Hip hip hip, helaas!
Nu de verkiezingsstrijd in alle hevigheid is losgebarsten wordt het tijd voor de verkozenen van het rijk om hun palmares boven te halen. De socialisten niet te nauw genomen, die willen hun vader vermoorden en opnieuw beginnen. Het is nooit te laat natuurlijk. En daartoe krijgen ze in deze een kans door nu eens niet hun handen voor de ogen te houden zoals hun voorzitter doet maar door te lezen en te willen toegeven dat de getroffen maatregelen van een niveau waren die deze van een groepje scouts op trektocht nog maar met moeite konden evenaren.
Ik keer even terug naar de politieke activiteiten van deze vlinder regering. Na het vormen van deze regering waren onze verkozenen er als de kippen bij om maatregelen te treffen die volgens hen noodzakelijk waren om de pensioenlast te kunnen dragen. Akela Van Quickenborne, als scoutsleider van dienst op kop. Het duurde geen maand of alle beslissingen waren al in kannen en kruiken, stoere en kordate beslissingen waren genomen. Geen gezeik met deze jongens. Resultaat: we zullen met zijn allen langer moeten werken want de werkgeversorganisaties en onze politici hebben het gezegd. Onze economie zal volledig in elkaar storten als we daar gisteren al niet iets aan gedaan hebben.
Dat de getroffen maatregelen van een onnoemelijke lichtzinnigheid en luiheid getuigen, ik zou de arrogantie bijna vergeten, hoeft niet gezegd. Het onderstaand onderzoek waar ik verderop naar verwijs geeft een indicatie van wat wij al langer vermoeden, nl. dat men afhankelijk van zijn beroepscategorie, zijn maatschappelijk status, zijn inkomen langer dan wel minder lang zal leven. Dit gegeven echter werd in deze als fait divers beschouwd. Het was een beetje de bluts met de buil. Niet nodig om te onderzoeken, teveel haast! En bovendien wees onderzoek uit dat we allemaal gemiddeld langer zullen leven. Maar vooral ook blijkt dat het weer maar eens de onderlaag van de maatschappij is die het gelag betaald. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat er ook andere factoren een rol spelen in de levenskansen, wie gaat skiën heeft meer kans om een been te breken! En er is ook nog het noodlot, helaas.
Het onderzoek naar “De mechanismen van sociale ongelijkheid in mortaliteit” uitgevoerd door Patrick Deboosere & Sylvie Gadeyne van de Vrije Universiteit Brussel geeft evenwel degelijke indicaties omtrent de verschillen in levenskansen tussen bepaalde beroepscategorieën.
Ik verwijs niet naar dit document als bijbel, daar is het niet voor gemaakt. Het is ook niet gemaakt in opdracht van de regering, daar hadden ze geen tijd voor, remember! Maar het kan een aanzet zijn om alsnog op een minder lichtzinnige manier om te gaan met wetgeving die het leven van onze gehele bevolking bepaald. Het kan een aanzet zijn om daadwerkelijk bepaalde beroepscategorieën op een lagere leeftijd met pensioen te laten gaan. Meer nog om een indicator in te stellen voor elke beroepscategorie. Is dat dan democratischer? De zwakkere zal het immers in de beroepssector “bouw” ook minder lang volhouden dan de sterkere. Dat klopt, laat dat dan meteen een aanzet zijn voor onze consulenten bij VDAB om niet iedereen op een hoopje te gooien en niet lukraak een job op te dringen waarvan men weet dat hij of zij het niet aankan. Is dit een moeilijke of bijna onmogelijke opdracht om te verwezenlijken? Moeilijk in alle geval, maar het zou alsnog aangeven dat de mensen die we zelf kiezen afstand doen van de lichtzinnigheid die hen vandaag helaas typeert.
Het rapport is terug te vinden op:
