Chilka is de grootste zoutwaterlagune in Azië. Door de grote natuurlijke rijkdom heeft het watergebied aan de Baai van Bengalen een internationaal belang. Maar de lagune vormt in de eerste plaats een bron van inkomsten voor 200.000 vissers uit 137 dorpen.

Basudev Dalai, 43, had nooit gedacht dat er in het dorp waar hij al zijn hele leven woont gevechten zouden uitbreken. In het dorp leven al generaties lang vissers. Vroeger werd de vangst verdeeld tussen de vissers en de eigenaars van de netten en de visgronden. Maar die dagen zijn al lang vervlogen.

“De inzet is zo groot dat mensen bereid zijn diegenen te doden met wie ze al generaties lang samenleven”, zegt Dalai, een inwoner van Alupatna aan de rand van de Chilkalagune.

Bij vuurgevechten in twee dorpen en verscheidene bomaanslagen zijn al twee doden en veertig gewonden gevallen. De lokale economie is tot stilstand gekomen. Naar schatting duizend mensen sloegen op de vlucht naar naburige dorpen. De aanvallers gaan voorlopig vrijuit.

Volgens Eran Dalai, een inwoner van Alupatna, startten de gevechten toen de de vissers in het dorp merkten dat hun netten vernield waren. “Onze dorpen zijn al vijf keer slaags geraakt”, zegt hij. “Maar dit waren de ergste gevechten.”

Garnaalkwekerijen

De gevechten kaderen in een conflict dat al sinds 1999 aansleept, en waarbij volgens de politie in totaal al zestig doden gevallen zijn. Dat zegt Biswapriya Kanungo, een advocaat van de Federatie van Traditionele Vissers in Chilka, waar meer dan duizend vissers bij aangelsoten zijn. “Elk maand zijn er wel schermutselingen of ernstige confrontaties.”
 
De oorzaken van de conflicten zijn de bevolkingsgroei, overbevissing en de achteruitgang van het milieu. Vooral de komst van commerciële garnaalkwekerijen heeft het lokale milieu schade berokkend.

“Het aantal actieve vissers en vissersboten is exponentieel gestegen”, zegt Durga Prasad Das van de lokale milieuorganisatie Pallishree. “De situatie raakte ontwricht toen de wereldwijde exportmarkt in de late jaren tachtig het garnaalpotentieel van de lagune ontdekte .”

Tussen 2000 en 2008 steeg het aantal vissers met 40 procent. Veel niet-vissers gingen aan de slag gingen in de garnaalindustrie. De traditionele vissers klagen dat hun visgronden afkalven door de snelle groei van de garnaalkwekerijen. Omdat ze steeds armer worden, zien ze zich genoodzaakt hun eigen visgronden te verhuren en zelf te gaan stropen in de gebieden van de garnaalkwekerijen, waardoor conflicten niet veraf zijn.

De garnaalkwekerijen brengen ook kinderarbeid met zich mee, zegt kinderrechtenactivist Ranjan Mohanty. Kinderen worden ingezet om de garnalen te sorteren en te pellen. Ze helpen ook mee bij de bewaking van de garnaalkwekerijen.

Manipadma Jena | IPS