De kazerne Dossin staat reeds geruime tijd in de kijker. Oorzaak, het niet willen erkennen door sommige bestuursleden van het menselijk leed, anders dan dat wat miljoenen Joden is overkomen. Reden: hierdoor zou o.a. het leed dat vandaag pakweg de Palestijnen overkomt misschien wel evenredig in de kijker komen en dan wordt het blijkbaar tijd om de lobbymachine in gang te zetten, bij deze gekend onder de naam Freilich, Michaël Freilich de partijmagneet die voor N-VA de Joodse stem aantrekt.
Maar in feite gaat de discussie over het begrip ‘mensenrechten’ in al zijn geplogenheden, waar dan ook ter wereld.
Voorts bleek de druppel teveel te zijn dat men Brigitte Herremans weigerde een prijs van Pax Christi in ontvangst te laten nemen. Herremans hield zich als beleidsmedewerker Midden-Oosten bij Broederlijk Delen en Pax Christi Vlaanderen ook maar niet alleen druk bezig met het Israëlisch-Palestijns conflict. Zij deed dat naar verluid met glans en integriteit, zo zeggen menig wetenschappers zoals Bruno De Wever (UGent), ethicus Freddy Mortier (UGent), rector Herman Van Goethem (UAntwerpen) en mensenrechtenexpert Tine Destrooper (UGent) e.a. die inmiddels hun ontslag hebben ingediend uit de wetenschappelijke raad van de kazerne Dossin. Michaêl Freilich, kamerlid bij N-VA meent dat deze ontslagen een goede zaak zijn, bovendien zegt hij is Brigitte Herremans een wolf in schaapsvacht. Een opmerking die wat mij betreft vrij ongepast is gezien de vergelijking van mens met dier, meer specifiek met de klaagmier, nog al gevoelig ligt in Joodse kringen.
Wat het carnaval in Aalst betreft is er nood aan historische bewustwording en bemiddeling.
In de discussie waarbij enkele slecht geïnformeerde Aalsterse carnavalisten een slechte performance weggaven door zich als Joods cliché te verkleden is Michaël Freilich genuanceerder, dit waarschijnlijk na overleg met het stamhoofd van N-VA en na het opmaken van een publieke verklaring rond de stammtich van de partaai. In deze is Freilich er in de krant De Morgen van overtuigd dat er nood is aan historische bewustwording en bemiddeling.
Ook inzake het Israëlisch-Palestijns conflict is er nochtans nood aan historische bewustwording.
Ook inzake het Israëlisch-Palestijns conflict is er nood aan historische bewustwording en laat dat nu precies datgene zijn waar Brigitte Herremans zich mee bezig hield. Niet als een wolf in schaapsvacht maar als een bemiddelaar in oorlogstijd zou je kunnen stellen. Dat Freilich er alles aan doet om de andere kant van het conflict te verdoezelen siert hem niet. Het vermoorden van kinderen, vrouwen, mannen, bejaarden is een misdaad zonder meer. Deze misdaden kunnen bovendien niet vergoelijkt worden omdat ze hebben plaatsgevonden in een door de samenleving erkende oorlogssituatie en ze is des te erger wanneer ze plaatsvind in naam van één of ander geloof. Hieronder vallen ook Joden die leed veroorzaken. Wie leed veroorzaakt is een crimineel en lobbyen om dat te verbergen is wansmakelijk.
Blijkbaar ligt de bal vandaag in het kamp van Vlaams minister-president Jan Jambon die de politieke verantwoordelijkheid draag voor de kazerne Dossin. Van deze man moeten we echter geen heil verwachten, althans niet de gewenste heil. Het te vriend houden van de Joodse gemeenschap is nu eenmaal het perfecte alibi voor sommige N-VA’ers om het niet te moeten hebben over de collaboratie van weleer en hun sympathie hiervoor.
