Tijdens het
regionaal congres van Beweging.net-Leuven, dit weekend, heb ik tot mijn grote
vreugde mogen vaststellen dat “mijn beweging”, meer dan ooit, springlevend is.

We zijn er
ons van bewust dat we als arbeidersbeweging een moeilijke periode doormaakten.
Toch werd daar niet naar gerefereerd. Het ging hem om concrete actiepunten van
de volgende vier jaar. De debatten waren levendig en constructief, in alle
werkgroepen was er een consensus over de te volgen weg.

Persoonlijk
vind ik dat we erop vooruitgegaan zijn. De acties zijn zeer concreet en
stralen strijdvaardigheid uit.

Ik stel
vast dat de geest van een grote openheid door het congres waaide. Als grote
voorstander van samenwerking over de klassieke zuilen heen heb ik een positief
gevoel bij deze evolutie. Alle organisaties die strijden voor sociale rechtvaardigheid
zijn immers onze partners. Ook partijpolitiek werd gevraagd om de huidige
opstelling aan een kritisch onderzoek te onderwerpen.

Of alle
regio’s zich zo opstellen weet ik niet, maar dat we de enigen zouden zijn
betwijfel ik ten stelligste.

Misschien
moeten we Bart De Wever wel danken want hij zorgde door zijn campagne tégen ons
voor onze herwonnen strijdvaardigheid.