Wat wordt het: een wereld zonder miljardairs, of een zonder bedelaars? Dat is de wond waar Maarten Boudry in de krant De Morgen vandaag zijn vinger op legt en een vinger op de wond leggen is precies ook de taak van een filosoof, eerder dan de wond te willen genezen, daar zijn dokters en kwakzalvers voor.

Toch meen ik dat Maarten of als je wil Mr. Boudry de echte vraagstelling hiermee uit de weg gaat ten voordele van het persoonlijk gewin. Om in de kijker te blijven lopen moet natuurlijk elke kunstenaar, bij uitbreiding elk individu al eens een gedurfde uitspraak doen of actie ondernemen, anders zien ze je niet lopen en wie heeft daar wat aan?

Om echter aan de wetten van de zwaartekracht te blijven voldoen, iets waar we met z’n allen toch nog altijd onderhevig aan zijn meen ik enig tegengewicht tegen de zweverij van Mr. Boudry te moeten bieden. Vergeef mij dus de al even weinig zeggende doch aardse stelling dat ik kies voor een wereld zonder zeveraars. Dat zou minstens al een pak armoede uit de wereld helpen. Ik verklaar mij nader.

Maarten maakt ons al onmiddellijk duidelijk zonder het expliciet te zeggen dat het argument om het geld van de meest rijke kwasten onder ons te reduceren tot aannemelijke proporties de armoede niet uit de wereld zal helpen. Dit soort maatregelen met de toverstaf brengen volgens hem geen zoden aan de dijk. Hiermee knuppelt hij meteen de opmerkingen neer van mensen zoals Anand Giridharadas, mij tot vandaag onbekend, maar ook die van marxist Paul Goossens en Rutger Bregman die net zoals Maarten al eens gedurfde uitspraken durft doen maar dan wel op Davos. Dat Maarten wanneer het om linkse karakters gaat daar al eens graag de nadruk op legt door voor Paul Goossens toch maar de nadruk te leggen op zijn marxistische sympathieën terwijl hij het bv. nooit heeft over de neoliberaal Bart De Wever of VMO sympathisant Theo Francken, wijst toch op enige aversie tegen de linkse guthmensch.

Alleen economische ontwikkeling, herverdeling en liefdadigheid kan ons redden.

Blijft er niets anders over dan via economische ontwikkeling, herverdeling en liefdadigheid de resterende 800 miljoen armsten die minder dan 2 dollar per dag verdienen er bovenop te helpen.

Niet dat ik een groot econoom ben, ik ben zelfs geen econoom, maar ik begrijp meteen waarom Maarten of Mr. Boudry als je wil voor filosofie heeft gekozen boven een master in de economische wetenschappen. Dat economische ontwikkeling en herverdeling dé sleutel zijn tot succes moet ik beamen met de nuance dat deze sleutel momenteel in slechte handen is.

De wereldwijde economische ontwikkeling om te beginnen wordt vandaag door de politieke elite succesvol aangepakt. Niet alleen in ons land is de vennootschapsbelasting inmiddels drastisch gedaald dankzij het gelobby van belanghebbende ondernemingen. Ook over de krinklende winklende wandelpaadjes van de Avenue Louise via Luxemburg tot Delaware en jawel back to Amsterdam worden nog steeds via zwarte kabotsekens miljarden euros verdonkermaand. ‘Belgen verstopten 63 miljard in buitenland’ kopte De Standaard een tijdje terug nog en het moet gezegd, dat allemaal zonder toverstaf, slechts met de kracht van verandering. En voor alle duidelijkheid, deze kop is slechts een druppel op een hete plaat.

Komen we bij de herverdeling aan, ook daar valt iets over te zeggen. Het zijt niet gij die moet geven want jullie hebben niets zei Daens maar zij daar, met de vinger wijzend naar de textielbaronnen van weleer met uiteraard een handvol tjeven aan hun zijde. Dit wijst evenwel op enige aversie tegen tjeven mijnentwege. De herverdeling is er voor een deel gekomen dankzij de socialisten. Ook de gruwel van de 2 wereldoorlogen droeg bij tot de samenhorigheid maar die gaat stilaan weer verloren blijkbaar. Hebzucht zeiden Thatcher en Reagan, dat doet de wereld draaien. En met deze opnieuw afkalvende herverdeling sluiten we onmiddellijk aan bij de door Mr. Boudry geprezen liefdadigheid.

