wereld dit naar waarde schat. Er is overigens geen betere manier om kersvers president van de Verenigde Staten Joe Biden het signaal te geven om het roer om te gooien en de Cubaanse blokkade naar de prullemand te verwijzen. Vandaar het pleidooi en mijn steun aan de nominatie van de Cubaanse ‘Henry Reeve Internationale Medische Brigade’ voor de Nobelprijs voor de Vrede 2021. Zo kunnen we bijdragen – en ik gebruik hier graag de woorden van Cubaans president Miguel Diaz-Canel – ‘om het egoïsme, individualisme en gebrek aan solidariteit een halt toe te roepen’.
Kurt De Loor is Vlaams Volksvertegenwoordiger Sp.a
