Krijg je als één van de ietwat grotere bands op dit festival wel de financiële vergoeding waar je op rekende, zodat je zonder problemen op de baan kan blijven?

Josh van The Chariot: “Tsja, wij zijn eerder één van de kleinere bands op dit festival. We hadden dan wel een booking agent die ons een plaatsje regelde op Ieperfest, maar wij moeten steeds zelf geld voorschieten voor slaapplaatsen en transport, of het nu met het vliegtuig van het Amerikaans continent naar hier is of met de auto van land naar land doet er niet toe.”

“Het zijn nog steeds wij zelf die zulke dingen regelen. Dat gezegd zijnde, hebben we erg veel geluk dat evenementen zoals dit erg goed voor ons zorgen. Ze zijn allemaal eerlijk. Meestal krijgen we de financiële vergoeding die ons op voorhand werd beloofd, al is het eerlijk gezegd niet veel” [lacht].

“Op het Europese vasteland en in het Verenigd Koninkrijk valt de opkomst ook steeds mee. Als we een opkomst hebben van een 300-tal mensen, zou het niet logisch zijn dat iemand moeilijk gaat doen over het verdelen van enkele honderden euro inkomsten.”

“Onze booking agent, een lid van Avocado Bookings, werkt samen met heel wat bands en zou niet graag een telefoontje krijgen van één van die bands, om hem te laten weten dat een concertorganisator ons afzet. Dan zou hij bij die organisator moeten dreigen dat geen van zijn andere bands nog met die persoon mag samenwerken.”

“Gelukkig kwamen we nog niet in die situatie terecht. Ik weet echter al te goed hoe het er aan toe gaat in de VS. Na een optreden wil de organisator nog geen 50 dollar van de opbrengst delen, waarmee je amper je vervoerskosten kan betalen.”

“Ik ben nu al een tijdje met bands op tournee. Wanneer ik begon in de VS, betaalde je nog 1 dollar per gallon brandstof (ongeveer 3,78 liter). Nu situeert die prijs zich ergens rond de 4 dollar (of 0,85 euro per liter). Een beginnende band krijgt tegenwoordig echter nog steeds amper 50 dollar per optreden, als alles meevalt.”

“Ik ben meer van de oude stempel. Ik weet niet hoe bands tegenwoordig rondkomen. Zij zijn allicht afhankelijk van hun merchandising om hun tour te kunnen voortzetten.”

“Mogelijk helpen platenlabels hen financieel, maar dat doen ze toch steeds minder omdat mensen ook minder platen kopen dan vroeger. Ik benijd startende bands dezer dagen niet, wij hadden het al moeilijk genoeg.”

De live shows van je band zijn erg energetisch en hectisch. Komt het voor jou soms over als een choreografie?

“Oh, dat gebeurt allemaal erg spontaan. Ik geloof dat het niet anders kan. Soms krijgen we wel eens de vraag ‘ga je deze show dit of dat doen?’ Tuurlijk doen we dat niet, zo werkt dat niet voor ons. Wij schrijven muziek die ons drijft en aanzet tot de dingen die we live doen. Dat werkt, samen met de energie dat we van het publiek krijgen, als een cycloon van energie.”

“Dat gaat steeds heen en weer en cumuleert. Ik zou niet kunnen stilzitten, zelfs als ik dat zou willen. Ik heb mindere dagen, waarna ik het podium op moet. Dan valt het steeds van mij af, van zodra we de eerste noten van een song inzetten.”

“Ik schrijf ook steeds teksten die relevant blijven voor mij persoonlijk, over dingen die me zullen bijblijven. Dat is toch mijn bedoeling. Op die manier kan ik de grootste rotdag achter de rug hebben, maar zodra we spelen, werkt optreden therapeutisch.”

“Bijvoorbeeld, deze avond werd ons optreden onderbroken. Ik weet niet of iemand de stekker uittrok, want opeens lag alles stil [net op het einde van het laatste lied dat ze zouden spelen]. Hoe dan ook, dat was niet gepland. Je kan zo een show niet plannen, anders gaat die vervelen.”

“Elke avond kan er technisch iets mis gaan, zoals een gitaar die beschadigd raakt of wat dan ook. Desondanks móet wat we doen impulsief gebeuren. Waarom zouden we het anders blijven doen? Als het een alledaagse job zou zijn, kan ik evengoed iets anders gaan doen wat mij effectief geld opbrengt.”

Zijn er soms wel eens conflicten met promotors of concertorganisatoren vanwege jullie wilde shows?

“Niet zo vaak als je zou denken. Iedereen die onze band kent – we zijn al actief sinds 2004 – weet wat van ons te verwachten. We mogen er dan wel uitzien als een bende idioten op het podium, maar er is meer aan dan dat, zeker als we touren in Europa, wanneer al het materiaal  dat we bij ons hebben eigenlijk van iemand anders is.”

“Mensen die professioneel betrokken zijn, weten dat we de nodige ervaring hebben en dat we niks gaan kapot maken. Ook al proberen we dat te vermijden, toch doen we dat soms wel eens met onze eigen spullen. Dan zijn we meer nonchalant. Er wel eens mensen geweest die mij, in het midden van een set, van het podium sleuren en zeggen ‘hey, je maakt alles kapot’, maar al snel blijkt dat helemaal niet zo te zijn.”

“Ik denk dat de gemiddelde mens beseft dat we weten wat we doen. Sommigen zijn misschien door ons gedrag geïntimideerd. Gaat er iets mis, dan nemen we onze verantwoordelijkheid en zullen we dat compenseren. We zijn niet oneerbiedig.”

Word je door ervaring beter?

