Door een speling van het lot komen twee broers oog in oog met elkaar te staan nadat ze elkaar jarenlang niet gezien hadden. Tommy, een op drift geraakt ex-marinier, is het spoor al enige tijd bijster. Op een dag staat hij voor de deur van zijn vader met wie hij destijds gebroken heeft door diens alcoholmisbruik. Hij wil samen met zijn hem als trainer zijn leven terug op de rails krijgen door een oude passie nieuw leven in te blazen:gevechtssport. In de VS is er namelijk grof geld te verdienen met MMA:mixed martial arts.

Zijn broer Brendan, een familieman die er al drie baantjes op nahoudt, komt in een financieel lastig parket te zitten wanneer blijkt dat hij de lening van zijn huis niet meer kan betalen. De lucratieve business van het MMA-circuit ziet hij als een gedroomde kans om zich uit de schulden te werken. 

Warrior is een film die maar langzaam op gang komt. Het eerste uur heb je het gevoel naar een conventionele boksfilm te kijken. Een glad en oppervlakkig typisch Amerikaans vehikel met de gebruikelijke ingrediënten. De underdoug en de aan lager wal geraakte vechtmachine die er in slagen hun leven opnieuw glans geven. The American dream op zijn puurst: waar een wil is een weg.

Maar dan ontbindt de regisseur zijn duivels en krijgt de film een donker timbre. De psychologische spanning wordt ten top gedreven en de duizelingwekkende intensiteit van de hondsbrutale gevechten brengen je in een trance. Warrior lijkt ook een moderne en losse adaptatie van het bijbelse verhaal van Kaïn en Abel, broers die allebei totterdood dingen om de aandacht van hun vader.

De vertolkingen van Joel Edgerton als Brendan en Tom Hardy als Tommy zijn uitstekend en tevens is er een eervolle vermelding voor Nick Nolte, een door wroeging geplaagde alcoholistische vader. Het einde verklap ik niet, maar zal je niet onberoerd laten!