Menig mens durft in de verwarring deze herverdeling al eens op gelijk voet te zetten met liefdadigheid, Maarten Boudry plaatst deze laatste zelfs op een voetstukje. Bill Gates heeft immers met zijn Gates foundation al bijzonder effectieve campagnes opgericht o.a. tegen malaria en de ontwikkeling van een poliovaccin. Stel u voor zegt hij mocht Bill Gates dit geld aan de overheid hebben gegeven, ze zouden er waarschijnlijk mordicus vliegtuigen en ander divers rollend moordmaterieel mee kopen. Dit argument is practicamente hetzelfde als het trickle down sprookje waar men het geluk prijst dat we hebben dat er nog rijken zijn, dan valt er tenminste nog één en ander op de grond voor ons.

Dat Maarten Boudry die ik toch niet onderschat als intellectuele pottenstamper niet kan inzien dat dit een foute redenering is zou mij ten zeerste verbazen. Hij moet dus andere redenen hebben voor deze uitspraken al weet ik niet meteen welke?

Als Bill Gates God is wil ik hem wel nog eens uit een duif een mensenjong zien maken!

Vooreerst staat hij met dit argument toe dat Bill Gates zich in de plaats van God stelt. Wel, als dat zo is dan wil ik hem toch nog eens uit een duif een mensenjong zien maken! In eerste instantie zijn er, maar dat geldt niet alleen voor Bill Gates grenzen aan het binnenrijven van centen. Om het monetair systeem draaiende te houden dienen de verhoudingen gerespecteerd te worden. Wie teveel geld vergaart ondermijnt met zijn macht het systeem en dat is precies wat we bij Bill Gates mogen vaststellen. Deze man waant zich de redder van de planeet en hij alleen kiest of hij nu straks voor polio, malaria, voor gonorroe of pleisters op een houten been gaat. Bovendien doet hij dat met geld dat hij aan het monetair systeem van de samenleving heeft onttrokken. Zo werkt dat uiteraard niet. Het is trouwens doordat deze kliek van machtig geworden mensen niet genoeg belasting betalen dat de overheid geen onderzoek naar andere noodzakelijke ziektes kan financieren. Het is nu ‘de markt’ die bepaald wat er onderzocht wordt en vooral wat het gaat kosten!

Liefdadigheid hoort niet thuis in een warme samenleving,

Daar is de samenleving zelf immers liefdadig genoeg.

Om tot mijn punt te komen, in deze discussie is het een kwestie van lijnen te trekken en het is vooral geen quiz. Iedereen mag rijkdom vergaren zolang dat binnen de lijnen gebeurt, wat daarbuiten valt dient om het systeem draaiende te houden. Dat heet belasting Maarten. Dus als straks iedereen zijn eerlijk deel betaald komen we er met z’n allen gelukkiger uit. Zo moeilijk hoeft dat niet te zijn. Noem het dan dromen of goochelen met de toverstaf, je doet maar, doch liefdadigheid hoort niet thuis in een warme samenleving, daar is de samenleving zelf immers liefdadig genoeg.

In Brazilië tot slot biedt de exponentiële technologische groei en de toepassing van AI steeds meer zekerheid en bescherming voor dezen die er warmpjes inzitten. De rijken vliegen er steeds meer met hun helikopters over de hoofden van de armsten heen om naar hun werk te gaan. Als je de armoede niet wil zien is ze er ook niet. Misschien gooien ze straks wel snoepjes naar beneden, of ander lekkers, afhankelijk van aan welk doel ze het liefst hun geld besteden.

Laat ons dus, dit in gedachte, de filosofische beschouwingen van Maarten Boudry maar lezen, betasten en beluisteren maar niet noodzakelijk ernstig nemen. Hoge hoedjes vangen immers gewoon veel wind.

bron: https://www.demorgen.be/meningen/belastingen-zijn-een-middel-geen-doel-op-zich-tenzij-je-extreme-rijkdom-natuurlijk-erger-vindt-dan-extreme-armoede~bdf443dc/