Benno Barnard, nog enigszins in twijfel of de aanwezige moslims er wel echt zin in hadden, goot bij het begin van z’n uiteenzetting “ Leve God, weg met Allah” olie op het vuur door te debiteren dat ‘Leve God, weg met Allah’, maar een ‘grapje’ was. Wat, ‘weg met Allah’ een grapje?, en het spel zat op de wagen.

Het is enigszins amusant om mei 68-haters à la Barnard geconfronteerd te zien met eenzelfde soort opstootjes als die waar de mei 68-ers – of wat er voor moest doorgaan – zelf mee voor zorgden. Dat niemand van de organisatoren het idee kreeg om de ‘protestanten’ aan het woord te laten en even de micro te geven, zoals in het verleden gebruikelijk was, is spijtig.

Dat Benno Barnard niet meer verder wou spreken nadat de ‘orde hersteld’ was, toont goed dat z’n enige bedoeling de provocatie was en niet het debat. Doordat hij als enige spreker uitgenodigd was, kon het debat alleen maar met de zaal gebeuren.

Dat de media daaruit concluderen dat de “salafisten” de bijeenkomst verhinderden en hebben ‘gecensureerd’, is dan ook volledig onterecht. ze hinderden de meeting zoals indertijd ook het NSV en wat al meer de meetings voor Zuid-Afrika hinderden. 

Onverdraagzame islam

Benno Barnard wilde met de zegen van de vrijzinnigheid een promotiestunt uithalen met ‘Leve God, Weg met Allah’ en hiermee een ‘self fullfilling prohecy’ realiseren. 

Hij kreeg wat hij uitdrukkelijk zocht: het beeld van een ‘onverdraagzame‘ islam, hoewel die enkel gebruik maakte van de vrije meningsuiting binnen de Belgische wettelijkheid, anders zou de politie wel vroeger ‘preventief’ opgetreden zijn.

Net zoals men nu al een burka-verbod wenst in te stellen dat de Belgische wegen zal zuiveren van de vrouwenonderdrukking en de publieke aanschouwing daarvan.  

En dankzij Kathleen Cools en Ter Zake, die op een Engelse site de ‘echte’ fundamentalistische Islam in beeld brachten, blijven Abert II en Leterme in het zadel en niet de sharia. De Belgische natie kan haar en Benno Barnard voor eeuwig dankbaar zijn.

De enige die met redelijkheid in Ter Zake haar mening kwijt kon was de sociologe Samira Azabar, die het voorval tot zijn juiste proporties herleidde, en er zich over verwonderde waarom Barnard z’n ding niet gedaan had en niet to het ‘debat’ overging.

Zij werd door Kathleen Cools met volledig onbegrip en met talloze bevooroordeelde vragen en commentaar bestookt waarop zij met waardigheid, intelligent en Ter Zake reageerde. De moeite van het herbekijken waard op http://terzake.canvas.be.

Grapje

Een paar uur later konden Barnard en De Wever zich volledig te buiten gaan bij Phara. “Leve God, weg met Allah” was een grapje, een metafoor, dichterlijke vrijheid als je wil, waar moslims geen kaas van gegeten hebben. 

Jij moet maar Van Rooy lezen, dan weet je het wel, alsof het Mein Kampf was dat eindelijk je ogen zou openen. En de Wever met alles wat hij aan lichaamstaal in huis had maar ja knikken. En intussen werd Samira Azabar, zonder wederwoord, voor schut gezet. Want wat die allemaal als ‘gematigde moslim’ aan standpunten innam…

Neen, Barnard wou geen moslims van de harde lijn in het debat bij Phara. Net zomin als ‘gematigde’ moslims en ook niet-moslims, want daar was toch niet mee te praten.

Oersaaie speech

Dan maar Abu Imram opgezocht, de ‘leider’ van het duistere groepje Sharia4belgium, Die verklaarde: “Ja, wij zijn met 1,5 miljard en de wereld zal eens de sharia moeten aanvaarden”. Alsof Van Geyt nog van stal gehaald werd om te verklaren dat de toekomst van de wereld aan het socialisme of communisme is, een gedachte als een ander die nog door velen, terecht of niet gedragen wordt.

Dat de christelijke eschatologie (een hypothetische omwenteling waarin de wereld zoals wij die kennen verdwijnt) ook zo iets in gedachten heeft is ook al eeuwen aan de orde. Torfs zou er meer over kunnen vertellen. Het zou een oersaaie speech worden, zei Barnard nog in het begin van z’n uiteenzetting, zich rechtstreeks richtend tot de moslims om geen onduidelijkheid te laten bestaan dat hij hen op het paard wilde.

Maar bij Phara klonk het dat na het bloed van de christenen de godsvrede van de Verlichting is gekomen, en dat men nu de wereld niet opnieuw onder Allahs toorn zou brengen. Toch niet zo ‘saai’ voor moslims.

Bovendien veegde hij zomaar eventjes het nationaal-socialisme als grootste historische realisatie van de Verlichting onder de mat . Over het nationalisme mocht de Wever dan weer alle hens aan dek roepen nu een akkoord over BHV aan de einder opdoemde en hem de doodsteek kon geven. Ook daar wat het weerwoord zoek en kon een destructief idee opgevoerd worden in een gezellig kader dat als duiding of journalistieke achtergrond mag doorgaan.

Jef Geeraerts tenslotte kon tot slot enig licht werpen op de wijze waarop gehersenspoelde ambtenaren de zwarten met lijfstraffen tot enige werkzaamheid brachten, iets wat nu misschien best met dit volkje nog gebeurde, zo zag je Barnard en De Wever denken.

De wereld in z’n verleden, heden en macabere toekomst werd zo door weldenkende heren in kaart gebracht. De VRT die het toilet gereed zet waarop men rustig en ongestoord voor de ogen van de mensen zijn gevoeg kan doen en doorsjassen, en daarbij ongegeneerd uiting kan geven aan de genoegdoening die dat geeft, dat is ook een metafoor voor het niveau van de huidige weldenkendheid. 

Jan Hertogen is socioloog