1 januari 2002: Simitis en Papadimos toveren de eerste euro's uit een Griekse ATM
Verslag, Nieuws, Wereld, Europa, Griekenland, Eurocrisis, Papadimos, Griek -

Een nieuwe Griekse regering zonder verkiezingen

Griekenland heeft een nieuwe premier en een coalitieregering zonder dat er verkiezingen zijn gehouden. Het land wordt nu geleid door de econoom Loukas Papadimos na een periode van politieke onzekerheid die heel Europa in haar greep hield. Merkel en Sarkozy zijn in de wolken met de nieuwe premier en hopen dat hij het programma uitvoert dat zij voor Griekenland hebben beslist.

zondag 13 november 2011 12:58
Spread the love

Toen Georgos Papandreou twee weken geleden aankondigde dat hij de maatregelen die waren overeengekomen op de Europese Top van 26 oktober zou voorleggen in een referendum aan de Grieken, kwam daar van over de hele wereld reactie op. De man zou gek zijn geworden, labiel zelfs. Sarkozy liet zich ook erg denigrerend uit over de toenmalige Griekse premier. Op de G20-top in Cannes werd Papandreou bijna letterlijk geroosterd. Het scheen hem niet te deren.

Toch mag je de beslissing van Papandreou moedig noemen. En perfect verdedigbaar in een democratie. Maar al gauw werd duidelijk hoe broos democratie is geworden in een eurozone die enkel een unie is op economisch, maar niet op politiek vlak. In Cannes bepaalden Merkel en Sarkozy welke vraag aan het Griekse volk zou moeten worden voorgelegd.

Coalitie

Natuurlijk was het niet de bedoeling van Papandreou om de Europese leiders tegen zich in het harnas te jagen. Hij zocht in de eerste plaats een breder draagvlak voor de politiek die hij (al dan niet gedwongen) voerde. De bevolking had al laten weten dat ze niet achter de besparingsmaatregelen stond. En vanuit de politieke oppositie kwam er ook veel weerstand. In dit rebelse klimaat zag Papandreou ook dat hij niet verder kon gaan. Dus gokte hij dat hij met de crisis die hij veroorzaakte de oppositie overstag kon doen gaan. Dat leek ook te lukken toen partijleider Antonis Samaras van de voornaamste oppositiepartij Nea Dimokratia  (ND) bekend maakte dat hij achter de nieuwe maatregelen zou gaan staan.

De basis voor een coalitie was gelegd. Dat het op deze manier moest gebeuren, heeft vooral te maken met het feit dat de Griekse politiek geen traditie van coalities heeft. Politiek is een kwestie van conflicten. Oppositie voeren betekent dat je categoriek tegen elk voorstel bent dat de regering voorstelt. Griekenland heeft in zijn recente geschiedenis één keer een coalitieregering gehad, in 1989, toen Nea Dimokratia samen ging met de Communistische Partij om toen ook het bankroet van Griekenland af te wenden nadat zware schandalen van PASOK aan het licht waren gekomen. Het bankroet werd vermeden, maar de coalitie eindigde niet mooi.

Nu hebben we dus voor het eerst in de Griekse geschiedenis een coalitie van de twee voornaamste politieke partijen, samen met het extreem-rechtse LA.O.S. Dat is opmerkelijk want de herinnering aan de militaire junta leeft hier nog steeds. Desondanks zijn er genoeg Grieken die voor extreem-rechts stemmen. En nu zitten die lui dus in een coalitieregering.

Die coalitieregering wordt in het Grieks “regering van nationale eenheid” genoemd, maar dat lijkt toch wel een stap te ver. Het links spectrum is niet vertegenwoordigd in deze coalitie. De Communistische Partij en het linkse SYRIZA weigeren namelijk mee te werken in een regering die zal worden gedwongen om een programma uit te voeren dat is beslist door de Europese leiders. Overigens is deze regering er niet gekomen na verkiezingen en het gaat hier zelfs niet om een regeringsherschikking, ondanks het feit dat 80 procent van de regeringsleden van PASOK op hun plaats zijn blijven zitten.

Democratie?

En die regering wordt nu geleid door een technocraat, die ook al niet verkozen is. Loukas Papadimos is voormalig vice-voorzitter van de Europese Centrale Bank en voordien was hij de Gouverneur van de Griekse Nationale Bank. Zijn verdere CV heeft iedereen al wel kunnen lezen. Hij wordt door heel Europa en ver daarbuiten gezien als de ideale figuur om Griekenland door deze overgang te loodsen. Hij zal dus een programma doorvoeren dat niet door een Griekse politieke partij is opgesteld, maar wel door Europa. En tegelijk zal hij moeten samenwerken met een “schaduwkabinet” dat zijn zeg zal kunnen doen in de politiek die door de verschillende ministeries zal worden gevoerd.

