‘Het is onze ondankbare taak om aan de alarmbel te trekken’, zegt Vanwildemeersch. ‘De klimaatverandering wordt stilaan erg voelbaar. Afgelopen legislatuur hebben we niet alleen verschillende jaren van droogte gekend, maar is de wateroverlast ook een bijna jaarlijks fenomeen. Stilaan voelen we de klimaatverandering, maar blijven we ploeteren in de waan van de dag. Ruimte voor water en echte natuur zouden mee een antwoord kunnen bieden, maar deze blijft afnemen in West-Vlaanderen.’
1,3 hectare onder beton, dagelijks
Met 1,3 hectare per dag wordt in onze provincie de open ruimte vol beton gegoten, volgens het recent verschenen Betonrapport van Natuurpunt. ‘Ieper, bijvoorbeeld, giet dagelijks 695m² vol en is daarmee koploper van West-Vlaanderen. Maar ook Brugge en Roeselare zitten in de Vlaamse beton-top 10.’ Vanwildemeersch wijst erop dat de individuele West-Vlaming steeds meer verharde ruimte gebruikt, hoewel het gevoel –en de cijfers- aangeven dat we nu al veel te ruim leven.
‘We hebben de open ruimte echter broodnodig. Niet alleen voor voedselvoorziening en recreatie, maar ook voor het opvangen van de effecten van de klimaatverandering. Daarenboven zorgt het gulzig opvullen van open ruimte ook voor een hogere CO2-uitstoot: je hebt meer transport nodig en er rest minder groen om koolstof op te vangen. En dit werkt ook door op de luchtkwaliteit.’ De West-Vlaamse Milieufederatie hoopt dat de politici zich –nu en na de verkiezingen- goed verdiepen in de verbanden tussen de problemen.
Gedurfde keuze voor de toekomst
‘Je kan niet kiezen voor industriële landbouw, inzetten op een transportregio en tegelijk de leegloop van de dorpen tegen willen gaan door massaal te verkavelen, maar ondertussen liedjes zingen dat het niet goed gaat met het klimaat’, geeft Vanwildemeersch aan.
De West-Vlaamse Milieufederatie wijst er dan ook op dat de gevolgen van de schuchtere klimaatvriendelijkheid en de afbraak van de kwalitatieve open ruimte nu al voelbaar zijn in, bijvoorbeeld, de watervoorziening: ‘Onze bodems hebben geen sponswerking meer, of liggen grotendeels onder beton. Het water loopt dus direct naar riool en beek. Zo krijg je wateroverlast en bouw je geen voorraad meer op voor de droge zomers. En die droge zomers zullen standaard worden, gezien de voorspelde effecten van de klimaatverandering.’
Het antwoord ligt, volgens de West-Vlaamse Milieufederatie, bij een doortastend beleid, dat de link legt tussen de oorzaken en gevolgen van de klimaatverandering en hier een grondig antwoord op geeft. ‘Het is een drastische keuze voor verandering, die zal moeten gemaakt worden door alle maatschappelijke actoren. De politiek heeft de sleutel in handen, maar moet dan ook durf tonen om nu al aan de toekomst te werken.’