“Ik denk dat er te veel variabelen zijn. Het is makkelijk om op veilig te spelen, voor ons of voor mensen in onze buurt als we uit de bol gaan. Bij ons draait alles om passie en je vrij voelen. Vrij om te doen wat je wilt, maar nooit ten koste van iets of iemand.”

“We proberen uit te kijken en zorg te dragen voor elkaar en omstanders. Elke show is natuurlijk anders. We hebben bijvoorbeeld optredens gespeeld als support act, waar de toeschouwers er helemaal niks aan vonden. Dat doet er niet toe, ik ben al blij als ik maar kan spelen.”

Valt dat te vergelijken: Amerikaanse en Europese optredens?

“Dat hangt er van af. We kunnen waar dan ook spelen in Engeland, waar de sfeer goed meevalt. Reizen we 4 uur noordwaarts, kan het eerder tegenvallen. Dat geldt evengoed in Amerika. We hebben hier en daar wat hot spots.”

“Het Europese vasteland bereizen we vaak. Soms worden we dan beschouwd als een vrij grote band en het volgende optreden dagen er dan maar 50 mensen op, wat we evenzeer appreciëren. Zolang wij ons aan elke situatie kunnen aanpassen, hebben wij ze plezier in.”

Is trouwens iedereen in je groep religieus?

“Ja, we zijn allemaal christenen. Maar dan wel in de vrije spirituele zin. Dat is anders in onze ogen. Feitelijke religie is een lijst van vooropgestelde regels. Daar geloven we niet in of toch niet voor onszelf. Ik denk dat het meer persoonlijk en dieper is voor ons.”

“We dringen onze overtuigingen aan niemand op, want we komen allemaal van verschillende achtergronden. Ik ben bijvoorbeeld nog niet mijn hele leven een christen, misschien pas sinds de laatste 10 jaar, dus ik kan mij in beide situaties inleven. Iedereen is in een verschillend stadium in zijn leven.”

“Voor ons komen onze overtuigingen en de dingen die we doen, voort uit de realiteit waarin wij leven. Ik kan het onmogelijk beknopt uitleggen, op het podium of in een beperkte tijd. Alleszins, wij zijn gewoon rock ’n roll-muzikanten.”

“Persoonlijk en professioneel proberen we op een pad te blijven waarin we geloven en ik begrijp waarom sommigen een ander pad kiezen. Wie ben ik om die met de vinger te wijzen? Ik zou mijzelf iets wijsmaken als ik het voor mijzelf zou ontkennen.”

Dus dat religieuze label werd op jullie geplakt door mensen van buiten de band?

“Zeker, ik vind het ook dom als mensen een genre classificeren als bijvoorbeeld ‘christian metal’. Ik zou zelf niet weten wat dat betekent, want die keuze vind ik veel persoonlijker dan enkel muziek-gemotiveerd. Ik hou niet van begrenzingen zoals metal, hardcore of elke andere genrebenoeming.”

“Als artiest wil ik steeds deuren openen en muren afbreken en uitbreiden. Zo voel ik mij ook tegenover ‘christian hardcore’. Wat betekent dat? Er hebben al overtuigde atheïsten liedjes van ons gecoverd. Spelen zij dan ‘atheist hardcore’? Volgens mij zijn ‘christian metal’ of ‘hardcore’ termen die de media of christenen de wereld hebben in gestuurd. Wij alleszins niet.”

“Ik ben maar een mens. Ik weet lang niet alles en proberen veel dingen nog steeds uit te zoeken voor mijzelf. Voor zover ik weet, zou religie iets veel persoonlijker moeten zijn. Zolang mensen naar optredens komen, ben ik al dankbaar. Mogelijks hebben journalisten nood aan 3 woordjes waarmee ze ons kunnen typeren. Daar ben ik helemaal niet mee bezig. Ik ben hier enkel om kunst te creëren en misschien iemand te inspireren, iemand dat daar nood aan heeft.”

Gebeurt het wel eens dat je het podium deelt met artiesten die openlijk tegen religie zijn?

“Oh ja, vaak. We hebben al vaak gesproken over een tournee met (de groep) Gaza, dat zijn trouwens goede vrienden. Onlangs ook met The Acacia Strain. Ik geloof niet dat oorlog ooit ergens de oplossing voor kan zijn.”

“We zijn menselijk en kunnen overeenkomen, alleen al door een gedeelde passie voor muziek. Van daaruit doen we alles stap voor stap.”

“Spiritualiteit zou nooit een invloed mogen hebben op onder elkaar overeenkomen of muziek spelen. Ik neem aan dat mensen gewoon iets nodig hebben om over te praten. Zelf kiezen wij bands puur gebaseerd op de muziek die ze spelen. De rest doet er niet toe. Elke band heeft zo wel iets, dus waar trek je de lijn? Dat doen wij gewoon niet.”

Hoe zie je dat dan toegepast op politiek?

“Als het op presidentsverkiezingen aankomt, denk ik dat het de laatste jaren neerkomt op kiezen tussen pest en cholera. Wij moeten kiezen tussen twee slechte kandidaten, dus kiezen we die persoon die eventueel het minst slecht zou zijn om ons land te besturen.”

“Ik ben niet echt politiek geëngageerd. Allicht denken veel Amerikanen er zo over. Ik heb mijn overtuiging, waar ik achter sta. Er zijn veel mensen die dezelfde overtuiging delen, zoals religieuzen, maar die dan voor dingen staan waarmee ik helemaal niet akkoord ga.”

“Zolang mensen weten dat ze steeds dingen moeten bijleren en nooit denken in absolute termen, kunnen we allemaal positief met elkaar omgaan en er beter van worden. Mensen die te los omspringen met de naam Jezus om er geld of invloed mee te verdienen. Dat lijkt me gevaarlijk en niet erg christelijk.”