Shame brengt niet alleen een klinische kijk op het perverse gedrag van een zonderlinge eenzaat, maar is tevens een rake observatie van de seksuele aberraties in de 21e eeuw, waar seks verworden is tot een consumptieartikel. De film is dan ook exemplarisch voor de pornoficatie van onze samenleving.

Brandon Sullivan lijkt op het eerste gezicht een normale man met een doordeweekse job. Al snel merken we echter dat achter deze façade een getormenteerde ziel schuil gaat die innerlijk verteerd wordt door zijn seksverslaving. Een verneukte ziel die niet in staat is om lief hebben. Zijn odyssee langs seksclubs en hoerenkoten lijkt wel één lange schreeuw om liefde en aandacht. De enige vorm van affectie die hij koestert is die voor zijn zus, een labiele vrouw met borderlinetrekken.

Het eerste deel van de film komt maar langzaam op gang en kon me niet echt bekoren, maar dan ontbindt regisseur Steve Mc Queen zijn visuele duivels en laat hij je verweesd achter. Een aantal rauwe seksscènes branden zich op het netvlies en doen je happen naar adem.

Rastalent Michael Fassbender is in grote doen en bewijst dat hij rollen van divers pluimage aan kan. Denken we maar aan zijn rol Magneto in de superheldensaga X-men: First class en als Mr Rochester in Jane Eyre, een romantisch drama. Na het teleurstellende Hunger – over Ira-hongerstaker Bobby Sands – levert de regisseur hier een parel van een film af.