Het rechtse offensief tegen het zogenaamde islamogauchisme, een aanval die momenteel de Franse media en de Franse politiek beheerst, is niet onvoorbereid. Al in 2018 werd het fenomeen IG in kaart gebracht. Het resultaat: een interessante visualisering van het vijandbeeld dat leeft bij rechts en uiterst-rechts.

Gedetailleerder: cartographie de l’islamogauchisme

Deze kaart is al een paar jaar oud en kan inmiddels wat geactualiseerd worden. Zo is het CCIF, afgebeeld met het vierkante groene label rechts beneden, met het portret van gewezen directeur Marwan Muhammad, door de regering afgeschaft, en moet zijn plaats nu worden ingenomen door het Collectif Contre l’Islamophobie en Europe, CCIE en het nieuw opgerichte ACI, Action Contre l’Islamophobie, dat zich nog moet bewijzen.  Het CCIF staat rechts onderaan omdat het geacht wordt te behoren tot de sfeer van de Moslimbroederschap, dus in de buurt van Tariq Ramadan, boegbeeld-in-moeilijkheden, HeToo. Wat zie je verder?

Rechts bovenaan staat in een grote ster de universiteit van Parijs Nanterre, zwaar “vergiftigd” door islamogauchistisch gedachtengoed. Maar daar valt alles onder wat rechts mishaagt, dus ook alle nieuwere, maatschappijkritische stromingen zoals genderstudies, intersectionalisme, racisme-onderzoek, dekolonisatietheorie enz. Dat laatste vindt zijn activistische tegenhanger bij de grote gele ster, onderaan links van het midden, met het portret van Houria Bouteldja, boegbeeld van de PIR, Parti des Indigènes de la République.  Rechts daarboven heb je de grote rode ster van Bondy Blog, een online medium dat vanuit het standpunt van de banlieue en haar bewoners de wereld bekijkt en daarmee een reputatie opbouwde.

Onder de rode ster van Bondy Blog zie je de vrij grote kop van Yassine Belattar, radio- en televisiefiguur, humorist en polemist, die bij velen en op vele plaatsen irritatie verwekte (o.a. in Molenbeek) door zijn uitlatingen.

Links boven de rode ster van Bondy Blog heb je de grote kop van Edwy Plenel, die hoort bij de heel grote ster links boven, van de krant Médiapart die hij leidt. Hij is een spilfiguur en prominente vijand van rechts door de kwaliteit en slagkracht van zijn medium en zijn persoonlijk optreden en zijn vele publicaties. Op dezelfde hoogte als Plenel zie je helemaal rechts de kop van de voetballegende Lilian Thuram, auteur en activist. Links van hem het collectief Les Mots Sont Importants met Pierre Tevanian, dat nuttig ideologiekritisch werk produceert.  (Sylvie Tissot had erbij gemogen.)

Rechts boven Médiapart zie je de grote ster van de radicale linkse uitgeverij La fabrique, met haar directeur Eric Hazan. Rechts daarvan prominente linkse intellectuelen: Jacques Rancière, Emmanuel Todd, Eric Fassin, Alain Badiou, Alain Gresh en Dominique Vidal. Gresh is door een lijntje verbonden met het OXXI, het tijdschrift Orient 21, “Le Journal de référence du monde arabe et musulman”, waarvan hij directeur is. Van Vidal loopt een lijntje naar L’iReMMO (Institut de recherche et d’études Méditerranée Moyen-Orient), “think tank français indépendant”, waar hij deel van uitmaakt.

Links van Médiapart zie je de grote ster van de krant Libération, met links daarvan en daarboven partijen als La France Insoumise, de Nouveau Parti Anti-capitaliste, de Parti Communiste Français en media als Le Monde, L’Obs, Le Monde Diplomatique…

Rechts onder Libération heb je, vrij groot, de kop van Rokhaya Diallo, journaliste, filmmaakster, militante (o.a. van de vereniging Les Indivisibles), en schuin links daaronder de ook vrij grote kop van Daniele Obono, volksvertegenwoordiger van La France Insoumise met Gabonese achtergrond.

Onderaan links is er een curiosum: wat daar staat is eigenlijk islamodroitisme, traditioneel rechts met enige sympathie voor islamitische standpunten, of raakpunten daarmee.

De kleurenzones van de kaart worden links van de kaart in een kolom verklaard: de gele zone staat voor de sympathisanten, de rode voor de collaborateurs, de paarse voor de ‘dhimmis’, donkergrijs voor de ‘(re)convertis’ die islamistische standpunten innemen, maar gemaquilleerd om ze voor een ruimer publiek acceptabel te maken, en tot slot zwart voor de ‘presentabele’ Moslimbroeders à la Tariq Ramadan. Helemaal rechts onderaan het groene logo met gekruiste sabels van de Moslimbroeders, en links onderaan in een vaalblauw veld traditioneel rechts.

Dat zijn de grote lijnen van het vijandbeeld dat hier in kaart wordt gebracht. Een nuttige inventaris, niet alleen voor rechts of uiterst-rechts.

Bron:

https://collectiflieuxcommuns.fr/