Zijn overgangsregering zou ongeveer 100 dagen aan de macht blijven en dan zouden er verkiezingen worden uitgeschreven. Er is al gesuggereerd dat hij meer tijd zal nodig hebben, dus we moeten ons zeker niet blind staren op 19 februari 2012 als de datum voor parlementsverkiezingen in Griekenland. Zijn eerste taak zal zijn om de betaling van de zesde schijf van de noodlening goedgekeurd te krijgen. Dat betekent dat er nog een aantal hervormingen moeten worden doorgevoerd.

En dan komt het echte werk. De besparingen zullen zeker niet ophouden en Grieken zullen nog veel meer de buikriem moeten aanhalen. En nu er een coalitieregering is, zal elk nieuw wetsvoorstel makkelijk door het Griekse parlement kunnen worden gesluist. Een eenvoudige meerderheid van 151 stemmen is daar voor nodig. Gevreesd wordt dat er echter ook aan de grondwet zou kunnen worden gesleuteld. Om een grondwetswijziging door te voeren, dienen 2/3 van de parlementsleden voor te stemmen. Met deze coalitieregering is het niet uitgesloten dat zoiets wel eens zou kunnen gebeuren.

Papadimos

Is Papadimos eingelijk wel de geschikte figuur? Ondanks het feit dat de meeste Grieken wel hoopvol zijn en denken dat hij de best geplaatste man is op dit moment, wordt zijn naam door velen toch nog steeds in verband gebracht met het Griekse beursschandaal van ruim een decennium geleden. In 1999 begon de Griekse beurs aan een opwaartse beweging. Om de één of andere eigenaardige reden werden waardeloze aandelen 1000 keer meer waard, zonder dat daar een zinnige verklaring voor konden worden gevonden.

In Griekenland leeft de opinie dat politici achter de hele operatie zaten, met medeweten van Papadimos die destijds gouverneur van de Griekse Nationale Bank was. De beurs klom tot rond de 7000 punten (nu zit ze ongeveer rond de 760) en de PASOK-regering van Simitis gebruikte alle mediakanalen om de Grieken er op te wijzen dat investeren op de beurs een manier was om snel en gemakkelijk rijk te worden. Heel wat Grieken vielen voor dat argument, maar op een bepaald moment werd de ballon doorprikt en verloren de modale investeerders zowat al hun geld, terwijl de grote spelers al lang eieren voor hun geld hadden gekozen (was er voorkennis?).

Verder wordt de man hier in Griekenland de bankier van Simitis genoemd. Hij heeft het pad geëffend voor de invoering van de euro in Griekenland. Maar iedereen, Sarkozy incluis, zegt dat Griekenland in de euro is opgenomen op basis van vervalste cijfers (maar laat ons wel wezen: Griekenland is hier zeker niet de enige zondaar). Mag je dan niet aannemen dat de Gouverneur van een nationale bank dan op de hoogte is van dergelijke cijfers? Als Papadimos op de hoogte was, waar komt dan dat vertrouwen vandaan? En als hij het niet wist, hoe bekwaam is hij dan wel? En toen Griekenland in januari 2002 zijn eerste euro’s uit de ATMs haalde, was Papadimos vice-voorzitter van de Europese Centrale Bank.

En tenslotte is er nog de kwestie van de CDS (Credit Default Swaps) van Goldman Sachs. Dit zijn financiële constructies die worden gebruikt om grote tekorten te verbergen. Goldman Sachs hielp Griekenland, op vraag van toenmalige premier Simitis, om zijn tekorten te verbergen. Toenmalige vice-voorzitter en algemeen directeur van Goldman Sachs was Mario Draghi, een persoonlijke vriend van Loukas Papadimos. Zou die laatste dan echt niet op de hoogte zijn geweest van de constructies die werden opgezet? Of heeft de nieuwe Griekse premier boter op het hoofd?

Complot

De Grieken zijn dol op geruchten en ze zien heel makkelijk complottheorieën. ?o doen er heel wat geruchten de ronde over de nieuwe premier. Papadimos is afgestuurd aan het Atheens College, waar ook Andreas en Georgos Papandreou, maar ook Antonis Samaras afgestudeerd zijn. Hij zou een vrijmetselaar zijn en dat vinden de Grieken maar verdacht. Verder is hij ook lid van de Bilderberg-club, en hij zou banden hebben met David Rockefeller, via diens Trilateral Commission, die nu economen aan het hoofd schijnt te zetten van de zwakke Europese staten (zie nu ook Italië).

De ‘zionistische dreiging’ lijkt voor de Grieken dan weer wel van de baan, nu de zoon van Margaret Papandreou (een Amerikaanse met joodse roots) niet langer meer aan het hoofd van het land staat.

De Grieken mogen dan misschien in de ogen van velen wel paranoïde worden genoemd, het lijkt toch wel een goed idee dat iedereen in deze periode het boek “Het Lugano Rapport” van Susan George eens ter hand neemt om dat werk te toetsen aan de recente ontwikkelingen binnen Europa.

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!