“A diplomat is a man who always remembers a woman’s birthday but never remembers her age” — Robert Frost

Wonen in het buitenland. Het heeft voordelen, minder belasting, meer zon en zo. Maar er zijn ook gewoon grappige kanten.
Mijn kleinzoon vertelde me niet zo lang geleden dat de uitspraak van zijn lerares Engels zo grappig was dat hij in de lach schoot. Hij heeft netjes uitgelegd waarom hij moest lachen, haar uitspraak was door het Spaanse accent grappig. En nu is de lerares boos, … op mij!

Natuurlijk is het niet helemaal eerlijk tegenover de andere leerlingen in de klas, hij heeft een leraar aan huis, een leraar in huis zelfs. En nog wel een leraar die probeert hem echt Engels bij te brengen. Niet door te kopiëren wat er in het leerboek staat, maar door te leren begrijpen wat de persoon, schrijver, vertaler, wie dan ook, in een andere taal probeert duidelijk te maken. Taal is en blijft een gereedschap dat we gebruiken om mee te communiceren. Maar helaas, en gelukkig, spreken we niet allemaal dezelfde taal.

Schrijven is een manier om taal te gebruiken als communicatiegereedschap. Spreken is een andere manier. Bij ons in huis worden de twee manieren van communiceren door elkaar gebruikt, in verschillende talen. Spaans als de taal van het land waar we wonen is de gewone thuistaal. Mijn kleinzoon, zijn moeder en ik spreken Nederlands als er even niemand anders thuis is. Komt mijn vrouw thuis van het boodschappen doen schakelen we automatisch over op het Spaans. Mijn vrouw spreekt geen Nederlands.

Bovendien is een of twee uur per dag Engels de taal, les geven door bijvoorbeeld een artikel uit een krant voor te lezen en te gebruiken als basis voor de les. Ik kies daarvoor een leuke, grappige tekst en alyseer die, in het Engels, net zo lang tot de leerling het begrijpt is niet makkelijk, je hebt als leraar veel geduld nodig voor dit systeem.

Een andere leerling van mij blijft terugvallen op wat hij op school geleerd heeft. Hij blijft regeltjes herhalen alsof hij ze voorleest. Ik noem hem dan een mentale kopieermachine en vertel hem, keer op keer, dat hij zo nooit het Engels zal begrijpen. Ik heb geprobeerd het volgens het bovenstaande gezegde van Frost duidelijk te maken, maar ik ben geen diplomaat, ik ben een leraar.

Begrijpend onderwijs noem ik het. Geen class room gebeuren maar een manier van leren die het leuke van een taal naar voren brengt. Als je ergens om kunt lachen zul je het vast minder snel vergeten. Of het werkt weet ik niet, ik kan zelf nooit een grap goed navertellen, ik vergeet de clou altijd….