Betogingen in Israël

Op
13 juli 2014 was er in Israël een eerste manifestatie tegen het geweld van de
militaire aanval Protective Edge tegen de bevolking van Gaza. Enkele
honderden vredesactivisten verzamelden aan Habima Square in Tel Aviv.
Een kleine groep tieners viel de betoging voortdurend aan.

Toen
tijdens de manifestatie het luchtalarm afging voor inkomende
Hamas-raketten achtervolgden deze jonge tegenbetogers de
wegvluchtende manifestanten in de nabijgelegen winkelcentra en cafés.
De politie was voortdurend in groten getale aanwezig maar kwam op
geen enkel moment tussenbeide.

De
stad Haifa is historisch altijd een gemengde stad geweest met een
grote Joods-Arabische convivialiteit. Sinds enkele weken wordt er
elke zaterdagavond gedemonstreerd tegen de aanval op Gaza. Twee
Palestijnse parlementsleden van de Knesset nemen eraan deelnemen. Op 16 juli
chargeerde de politie tegen de betogers en werden 40 onder hen aangehouden.

De
volgende dag hield de Joods-Arabische Socialistische Partij eveneens
een betoging met ongeveer 300 deelnemers, om te protesteren tegen de
aanhoudingen. Extreemrechtse leden van de Joodse partij Kahan
organiseerden een tegenbetoging waar 1.000 extremisten aan deelnamen.
Ze kwamen tegenover elkaar te staan aan de Moriyalaan in de stad. De
Kahan-aanhangers riepen “Dood aan alle Arabieren” en “Dood aan alle
linksen”, terwijl de vredesbetogers “Joden en Arabieren weigeren
vijanden te zijn” terugriepen.

Na
deze ervaringen besloot de alternatieve
vredesbeweging zich anders te organiseren. Op 26 juli 2014 kwamen
ongeveer 5.000 betogers samen op Rabin Square in Tel Aviv. Vervolgens
kwamen enkele honderden tegenbetogers opdagen. Beide zijden werden
door de politie uit elkaar gehouden. Er werden ook toespraken
gehouden door dienstweigeraars, door militaire veteranen en door
Palestijnen die samen hun verzet tegen het geweld uitdrukten.

Op
het einde van deze betoging, die volledig zonder incidenten was
verlopen, werd een aantal naar huis gaande betogers hard aangepakt
door extreemrechtse tegenbetogers, gewapend met stokken en metalen
voorwerpen. Acht personen moesten medische verzorging krijgen. Er
waren verder ook nog meerdere betogingen van Palestijnse Israëli’s
in Nazareth, Umm el Fahem en Sakhinn.

Westelijke Jordaanoever

Ondertussen
nemen ook de betogingen op de Westelijke Jordaanoever toe. Deze
worden veel hardhandiger aangepakt door de oproerpolitie van de
bezettende Israëlische overheid. In Oost-Jeruzalem, het bezette
Palestijnse deel van de stad, werden eveneens meerdere betogingen
gehouden waarbij honderden arrestaties werden verricht.

Op
24 juli 2014 verzamelden 10.000 betogers zich in het al-Amari
vluchtelingenkamp in de stad Ramallah op de Westelijke Jordaanoever.
Van daaruit vertrok de manifestatie naar checkpoint Qalandiya in de
scheidingsmuur. De optocht verliep tot daar volledig vreedzaam. Enkele
heethoofden gooiden molotovs naar het checkpoint Qalandiya. Het
Israëlisch bezettingsleger schoot vervolgens met scherp op
de betogers waarbij meerdere gewonden en één dode vielen. Het
was de grootste betoging op de Westelijke Jordaanoever tegen de
bezetting in tien jaar.

De
volgende dag, op 25 juli, werden bij protesten tegen de repressie van
de voorgaande dag acht betogers doodgeschoten. Ook een Joodse
kolonist nam deel aan de beschietingen. Er waren ook betogingen in
Hebron en Nablus op de Westelijke Jordaanoever. Er worden daarnaast
ook andere solidariteitsacties gehouden op de Westelijke
Jordaanoever. De Palestijnse bevolking is druk bezig met het verzamelen van kleding en
medicijnen voor hun volksgenoten in Gaza.

Business as usual in de bezette gebieden

Net
als tijdens de Intifada argumenteert het Israëlisch bezettingsleger
dat uit zelfverdediging werd gevuurd op betogers die op de soldaten
schoten. Net als toen vallen daarbij verrassend weinig slachtoffers
aan Israëlische zijde.

De
repressie tegen betogingen op de bezette Westelijke Jordaanoever is
altijd zeer repressief. Er zijn meerdere dorpen waar al jaren
wekelijks vreedzaam wordt betoogd, onder meer tegen de nieuwe
koloniale nederzettingen die gebouwd worden op velden en
olijfgaarden waar de Palestijnse bevolking altijd gewerkt en geleefd
had.

De
huidige onrust in de bezette gebieden is niet nieuw. Het enige
verschil is de intensiteit, naar aanleiding van de huidige aanval op
de bevolking van Gaza. De westerse media hebben er nauwelijks
aandacht voor.