Imelda en haar man waren altijd zelfstandigen op de binnenvaart. “Wij hadden ons eigen schip. Een beetje zoals een vrachtwagen, maar dan op het water.” Het werk was heel onregelmatig. “Soms is er wat minder werk, dan is er plots weer heel veel te doen. Gelukkig moet de sociale zekerheid er nooit aan te pas komen in de periodes waarop ons werk noodgedwongen stillag.”
Een jaarlijkse vakantie had Imelda als zelfstandige niet. “Daar waren we helemaal vrij in. De periodes dat er wat minder werk was, vooral in de zomer, voelden soms aan als vakantie. In die rustige periodes deden we dan het onderhoud van het schip. Het is een heel andere mentaliteit in die sector. Met zo’n schip kom je op verschillende plaatsen in West-Europa. Maar echt op reis gaan, met het vliegtuig bijvoorbeeld, was er niet bij.”