Israël bombardeerde de laatste jaren honderden keren in Syrië, dat waren voornamelijk stellingen van Hezbollah en Iran. In de nacht van donderdag werd er opnieuw een stelling gebombardeerd ten zuiden van Damascus waarbij één Iraanse officier om het leven kwam. Terwijl het bombarderen gewoon doorgaat, zal Israël hier zelden een officieel statement over maken.

Dat Israël bombardeert in Syrië is al lang geweten. De Syrische burgers van de grensstreken die vroeger schrik hadden van het zionisme omdat zij geen echte Arabieren zijn, zijn heel anders naar Israël beginnen kijken. Het zal dus veel moeilijker worden voor Assad om deze populatie achter de strijd tegen Israël te krijgen om zijn regime te legitimeren.

De vredesgesprekken tussen Iran en Saoedi-Arabië worden scheef bekeken in Israël. De oorlog in Syrië heeft voor een detente gezorgd met de buurlanden. De huidige vrede tussen Iran en Saoedi zou eens olie op het vuur kunnen gooien op een moment de Israël verdeeld is.

Voor de Arabische Lente stond er een de facto leger klaar in Syrië en was er populaire steun voor de strijd tegen Israël, ondertussen is Syrië door de burgeroorlog helemaal ten ondergegaan, de economie doet het niet en de soldaten zijn oorlogsmoe. Toch met de vredesgesprekken tussen Iran en Saoedi-Arabië zou er een nieuwe wind kunnen komen bij bondgenoot Syrië.

We kunnen dus zeggen dat er met Syrië een belangrijke vijand van Israël is uitgeschakeld door de Arabische Lente. Het zal lang duren voor Syrië kan wederopbouwen en Israël onder druk zetten. Toch is Syrië nu de achtertuin van Hezbollah en Iran, waardoor Israël regelmatig bombardeert om duidelijk te maken dat ze geen vrij spel gaan krijgen.

Dezer dagen zit het in Israël helemaal in de knoop en er gebeuren represailles in de West Bank. De vraag is of Premier Netanyahu zijn ideeën kan doordrukken. Moest Ben-Gvir een privé-militie krijgen zou dat betekenen dat de kolonisten een eigen leger krijgen, hierdoor zal de druk op te Palestijnen opgevoerd worden. De Palestijnen die er zelf al heel slecht voor staan zullen misschien worden overgeleverd aan Iran en haar bondgenoten, waar Hamas in Gaza eigenlijk al aan heeft toegegeven.

Het ziet er dus naar uit dat ondanks het feit dat Syrië geen gewicht meer in de schaal zal kunnen werpen tegen Israël haar bondgenoten dit wel zullen doen vanuit haar grenzen. De vrede tussen Saoedi-Arabië en Iran wordt ook met argus-ogen bekeken in Israël, de vraag is natuurlijk tot wat dat zal leiden.